نصرالله حدادی: این روزها چهره‌ها تنها محبوب قشری خاص هستند

🔸شهرت و چهره شدن موضوع دیگر گفتگوی پشت صحنه‌ی رادیو تهران در بیست و چهارمین روز اردیبهشت بود که توسط پژوهشگر تاریخ و تهران‌شناس ایرانی، برای مخاطبان رادیو تهران به آن پرداخته شد.

🔹نصرالله حدادی، مهمان این برنامه‌ی رادیو تهران برای بررسی این مساله داستانی را متعلق به زمانه‌ای که رسانه‌ها به شیوه‌ی امروزی در دسترس مردم نبوده و محبوبیت و شهرت جور دیگری برای افراد رقم زده می‌شد برای مخابان این رسانه روایت کرد.

🔸حدادی به مجری پشت صحنه‌ی رادیو تهران گفت: در آن زمان که رسانه‌ها قدرت نداشتند افرادی بودند که به نام و حسن شهرت، سلبریتی می‌شدند و مردم آنان را تنها به نیکی می‌شناختند. کم نبودند افرادی که در گذشته به خاطر اعمال و رفتار و کردارشان شهره‌ی خاص و عام بودند. شاید مردم نام دکتر "محمدرضا حکیم زاده" را نشنیده باشند اما کاری که ایشان انجام دادند برای بسیاری از مردم در سراسر ایران شناخته شده است.  

🔹وی افزود: مردم وقتی نام کهریزک را می‌شنوند بلافاصله یاد آسایشگاه خیریه‌ی کهریزک می‌افتند. آسایشگاه خیریه ی کهریک در سال 1352 و به همت آقای دکتر محمدرضا حکیم زاده که اصالتا لاهیجانی بودند تاسیس شد. ایشان در جوانی با شخصی از هموطنان مسیحی ما در رشت که بنیانگذار اولین داروخانه‌ی شبانه‌روزی در ایران بود و به قول امروزی‌ها داروخانه‌ی متعلق به بخش خصوصی را تاسیس کرد آشنا شد. او نخستین کسی است که در شهر رشت در نزدیکی مزار مرحوم میرزا کوچک خان جنگی اولین آسایشگاه سالمندان را برای افراد سالخورده درست کرد.

🔸حدادی گفت: دکتر حکیم‌زاده از "آرسن میناسیان" یاد گرفت که چگونه انسان نیکوکاری باشد. بعد از آمدن به تهران با مدیر بیمارستان فیروزآبادی آشنا شد و مدتی در آنجا رئیس بیمارستان بود. روزی در معبری شخصی را دید که زخمی و ناتوان بود و این صحنه بسیار به او گران آمد. یک آجر برداشت و آن را به کهریزک برد و از خانم اشرف امینی، دختر مظفرالدین شاه که در کهریزک زمین‌های کشاوری زیر کشت چغنر قند داشت، درخواست کرد تا به او در آن محله برای انجام کار خیری زمین بدهد. 

🔹این پژوهشگر در ادامه‌ی روایت گفت: پس از دریافت زمین‌ها، سالنی را در آن مکان ساخت تا بتواند از افراد ناتوان و به عبارت امروزی کارتن‌خواب مراقبت کند. در خاطرات خانم اشرف قندهاری بهادرزاده، که بنیانگذار مرکز بانوان نیکوکار بنیاد خیریه‌ی کهریزک بوده و امروز در تهران شعبه‌های زیادی از این موسسه فعالیت دارند آمده است که شنیدیم چنین امری در کهریزک روی داده است و برای کمک به کهریزک رفتیم. در آنجا شاهد بودیم که دکتر حکیم‌زاده به تنهایی در حال رسیدگی به جمع کثیری از افراد زخمی و ناتوان است که در این محل جمع‌آوری شده بودند.

🔸به آنجا رفتیم به به دکتر گفتیم آمدیم به او کمک کنیم و او گفت که به کمک شما احتیاجی ندارم و وقتی برای بار سوم از او خواستیم کمک ما را قبول کند به ما گفت پس زمین را طی بکشید. به او گفتیم ما آمده‌ایم تا به بیمارها کمک کنیم و او گفت خانم محترم هر زمانی که به این نتیجه رسیدید که خودتان هستید که به این بیمارها نیازمندید به اینجا بیایید. آنان به شما نیازی ندارند. او در خاطراتش نگاشته است که این حرف دکتر حکیم‌زاده خیلی مرا تکان داد. واقعا به این نتیجه رسیدم که برای آرامش روحم، منم که به این افرادی که مورد آسیب‌های اجتماعی قرار گرفته‌اند نیاز دارم. 

🔹حدادی گفت: پس از آن بسیاری از خیرین به آن مکان رفتند و امروز شاهد این هستیم که این خدمات کهریزک حتی به خانه‌ها کشیده شده و از نیازمندان در خانه‌ی خودشان حمایت می‌کنند.

🔸این پژوهشگر تهران‌شناس خاطرنشان کرد: با توجه به روایات اینچنینی از چگونگی چهره شدن در روزگار بدون رسانه و فضای مجازی به این نتیجه می‌‎رسیم وقتی فردی در زمانه‌ی جدید چهره‌ی معروفی می‌شود برای قشر خاصی مشهور شده است.

🔹وی تاکید کرد: گذشت و فداکاری و دوستی و دیگر خواهی مال زیاد نمی‌خواد و نیازمندِ دارا بودنِ دل بزرگ است. اگر کسی به این لذت برسد که دیگر خواهی بعد از خودخواهی است و برای رسیدن به دیگر خواهی باید خودخواهی را کنار بگذاریم بسیاری از بدی‌ها از جهان بیرون رانده می‌شود و نهایتا اگر از نگاه من بخواهیم بررسی کنیم فقط می‌توانم بگویم که "نام نیکی گر بماند زادمی به کز او ماند سرای زرنگار"