نقد و بررسی کتاب اول «بتمن: ثری جوکرز» از دیدگاه Graphic Policy
Reza
کمیک "بتمن: سه جوکر (جلد اول)" که از آغاز دیسی ریبرث وعده داده شده بود؛ به بررسی شاهزاده جرم و جنایت گاتهام و نسخه های مختلف او میپردازد. این کمیک جالبی است زیرا داستانش هم غیرمنتظره است و هم قابل پیش بینی. سمت و سوی داستان، تا اینجا ساده است و ساده ترین جواب ممکن را برای وجود نسخه های بسیار از یک شخصیت میدهد. این سادگی سوالات زیادی را نیز مطرح میکند که تمرکز را از داستان اصلی منحرف میکند.
"بتمن: سه جوکر (جلد اول)" به نویسندگی جف جانز، مشابه با برداشت او از واچمن در سری دومزدی کلاک، است. نویسندگی گاهی خشک است که باعث ایجاد روند حرکت طبیعی در داستان میشود. در اوج جدیت و حین اعلام اخبار ناخوشایند توسط یک دکتر، جوک میشنویم. این کمیک در کل بی حس و حال است. ولی جالب اینجاست این کمیک سعی میکند سوالی را جواب دهد که هیچکس نپرسیده بود و نیازی به جواب نداشت.
جوکر به شکل های مختلف به تصویر کشیده شده است که معمولا به شکل یک عامل غیرقابل توقف است. او آشوب در هیبت یک انسان است و هرکاری که لازم باشد انجام میدهد. طبق این داستان، در کل سه جوکر وجود دارد. در حالیکه عده ای این را یک اسپویلر فرض میکنند، چیزی هست که برای مدت طولانی و در زمینه چینی برای این داستان، مشخص شده است. این داستان، شخصیتی که میتواند به انواع حالات مختلف تبدیل شود را تبدیل به چند نسخه مشخص میکند. در حالیکه بتمن میتواند در طول زمان تغییر کند، در این داستان ظاهرا بررگترین دشمنش نمیتواند، به همین دلیل به ارتباط بین این دو آسیب میزند.
جاییکه جانز کمی داستان را جالب میکند، تمرکز روی سه تا از اعضای بت فمیلی است که بیشترین آسیب را توسط جوکر دیده اند. بتمن، بتگرل و جیسون تاد یاهمان ردهود سه عضو خفاشی هستند که باید با سه جوکر مقابله کنند. هر کدام با آسیب های روحیشان با جوکر روبرو میشوند. ولی جانز بیشتر به خواننده شوک وارد میکند تا اینکه چیزی را بطور عمیق بررسی کند. درباره اینکه چه اتفاقی افتاده اسپویلر های زیادی پخش شده اما جانز بجای بررسی عمیق و جالب آسیب های روحی شخصیت ها، سطحی ترین لایه از شخصیتها را نشانمان میدهد. ظاهرا پاسخ مناسب به خشونت، خشونت بیشتر است!
طراحی جیسون فابوک و رنگ زنی برد اندرسون و حروف نگاری راب لی جذابتربن چیز درباره کمیک هستند. طراحی و ظاهر کمیک واقعا خوب هستند. در طول کمیک یک سایه تاریکی روی تصاویر هست که تاریکی بصری مناسبی برای شخصیتی همچون شوالیه تاریکی است. همچنین جوکر ها تفاوت زیادی با یکدیگر دارند و ظاهرهای کلاسیکشان بخوبی به یک ظاهر مدرن تبدیل شده. اما طراحی کمیک همان مشکلات داستان و دیالوگ را دارد و یک حالت خشکی دارد. تمام صفحات دارای 9 پنل هستند و ظاهرا کمیک در تلاش است تجربه ای مشابه کمیک واچمن ارائه دهد. شکستن پنل ها میتوانست به نفع کمیک باشد و یک تجربه بصری پویاتر ارائه بدهد.
بتمن: سه جوکر (جلد اول) به هیچ وجه بد نیست. اما هیجان انگیز نیز نیست. و دارای یک حالت خشک و بی حس و حال است.این کمیک خودش را زیادی جدی گرفته و باعث خشک بودن و خسته کنندگی آن میشود. ایده های جالبی در آن وجود دارند که شاید با جلو رفتن داستان بیشتر پرداخت شوند. اما شماره اول من را برای ادامه دادن هیجان زده نمیکند. همانند دومزدی کلاک، داستانی است که دارای برخی ایده های جذاب است اما آنهارا از فیلتری عبور میدهد که تمام سرگرم کنندگیشان را میگیرد. این کمیک بی روح است. پس از اینهمه انتظار، نمیشود با رسیدن به پایان فکر نکرد :"همش همین؟"
امتیاز داستان: 6.5 / طراحی: 7.75/ در کل: 6.5
توصیه به خواندن میشود