📜 میلاد هم یکی از ماست و سر خم نخواهد کرد

🟥 بیانیه انجمن آزاداندیش دانشکده علوم اجتماعی در پنجاه و پنجمین روز بازداشت میلاد عبدی

◻️مدت‌هاست که سایه خفقان بر سر دانشگاه و دانشجو سنگینی می‌کند. مدت‌هاست که اندیشیدن جرم است و آزادی رویایی دست‌نیافتنی. ستمی که بندگان قدرت در تمامی این سال‌ها بر دانشگاه روا داشته‌اند بر هیچکس پوشیده نیست و همه ما می‌دانیم که «به راستی در زمانه تیره و تاری زندگی می‌کنیم.»

◻️آنان می‌کوشند امید را در دل‌هایمان کشته و قلم را در دستانمان بشکنند. آنان که دل‌هایشان سیاه و دستانشان به سرخی خون آغشته است. آنچه از ما طلب می‌کنند «سکوت» است تا در پس خاموشی ما نعره‌های ظلم و بیداد خود را به گوش برسانند و مسرور از اعمال سرکوب‌ گرانه خود جشن پیروزی بگیرند.

◻️اما چگونه باید پر پر شدن جان‌های جوانان و نوجوانان را دید و فریاد برنیاورد؟ چگونه می‌توانیم از خیابان‌هایی بگذریم که ردخون بر آن‌ها باقی است و بی تفاوت باشیم؟ چگونه می‌توانیم به انتظار امتحان و کلاس و نمره بنشینیم بی آنکه بپرسیم امروز کدامین مادر به عزای فرزندش نشسته است؟ مگر می‌شود خاموش ماند و بی‌ تفاوت به حقیقت و آزادی؟ مگر از یادمان می‌رود که نام دانشجو را در دفتر تاریخ، با خون و باروت و اشک نوشته اند؟

🟥 میلاد عبدی، دوست و همکلاسی ما بیش از پنجاه روز است در بند و زندان به سر می برد و پرده گوش او پاره و وضعیت روحی و جسمی‌اش نامناسب است. بیش از پنجاه روز است دوستان و خانواده او چشم به انتظار نشسته اند تا بار دیگر او را کنار خود ببینند، بیش از پنجاه روز است جای او بر صندلی کلاس‌ها خالی‌ ست و بیش از پنجاه روز است ما یقین پیدا کرده ایم در مشارکت آنان که حرف از گفتگو و شان دانشگاه می زنند، در دستگیری و پرونده سازی برای دانشجویی که چیزی جز عدالت و آزادی طلب نکرده.

◻️می پرسیم با صدایی بلند و رسا: دانشگاه، خانه دانشجوست یا دامگاهی برای دستگیری و سلاخی او؟ می‌پرسیم که افراد و نهادهایی که دانشگاه را با زندان و دانشجو را با مجرم اشتباه گرفته اند و سعی بر ایجاد محیطی نظارتی، زندان مآبانه و خفقان آور دارند را باید به چه عنوان دسته بندی کنیم؟ ای مدیران، اساتید و مسئولین دانشگاه علامه طباطبایی، نسبت شما با این اشخاص و نهاد‌ها چیست؟

◻️ما از یکایک این اشخاص و نهاد‌ها - مانند گذشته - اعلام برائت می‌کنیم و در کنار دوستان و یارانی می‌ایستیم که شجاعانه، به مسالمت‌آمیزترین انحاء ممکن و به همان صورتی که از یک دانشجوی علوم انسانی انتظار می‌رود، فریاد اعتراض و حق‌خواهی خود را به گوش رساندند و کنشگری را با انفعال و بی‌تفاوتی جایگزین کردند. آن‌ها که به فصیح‌ ترین زبان ممکن اعلام نمودند: نمی‌توان میان دانشگاه و خیابان دیوار کشید و نمی‌توان میان دانشجو و آزادگی تضاد ایجاد کرد.

◻️ما نه دوست و دوستان در بندمان را فراموش خواهیم کرد و نه آنانی که پرونده ساختند و مسرورانه راه بی‌تفاوتی پیش گرفتند؛ و اعلام می‌کنیم چنانکه که بازداشت کردید و ما سر خم نکردیم، تعلیق کردید و ما سر خم نکردیم، احکام و ممنوعیت های گسترده در بیدادگاه کمیته های انضباطی‌تان صادر کردید و ما سر خم نکردیم، میلاد عبدی هم یکی از ماست و سر خم نخواهد کرد.

#میلاد_عبدی

#دانشکده_علوم_اجتماعی