من شدن، اروین یالوم

ماری‌جوانا حتی در مهمانی‌های اساتید آزاد شده بود و تغییر مسائل جنسی فراتر از افراطی بود.

وقتی این تغییرات به‌وجود آمد، احساس کردم که موضعی نسبت به آن‌ها گرفتم و وقتی برای اولین بار دیدم که دانشجویی شلوار چهار خانه‌ی سرخ‌رنگ پوشیده‌است، شوکه شدم. ولی آن‌جا کالیفرنیا بودو جلوی چنین تغییراتی گرفته نمی‌شد. کم کم من هم راحت‌تر شدم و دیگر کراوات نپوشیدم، در چند میهمانی ماری جوانا کشیدم و شلوار پاچه گشاد به‌پا کردم. 

(من شدن، اروین یالوم، حسین کاظمی، ص۱۷۶)

پ.ن: ماری جوانا در آمریکا ممنوعه. با این حال چقدر راحت یالوم از چند بار مصرف ماری جوانا در مهمانی‌ها حرف میزنه. بدون این که از اعتبار حرفه‌ای‌اش بترسه، بدون این که نگران باشه دیگران اون را متهم به نرمالیزاسیون مصرف ماری‌جوانا می‌کنن، بدون این که از هر قضاوت به جا و نا‌به‌جایی بترسه، خودافشاگری می‌کنه. راز موفقیت آمریکا همینه. آدم‌ها همونی که هستن رو بیان میکنن. حالا بگیم در ایران مصرف الکل ملاحظات خاص داره و آدم‌ها نمی‌تونن در مورد مصرف الکل حرف بزنن. ولی این ملاحظات در مورد ماری جوانا و تریاک وجود نداره. یعنی با مصرف ماری جوانا و تریاک انگ غیرمذهبی بودن به کسی نمی‌خوره. فکر می‌کنید در سرتاسر سرزمین پهناور ایران یک استاد دانشگاه پیدا بشه که بگه من یک بار در مهمانی تریاک یا ماری جوانا استفاده کردم؟! دروغ برای ما از اکسیژن حیاتی‌تره.

دکتر حافظ باجغلی

🆑@Tohidclinic