ويژگي هاي موزه در معماري طراحی شده توسط زاها حدید ، گسترش یافت

ويژگي هاي موزه در معماري با الهام از امپرسیونیسم ، فرمت و منظره جدیدی را برای موزه Ordrupgaard در دانمارک طراحی می کند.

Ordrupgaard واقع در نزدیکی Jægersborg Dyrehave ، در شمال کپنهاگ ، جامع ترین مجموعه اروپای شمالی هنرهای فرانسوی و دانمارکی از قرن 19 و اوایل قرن 20 را در خود جای داده است. این موزه که در ابتدا به عنوان عمارتی سه بال در سبک نئوکلاسیک در طول جنگ جهانی اول ساخته شد ، در سال 2005 با شیشه 1150 متر مربع و بتن گدازه سیاه مدرن ،ويژگي هاي موزه در معماري طراحی شده توسط زاها حدید ، گسترش یافت. طراحی Snøhetta ، که بیشتر آن زیر زمین است ، اما تا حدی از چشم انداز کاوش شده است ، مسیری جامع و پیوسته را در کل موزه و پارک و باغهای اطراف آن ایجاد می کند ، که حدیده حدید را برای نمایشگاه های خاص با ساختمان اصلی موزه و مجموعه دائمی پیوند می دهد. در مجموع ، طراحی Snøhetta شامل مداخلات چشم انداز و پنج فضای نمایشگاهی جدید و زیرزمینی است.

گسترش جدید و فضاهای نمایشگاهی آن ويژگي هاي موزه در معماري از طریق طراحی خلاقانه و در عین حال مهار شده ، امکان حرکت دایره ای را در Ordrupgaard فراهم می کند و حرکتی پیوسته را در مجموعه غنی موزه و باغ های سرسبز ایجاد می کند. این طراحی با رعایت بالاترین استانداردهای بین المللی در زمینه طراحی نمایشگاه و حفاظت و نمایش هنر ، یک سفر موزه ای راحت و بصری را فراهم می کند که برای همه قابل دسترسی و ملموس است.

بازی چراغ ها

بزرگترین از سه فضای اصلی نمایشگاهی که توسط Snøhetta طراحی شده است را می توان تا حدی از بیرون به عنوان یک ساختار یکپارچه ، با روکش فولادی و مجسمه سازی در نظر گرفت که به نظر می رسد تا حدودی از حجم بیشتری در زیر زمین کنده شده است. درست مانند یک گنج پنهان که در حین حفاری ظاهر می شود ، ساختار در چشم انداز می درخشد. برش در طیف گسترده ای از جنبه های مختلف و پرداختن به جهات مختلف ، باعث ایجاد نمایشی از نور در طول روزها و تغییر فصول می شود.

ظاهر بیرونی که از نظر مفهومی "Himmelhaven" ("باغ بهشت") نامیده می شود ، به عنوان یک "درمانگاه" برای هنر هنری امپرسیونیستی است ، که با تلاش های مداوم آن برای جذب نور و ویژگی های متغیر آن مشخص می شود و بر روی بوم های جهان جاودانه شده است. هنرمندان مشهوری مانند مانه ، مونه ، دگا و رنوار. این ساختار بیشتر با یک برش مورب در چشم انداز مشخص می شود که بصورت شهودی بازدیدکنندگان را با فرمت حدید در سال 2005 به ورودی اصلی هدایت می کند. این برش پلی از سنگ طبیعی ایجاد می کند که ورودی و باغ را به هم متصل می کند.

توهم بیرون آوردن هیملهاون از چشم انداز توسط مینی دهلیز اطراف سازه که نیمه در زمین فرو رفته است ، بیشتر تأکید می شود. با نورپردازی و فضاهای نشیمن یکپارچه ، به فضایی تبدیل می شود که بازدیدکنندگان می توانند بنشینند و دراز بکشند و از مناظر پارک سرسبز قرن دور اطراف موزه لذت ببرند. معماران به عنوان "شریک سوم" از آن یاد می کنند ، پسوند Snøhetta ادامه چشم انداز را نشان می دهد و در تقاطع پارک سبک اوردروپگارد به سبک انگلیسی با درختان برگریز قرار گرفته است ، بسیاری از آنها میوه بار می دهند و یک گل رز کوچکتر با الهام از فرانسوی در مجاورت آن قرار گرفته است. باغ

در مرحله ساخت ، تیم چشم انداز Snøhetta به طور دقیق برای حفاظت از پارک محافظت شده کار کرد ، و از قطع جراحی مانند بین پارک اطراف و توسعه جدید اطمینان حاصل کرد. Snøhetta همچنین چشم انداز اطراف حدید را با دقت زیادی تغییر داده است ، دامنه تپه را با گلهای علفزار کاشته و ساختمان را تا حدی حفاری کرده است و همچنین ساختمان را با دو فضای نمایشگاهی زیرزمینی الهام گرفته از حدید ادغام کرده است.

یک جعبه جواهرات

در حالی که دو فضای نمایشگاهی که ساختمان 2005 را گسترش می دهند ، نشان دهنده ادامه پالت مادی بتنی تیره برای طراحی حدید است ، فضاهای اضافی نمایشگاه اختصاص داده شده به هنر امپرسیونیستی موزه از دو فضای کوچکتر و یک بزرگتر با رنگ و مواد بسیار روشن تر تشکیل شده است. جعبه رنگ نقاشی. فضاها با همکاری نزدیک موزه طراحی شده اند و همگی با کف ، دیوارها و سقف های بلوط مجهز شده اند و فضایی سبک ، ارگانیک و گرم را فراهم می کنند. تخته های گچی روی دیوارها نصب شده اند و به موزه این امکان را می دهند که بدون هیچ زحمتی قطعات هنری را انتخاب کرده و در صورت نیاز پالت رنگ هر یک از نمایشگاه ها را تغییر دهد. سقف های نمایشگاه با کاست های روکش بلوط با تاسیسات نوری با دقت یکپارچه پوشانده شده است ،

در مقابل فضاهای بازتابنده فولادی که تا حدی از بیرون قابل مشاهده است ، داخل فضاهای نمایشگاهی حس نرمی و راحتی ایجاد می کند و تقریباً طراحی جعبه جواهرات کلاسیک قدیمی ، با نمای بیرونی سخت ، فلزی و روکش نرم و مخملی را تکرار می کند. در داخل.

در طول سفر به موزه ، Snøhetta همچنین از نور طبیعی روز برای نفوذ به ساختمان استفاده کرده است ، هم هنگام خروج بازدیدکنندگان از فضاهای نمایشگاهی مرتبط با فرمت 2005 ، و هم هنگام خروج از نمایشگاه دائمی امپرسیونیستی و ورود به موزه اصلی و باغ زمستانی آن. این روزهای روشن ، یک انتقال واضح را از یک ساختمان به ساختمان دیگر ایجاد می کند ، و این فرصت را برای بازدیدکنندگان ایجاد می کند تا از طراحی منحصر به فرد هر قسمت از موزه در حین حرکت در ساختمان قدردانی کنند.

برنامه Ordrupgaard توسط Snøhetta با طراحی خفیف و در عین حال قدرتمند ، با احترام با محیط موجود ، اعم از گیاهی یا ساخته شده ، تاریخی یا معاصر ترکیب می شود ، در حالی که تفسیر خاص خود را از زمان و مکان اضافه می کند و همه عناصر را در یک موزه مدور و پیشرفته جمع می کند. تجربه ای که نسل های آینده می توانند از آن لذت ببرند.