پەرەسەندنی گوشار لەسەر ئەفغانییەکان لە خزمەت چەوسانەوەی زیاتردا

ئەسکەندەر موئمنی، وەزیری ئەمنییەتی وەزارەتی ناوخۆ، ڕۆژی دووشەممە پێنجی خەرمانان، جەختی لەوە کردەوە کە هاووڵاتییە دەرەکییە بەناو بێ مۆڵەتەکان، دەبێ تا کۆتایی ئەمساڵ ئێران بەجێبهێڵن. ناوبراو هەروەها وتی کە چارەسەرکردنی کێشەی هاووڵاتیانی دەرەکی یەکێکە لە کارە لە پێشینەکانی وەزارەتەکەی و شەخسی خۆی سەرپەرشتی پڕۆسەی دیپۆرتکردنەوەکان دەکات. ئامارێکی ورد سەبارەت بە ژمارەی کۆچبەرانی ئەفغانستان لەبەردەستدا نییە. بەشێک لە بەرپرسان ساڵی ڕابردوودا باسیان لە بوونی ٨ ملیۆن کەس دەکرد، بەڵام بەرپرسانی ئێستا دەڵێن پێنج ملیۆن کەسن. حکوومەت خۆی مۆڵەتی ئیقامەی بە ملیۆنان کەس لەو کۆچبەرانە داوە، بەڵام پۆلیس هیچ بەڵگەنامەیەکی بە فەرمی نەناسیوە و هەرکام لەو کەسانە لەکاتی دەستبەسەربووندا، ئەگەر پارەی بەرتیلیان پێ نەبێت، بەوپەڕی توندوتیژییەوە بەڵگەنامەکانیان لێ دەدڕێنن و ڕەوانەی سەر سنوور و

کەمپەکانی دیپۆرتکردنەوەیان دەکەن. زۆربەی هەرەزۆری ئەو پێنج ملیۆن کۆچبەرە ژن، یان منداڵانی کرێکاری ئەفغانستانین. ئەمە واقعییەتێکی بەرچاوە کە لە تەبلیغاتی ڕەگەزپەرستانەی ڕاگەیەنەرە دەوڵەتییەکاندا هیچکات ئاماژەی پێ ناکرێت. بەڵام هەر ئەم مێدیایانە بە ڕێزەوە باس لەو ئەفغانییە دەوڵەمەندانە دەکەن کە زۆربەیان دوای کۆنترۆڵکردنەوەی سەرلەنوێی ئەفغانستان لەلایەن تاڵیبانەوە، هاتوونەتە ئێران و وەک وەبەرهێنەر ناویان دەبەن. خاوەنکارانی ئێران و بەتایبەتی خاوەنکارانی بەشی بیناسازی و کڕین و فرۆشتنی خانووبەرە، بەکارهێنانی کرێکاری هەرزان و بێدەنگی ئەفغانستانییان پێ باشترە لە کرێکارانی ئێرانی. چونکە ئەم کرێکارانە هەر لە هەڵکەندنی گۆڕ و بیری ئاوەوە بگرە هەتا کاری سەخت و تاقەت پروکێنی بیناسازی، کاری مەزرا و کار لە شوێنە شیمیایی و ژەهراوییەکان، کورەخانە و ناوەندەکانی بەرهەمهێنانی ئاهەک، شوانی و زبڵ کۆکردنەوە، بە کەمترین حەقدەست و بێبەشبوون لە سەرجەم مافە یاساییەکان، ئەنجام دەدەن. ئەگەر ئەو کرێکارانە لە ناوەندە زۆر نائەمن و مەترسیدارەکانی کاردا گیانیان لەدەست بدەن، زۆر بە ئاسانی و بە ڕاپۆرتی کارمەندێکی بێویژدانی وەزارەتی کار، قوربانییەکە بە تاوانبار و خاوەنکار بە بێتاوان دەناسرێن.

خاوەنکارانی کەرتە گشتی و تایبەتەکان، زۆرتر لە کرێکارانی گەورە و بچووکی ئەفغانستانی کەڵک وەردەگرن لەبەر ئەوەی بە قسەی ئەوان کرێکارانی ئێرانی بڕوبیانووی زیاتریان پێ دەگرن و خۆ لە کار دەدزنەوە، بەڵام سەرەڕای ئەوەش هەرکاتێک ئەو کرێکارانە ناڕەزایەتییەک دەرببرن یان لەگەڵ خاوەنکارەکان تووشی کێشە بن، تەنانەت ئەگەر حەق بە کرێکارەکەش بێ، بەبیانووی نەبوونی ئیقامە و بەلگەنامەی فەرمی، بەخێرایی هەوڵی دیپۆرتکردنەوەیان دەدەن. گەلێک لە ڕاپۆرتەکان باس لە دەست تێکەڵاوکردنی خاوەنکارەکان لە گەڵ پۆلیس دەکەن بۆ ئەوەی حەقدەستی کرێکارانی ئەفغانی نەدەن. خاوەنکاران پڕۆژەکانیان بە هێزی کرێکارانی ئەفغانی بەرەوپێش دەبەن و هەموو یان بەشێک لە حەقدەستەکانیان گل دەدەنەوە. کاتێکیش ئەو کرێکارانە ناڕەزایەتی دەرببڕن، خاوەنکار بە پێدانی بەرتیل بە بنکەی پۆلیسی ناوچەکە، هەموویان غافڵگیر دەکات و بەبێ ئەوەی هیچ حەقدەستێکیان پێبدات، ڕەوانەی ئەفغانستانیان دەکاتەوە. ڕەهەندەکانی چەوساندنەوەی بێبەزەییانەی کرێکارانی کۆچبەری ئەفغانستان لەلایەن خاوەنکاران و بەرپرسانی حکومەتەوە، بە تەواوی دەرناکەوێت ئەگەر باس لە چەوساندنەوەی منداڵانی کاری ئەفغانستانی و ئەو ئازار و مەینەتیانەش نەکرێت کە بەسەریاندا دەسەپێنرێت. ئەم منداڵانە لە لایەن خاوەنکارە تایبەتی و دەوڵەتییەکانی وەک شارەوانیەکانەوە، لە شوێنە نائەمن و مەترسیدارەکاندا کاری قورس و پڕ مەترسییان پێ دەسپێردرێت. ئەوان وەک یەکێک لە لاوازترین توێژەکانی کۆمەڵگا، ئەگەر خاوەن بنەماڵە بن، هاوکار و کۆمەک خەرجێکی بچووکی بنەماڵەکانیانن. سەختی کارەکانیان، زیان و مەترسییەکی ئەوتۆیان پێدەگەیەنێت که هیچکات قەرەبوو ناکرێتەوە. هەژاری، نەخۆشی، بێ ئاسۆیی، ئالوودەبوون بە ماددە هۆشبەرەکان، ئاستی نزمی خوێندەواری، بێکاری و فەقری فەرهەنگی، تەنیا بەشێکن لەو ئازار و مەینەتیانەی کە بەسەر ئەم منداڵە کرێکارانەدا دەسەپێنرێت.

کۆماری ئیسلامی بۆ گەیشتن بە ئامانجەکانی، کە بریتییە لە پەرەپێدان بە سیاسەتی دژە ئەفغانستانی، لە ڕاگەیەنەرە دەوڵەتییەکان، تۆڕە کۆمەڵایەتی و هێزە سیاسی و کۆمەڵایەتییەکان کەڵک وەردەگرێت. ئەوان بە چاوپۆشی کردن لە ڕۆڵی بنیاتنەری کرێکارانی گەورەساڵ و منداڵی ئەفغانستان، لە بچووکترین ڕووداو وەک ئامرازێک کەڵک وەردەگرن بۆ چاندنی تۆوی نەفرەت و بێزاری زیاتر لە دژی ئەوان. هەرکە ڕووداوێکی دەستدرێژی یان کوشتن ڕووبدات، میدیاکان بەبێ هیچ لێکۆڵینەوەیەک، ئەفغانییەکانی پێ تۆمەتبار دەکەن. تەنانەت هەندێک لە مێدیاکان کۆچبەرانی ئەفغانستان بە هۆکاری کەمی ئاو و کارەبا و بە تایبەتی بەرزبوونەوەی نرخی نانیش لە قەڵەم دەدەن. هەندێک لە دەزگاکانی ڕاگەیاندن ڕووماڵی هێرشەکانی سەر پەنابەرانی ئەفغانستانیان قۆستەوە و هاوکات کۆمەڵێک ڕاستیشیان سەبارەت بە دۆخی زۆربەی هەرەزۆری هاووڵاتییان ئاشکرا کرد. بە گوێرەی زانیارییەکانی ئەوان، لە کۆی گشتی دانیشتوانی ئێران ٤٧ میلیۆن کەس لە ژێر هێڵی هەژاری و نزیکەی ٢٥% لە ژێر هێڵی هەژاریی موتڵەقدان. بە پێی ئاماری وەزارەتی کار، ١١ میلیۆن کەس لە دانیشتوانی ئێران سەبەتەی خۆراکی پشتیوانی وەردەگرن. ئەوان بوونی پێنج بۆ هەشت ملیۆن کۆچبەری ئەفغانستانی بە هۆکاری هەژاری و دۆخی دژواری کرێکاران و زەحمەتکێشان دەزانن. ئەم مێدیا و بەرپرسە دەوڵەتیانە بۆ چارەسەرکردنی ئەم کێشە ئێجگار ئاڵۆزەی کە زۆرتر دروستکراوی دەستی ڕژێم و خاوەنکارەکانە، چارەسەرێکی زۆر سادە دەخەنەڕوو کە بریتییە لە دەرکردن و دیپۆرتکردنەوەی کۆچبەرانی بێ مۆڵەت و دەشڵێن کە گۆیا ئەمە خواستێکی نەتەوەییە.

ئەو ڕاستییە زۆر ڕوون و ئاشکرایە کە کرێکارانی کۆچبەری ئەفغانستان، سەرچاوەی ئاوەدانی وڵات و داهاتێکی زۆر بوون بۆ خاوەنکاران و سپای پاسدارانیش لە شەڕەکان و لەوانە شەڕی سوریەدا، بەکاری هێناون و بووەتە هۆی گیانلەدەستدانی ژمارەیەکی زۆر و نادیار لەو کۆچبەرانە. پرسیار ئەوەیە کە بەرپرسان و کابینە نوێیەکەی پزیشکیان، بۆچی لەم دۆخەی ئێستادا سیاسەتی دژە ئەفغانستانی و دیپۆرتکردنەوەی ئەوانی چڕتر کردووەتەوە. واقیعییەت ئەوەیە کە ئەم بابەتە بۆ دەسەڵات و خاوەنکاران وەک هەر شوێنێکی تری جیهان، بابەتێکی سیاسییە. بەڵام ئەم سیاسەتە لە کۆماری ئیسلامیدا تایبەتمەندی خۆی هەیە. ڕژیم لە دۆخێکی هێندە دژواردایە کە تەنانەت ناتوانێت ئاو و کارەبای خەڵک و ناوەندە پیشەسازی و خزمەتگوزارییەکان دابین بکات. ئەم ڕاستییە بۆتە هۆی ئەوەی کە دۆخی ئابووری وڵات لە هەموو کاتێک خراپتر بێت. کەواتە ڕێژیم وەک هەموو دەستی ڕاستەکانی جیهان، دەبێ بەدوای تۆمەتباردا بگەڕێ و ئەویش بێگومان کرێکارانی کۆچبەرن. جێگای ئاماژەیە کە کابینەی دەستبەتاڵی پزیشکیان، ئیتر جێگایەکی زۆری بۆ چاپکردنی پووڵ و قەرز وەرگرتن لە بانکی ناوەندی نییە، وەرگرتنی باج بەردەوام لە زیادبووندایە و ئەگەری فرۆشتنی دۆلاریش لە بازاڕی دراوی بیانیدا، زیانی ئابووریی گەورەی لێدەکەوێتەوە. لە هەلومەرجێکی ئەوتۆدا، ڕژیم بە هەڕەشەی ناردنی ملیۆنان کۆچبەری ئەفغانی بۆ وڵاتانی ڕۆژئاوا، هەوڵ دەدات گوشارێکی زیاتر بخاتە سەر ئەو وڵاتانە.

تشدید فشار بر افغانستانیها در خدمت استثمار شدید تر آنان

اسکندر مومنی، وزیر امنیتی وزارت کشور، در روز دوشنبه پنجم شهریور تاکید کرد که اتباع به اصطلاح او غیر مجاز باید تا پایان امسال ایران را ترک کنند. او تاکید کرد که حل مسئله اتباع خارجی از اولویت های وظایف وزراتخانه تحت اتوریته اوست و وی شخصا بر اخراجها نظارت خواهد کرد.

آمار درستی از تعداد ماجران افغانستانی در دسترس نیست. بعضی مقامات در سال گذشته از تعداد ۸ میلیون تن سخن به میان آوردند و مقامات کنونی روی ۵ میلیون نفر تمرکز کرده اند. خود دولتیان به میلیون ها تن از آنان اسناد اقامت داده اند. اما پلیس هیچ سندی را به رسمیت نشناخته و هر اسیری را در صورت نداشتن پول برای رشوه دهی با پاره کردن اسناد و خشونت تمام تمام به کمپ های دیپورت یا رد مرز شدن میبرد.

اکثریت ۵ میلیون مهاجر مرد، زن و یا کودک افغانستانی کارگر هستند. این واقعیتیقابل مشاهده است که به هیچ وجه در تبلیغات نژادپرستانه رسانه های دولتی جائی ندارد. اما همین رسانه ها از افغانستانی های صاحب ثروتی، که عمدتا پس از تصرف دوباره افغانستان توسط طالبان، به ایران آمده اند با اصطلاح محترمانه سرمایه گذار یاد میکنند.

کارفرمایان ایران و بویژهبساز و بفروش‌های بخش مسکناستفاده از کارگر ارزان وخاموشافغانستانی را به کارگر ایرانی ترجیح می‌دهد. زیرا این کارگران از قبرکنی تا حفر چاه، کارهای سخت ساختمانی، از زراعت تا کار در محیطهای شیمایی و سمی، از آجرپزی تا آهک‌کاری، چوپانی و زباله جمع کردن را با کمترین دستمزد ها و محرومیت از تمام حقوق قانونی انجام می دهند.اگر این کارگران در مراکز به شدت ناامن کار از بین رفتند خیلی راحت و با گزارش کارمندان بی وجدان وزارت کار قربانیان خطاکار و کارفرماها تبرئه میشوند.

چرا کارفرمایان دولتی و خصوصی استفاده از کارگران بزرگ و کوچک افغانستانی را ترجیخ می دهند؟ آنها با استدلالهای توهین آمیز و عوامانه در مورد ترجیح کارگر افغانستانی بر کارگر ایرانی میگویند "کارگر ایرانی هر روز یک تیارتی از خودش در می‌آورد. دنبال این هستند از کار بزنند. کارگر ایرانی تنبل است." اما همین به اصطلاح حامیان کارگران افغانستانی در صورت بروز هرگونه درگیری بین صاحبکار و نیروی کار حتی در صورتی که حق با کارگر افغانستانی بدون اوراق مهاجرت باشد ترتیب دیپورت آنها را می دهند.گزارش‌های متعددی از همدستی کارفرمایان ایرانی با پلیس برای عدم پرداخت دستمزد کارگران افغانستانی در ایران وجود دارد. کارفرماها پروژه ها را با کارگر افغانستانی پیش می‌برند و همه دستمزد یا بخشی از آن را نگه می‌دارند؛ وقتی کاسه صبر کارگر افغانستانی سرریز شد و اعتراض کرد، کارفرما با پرداخت یک رشوه به کلانتری محل همه آنها را غافلگیر می‌کند و بدون پرداخت دستمزد آنها را راهی افغانستان می‌کند. ابعاد هولناک ستم کارفرمایان و دولتیان بر کارگران مهاجر افغانستانی ناقص میماند اگر اشاره به استثمار کودکان کار افغانستانی و مصائب تحمیل شده به آنان نشود. این کودکان توسط کارفرمایان خصوصی و دولتی، نظیر شهرداری ها، در محیط های نا امن در کارهای سنگین و خطرناک به کار گرفته میشوند.آنها به‌عنوان یکی از ضعیف‌ترین اقشار جامعه در صورت داشتن خانواده کمک خرجهای کوچک خانواده هستند. کار آنها منشا آسیب‌ها و خطرات جبران‌ناپذیری برایشان می‌شود. فقر، بیماری،بی آیندگی، اعتیاد، پایین بودن سطح سواد، بیکاریو فقر فرهنگی تنها بخشی از مصائبی است که بر این کودکانِ کارگر تحمیل میشود.

جمهوری اسلامی برای تحقق مقاصدش در تشدید سیاست افغان ستیزی از رسانه های دولتی، شبکه های اجتماعی و نیروی سیاسی و اجتماعی استفاده میکند. آنها با چشم پوشی از نقش سازنده کارگران بزرگسال و کودک افغانستانی از هر حادثه کوچکی وسیله ای برای گسترش نفرت علیه آنها استفاده میکنند. اگر تجاوزی و یا قتلی صورت بگیرد رسانه ها بدون هیج پژوهشی آنرا به افغانستانی ها نسبت می دهند.رسانه های جدی تر با تحقیقات من در آوردی کمبود آب، برق و بویژه گرانی نان را به مصرف بالای آن ماده حیاتی توسط مهاجران افغانستانی ربط می دهند. بعضی رسانه ها از پوشش حمله به مهاجرین افغانستانی استفاده کرد حقایقی در مورد وضع اکثریت شهروندان را افشا کرده اند. آنها نوشته اند که۴۷ میلیون نفر از کل جمعیت ایران زیر خط فقر و نزدیک به ۲۵ درصد کل جمعیت ایران زیر خط فقر مطلق قرار دارند. طبق آمار وزارت کار ۱۱ میلیون ایرانی سبد غذایی حمایتی دریافت می‌کنند. آنها وجود ۵تا ۸میلیون مهاجر افغانستانی را مسبب وضع کارگران و زحمتکشان به فقر رانده شده در ایران قلمداد میکنند. این رسانه ها و مقامات دولتی برای حل این مشکل بسیار پیجیده و عمدتا دست ساخته رژیمو کارفرماهایک راه حل ساده ارائه می دهند و آنرا هم به صورت شعار دروغین و فریب دهنده ی "رد مرز کردن اتباع غیر مجاز، یک مطالبه ملی"ست درآورده اند.

این واقعیتی آشکار است که کارگران مهاجر افغانستانی منشاء سازندگی، کسب درآمد کلان برای کارفرماها بوده و سپاه نیز در جنگ ها و از جمله جنگ در سوریه از آنها سوء استفاده کرده و موجب مرگ تعداد نامعلوم و زیادی از آنها شده است. پرسیدنی است که چرا در شرایط کنونی مقامات و کابینه جدید پزشکیان سیاست افغان ستیزی و دیپورت آنها را این تشدید کرده اند.واقعیت این است که این امر برای حاکمیت و کارفرماها، مثل سایر نقاط دنیا امری سیاسی است. اما این سیاست در جمهوری اسلامی ویژگی های خود را دارد. رژیم در چنان وضعیت مستاصلی است که نمیتواندحتی آب و برقصنایع، خدمات و مردم را تامین کند. همین واقعیت سبب شده که اقتصاد کشور ویران تر از هر زمانی گردد. بنابراین رژیم مثل همه دست راستی ها در جهان باید بدنبال مقصری بگردد و آنهم کارگر مهاجر می باشد. در ضمن کابینه بی پول پزشکیان، دیگر جای زیادی برای چاپ اسکناس و قرض از بانک مرکزی نداشته، کسب مالیات دائما رو به افزایش و امکان فروش دلار در بازار ارز هم بدون زیان های اقتصادی بزرگ نیست. در چنین شرایطی رژیم می کوشد با تهدید کردن دول غربی به سمت دادن میلیون ها افغانستانی به سوی غرب آنها را سرکیسه کند.

چهارشنبـــه ۷ شهریورماه ۱۴۰۳

#آزادی_برابری_حاکمیت_شورایی

28.8.2024

#کارگرنیوز

@kargarnews1