گلستان سعدی و حافظه تاریخی
انجمن آرمان دانشجویان
کدام خاطره‌تان شیرین‌ترین است؟ کدام تلخ‌ترین؟ آیا اولین روزی که محبت و عشق را حس کردید به یاد دارید؟ حس خشم را چطور؟ حس نفرت؟ اولین روزتان در دانشگاه چطور بود؟ اولین روز دبیرستان؟ اولین روز دبستان؟
در نهایت اولین خاطره‌ای که از این دنیا دارید چیست؟
این‌ها برای این است که بپرسیم آیا "تو" یا در اصل "من" قبل از آن روز هم "من" بود؟
فرض کنید فقط یک سال دیرتر یا زودتر به دنیا می‌آمدید. هنوز خود فعلیتان می‌شدید؟ یعنی اگر اولین دوستتان کس دیگری بود یا مثلا فرزند کوچکتر یا ارشد خانواده می‌بودید باز هم خودتان بودید؟
داستان را از آخر بخوانیم. آیا پیری فرتوت و زمان‌خورده که در ذهنش نه اثری از فرزندی دارد و نه ردی از فرزند پروری همان آدمی‌ست که مثلا در سن چهل سالگی دلتنگ فرزندانش در میدان جنگ بوده؟
انسان در مجموع چیزیست که از خاطراتش می‌شناسد.
حال شما بگویید انسان ایرانی کیست.
منم؟ شمایید؟ ناصرالدین شاه است؟ شیخ بهایی است؟ مولوی است یا ابوریحان؟
شاید تنها ایرانی بودن (یا حتی نبودن) هر کدامشان را فقط خودشان بتوانند تعیین کنند آنهم به وسیله "حافظه تاریخیشان".
• در طی قرون متمادی و دالان‌های تو در توی تاریخ ایران و جهان، زبان فارسی نقش واسطه و پلی میان ملل مرتبط از طریق جاده ابریشم را ایفا می‌کرده و رونقی همه‌گیر در آموختن و آموزش زبان فارسی وجود داشته.در نتیجه بسیاری از آثار زبان فارسی بسیار پر خوانش و پرطرفدار بوده‌اند.مهمترین این آثار گلستان سعدی بود که به علت صراحت نثرش همیشه و اهمیت بن‌مایه هایش همیشه از بنیاد های آموزش به فارسی‌زبانان و فارسی آموزان بوده به گونه‌ای که مفهوم باسوادی همگام با فراخواندن کتب سعدی در کنار قرآن و احادیث بوده. می‌شود گفت هفتصد سال هر آدمی که در عرصه قلم پرسه زده این متن را از برداشته.
از اینرو خوانش گلستان سعدی زنده‌داشت حافظه جمعی است.