نقد و بررسی کتاب اول «بتمن: ثری جوکرز» از دیدگاه ComicBook

با انتشار شماره ی نخست بتمن: ثری جوکرز؛ جف جانز و جیسون فابوک داستانی را آغاز کردند که بیش ۴ سال پیش در زمان آغاز دیسی ریبرث برای اولین بار رونمایی شد. این مینی سری بلک لیبل به صورت گویا وارد معمایی با محوریت ۳ جوکر میشود و همزمان نقش بزرگتر این شخصیت منفی را در زندگی بتمن و سایر اعضای بتفمیلی بررسی میکند.

شماره ی نخست شرایط را محترمانه برای این تشریح آماده میکند و اندکی زیاد تکرار مکررات میکند. مشکلات شماره ی افتتاحی باعث میشود تا داستان کمی از این شماره تحویل خوانندگان آن داده شود و حتی در حد و اندازه ی اثر دی‌سی ریبرث نیز به معمای آن نپردازد؛ اما طراحی درخشان و شگفتی روایت آن هنوز هم توجه بسیاری را طلب میکند.

از شروع داستان این کمیک کاملا پیداست که ثری جوکرز تنها درمورد چرایی و چگونگی وجود همزمان ۳ نسخه ی این ویلن نبوده و همچنین درمورد تمامی خرابی هایی که همه ی آنها در دنیای دیسی انجام داده اند نیز میباشد. ربع نخست این شماره به بتمن و صدمات بدنی اش در طول سالها،اختصاص داده شده است. طی چندین صفحه فابوک زخم های بدن بتمن را به همراه نحوه ی دریافت آنها نشان میدهد و مشخص میسازد که بسیاریشان بواسطه ی تقابلهای بسیارش با جوکر در گذشته پدید آمده اند. این داستانی درمورد زخم هاست؛ چگونه آنها پدید آمده اند و گاهی اوقات زخم های جدید میسازند. آغاز این کمیک در زمره ی داستانهای خوب بتمن که در یاد هستند؛ میگنجد.

با پخش نماهای بازدید به گذشته توسط فابوک و جانز در داستانشان؛ صفات انسانی کمیک در اینجا روشن میشود. شکستن کمر بتمن توسط بین دست مریزاد دارد؛ اسکیرکرو سم ترس را به بتمن میزند و مارک سایر ویلن ها به ترتیب دیده میشود. این موارد تماما چیزهایی هستند که شما آنها را دانسته و از آنها خوشتان آمده است و عکس العمل بروس درمقابل درد چیزیست که مستقیما از دل تاریخچه ی داستانهای دیسی بیرون کشیده شده است. در ادامه معرفی های بتگرل و ردهود بر زخم هایی که شخصیت جوکر بر آنها وارد داشته است متمرکز است و همانند سرودهای راک دهه ی ۸۰ اکو میکنند. طرفداران جوکر از موارد بسیاری در اینجا لذت میبرند چراکه به بسیاری از تاریخچه ی جوکر اشاره شده است؛ اما این همه اشاره که تنها در یک سوم از کل روایت قرار دارد؛ بسیار زیاد است.

فکر کردن درمورد این موضوع از نقطه نظر روایت گسترده ممکن است کسالت آور باشد اما فابوک با به میدان آوردن استایل و استعداد خودش در این لحظات حساس این مشکل را حل میکند. او همچنین از فرمت ۹ پنلی با تقاطع دادن درام امروزی، تامل به گذشته و جزئیات خود داستان در بالاترین حد خود بهره میگیرد. برد اندرسون کالریست نیز بخاطر ارتقا دادن این لحظات لایق تشویقی اختصاصی میباشد. البته گاهی اوقات رها کردن بیش از حد پاسخ دادن به جابجایی بین پنلها در طراحی با پنل های بیشتر؛ حس نامطلوبی ایجاد میکند.

طبیعتا زاویه ی کارآگاهی داستان بدینگونه کار میکند که سه عضو بتفمیلی با یکدیگر متحد شده و به دنبال این سه جوکر میروند و این لحظات بخوبی اجرا میشود. هنگامی که جوکرهای واقعی نمایان میشوند؛ نه تنها خاطرات مربوط به آنها، بلکه انرژی جدیدی نیز در این صفحات وارد میشود. واضح است که فابوک و جانز عاشق دیدن ایت ویلن ها در کمیک ها هستند زیرا آنها همزمان احساس تازگی و کلاسیک را به ارمغان می آورند. بتمن علیه جوکر به دلیلی بسیار میخکوب کننده است و این سازندگان در اینجا دلیل آن را به شما یادآوری میکنند.

اگرچه پلات در شماره ی نخست بتمن: ثری جوکرز پیشرفت کمی داشته است؛ همچنان سورپرایزهایی در آن وجود دارد. دو لحظه بخصوص هیجان بیشتری در شماره ی نخست ایجاد میکنند که اجازه ی شروعی قوی جهت وارد شدن به قسمت بعدی این حماسه میدهد. جیسون فابوک قسمت سخت ماجرا را به دوش میکشد مخصوصا در طراحی جزئیات بتکیو، محل جنایت ها و خود سه جوکر اما مقدار کمی تحرک در این صفحات جهت پیشبرد علاقه و توجه به شماره ی دوم وجود دارد. درصفحه ی اول خوانندگان میدانستند ۳ جوکر وجود دارد اما حالا چه؟ و ۴۵ صفحه ی اول این شماره ی ۴۸ صفحه ای چیز بیشتری ارائه نمیدهد. اما مطمئنا ۳ صفحه ی نهایی برای مدت بسیار زیادی مورد بحث و گفتگو قرار میگیرند.

t.me/unitedcomics