نالوکسان

به گزارش صدای پزشکان در پی اتفاقات رخ داده پیرامون اظهار نظر جنجالی یکی از بازیگران سینما در فضای مجازی در مورد داروی نالوکسان اساتید مختلفی انتقاداتی به این اتفاق مطرح کرده اند

نظر آقای دکتر آذرخش مکری، استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد صحبت های اخیر مهناز افشار و واکنش های صورت گرفته:

سلام خدمت سروران گرامی

 نکته مهمی که قابل ذکر است

 سازمان بهداشت جهانی و بسیاری از محققان و سازمان های مردم نهاد در جهان کمپین، عرضه نالوکسان برای جلوگیری از مرگ معتادان را پیگیری می کنند. با احترام عرض کنم اظهارات ایشان چندان اشتباه نیست و در حال ورود به گایدلاینهای درمان وابستگی به مواد است.

اساس این است؛ نالوکسان در اختیار معتادان و خانواده ها باشد و در صورت مشاهده مصرف کننده ای که در اغما رفته است به وی تزریق کنند تا از مرگ قریب الوقوع جلوگیری شود. این در حال مطرح شدن بصورت رویه ای جهانی است. جالب اینکه ما در سالهای ۸۰ این تز را در ایران مطرح کردیم ولی متاسفانه نتوانستیم پشتوانه لازم را کسب کنیم ولی اکنون توسط نهادهای معتبر جهانی مطرح شده است.

نکته جالبی که مورد غفلت قرار گرفته، کپسول نالترکسون به وفور در اختیار مردم و معتادان است و قدرت یک کپسول ۵۰ میلی گرمی حدودا ۱۰۰ برابر یک آمپول نالوکسان است. پس عوارض مطرح شده درباره خطر تزریق نالوکسان در صورت تجویز یا بلع ناخواسته یک کپسول نالترکسون واقعا تا ۱۰۰ برابر مشاهده می گردد؛ در حالیکه اصلا این حساسیت به نالترکسون هیچگاه مطرح نگردیده بود.

دوستان همگی با نام استنلی میلگرام و آزمایش معروف او درباره obedience و شکنجه افراد بیگناه با شوک الکتریکی شنیده اید. یکی از آزمایش های کمتر شناخته شده میلگرام مسئله cyranoid های اوست. این آزمایش متاسفانه کمتر شناخته شده است. او از طریق هدفون به افراد وصل و به آنها کلامی را دیکته می کرد. یعنی منشا افکار از پشت میکروفون میلگرام بود ولی مردم تصور می کردند گوینده همان کسی است که صحبت می کند. او افرادی کم سن و یا افرادی با ظاهر ساده را انتخاب می کرد و با هدفون پاسخ سوالات را از زبان آنها جاری می کرد.

هنگامی که مردم به تعامل با سیرانوییدها پرداختند تقریبا هیچکس آنها را جدی نمی گرفت؛ در حالیکه بعنوان مثال سیرانویید از طریق میلگرام در حال صحبت درباره ویتگنشتاین بود با تمسخر و خنده حضار مواجه می شد و اکثرا مدعی می شدند حرف وی چرند است.

نتیجه: انسانها در بررسی کلام بیش از حد به گوینده و کمتر به محتوای کلام توجه دارند.