مقالات روز

🔴اعتصاب کامیون‌داران

✍️ #احمدزیدآبادی

چند روزی است که کامیون‌داران در شهرهای مختلف ایران اعتصاب کرده‌اند. طبق گزارش‌های رسانه‌ای تعدادی از آنها دستگیر و تهدید به تحمل حکم‌های سنگین شده‌اند. همچنین گفته می‌شود که برخی از اعتصابی‌ها، مانع کار برخی از همکاران خود که به اعتصاب نپیوسته‌اند؛ می‌شوند و برای آنها مزاحمت‌هایی ایجاد می‌کنند.

🔹اعتصاب در بیشتر کشورهای جهان بخصوص در دمکراسی‌ها امری عادی و حقی طبیعی است. روال کار در آن کشورها معمولاً بدین گونه است که گروه‌های مختلف شغلی به دلیل پایین بودن دستمزد یا شرایط دشوار محیط کار ، دست از فعالیت م‌ کشند تا کارفرمایان یا دولت را به افزایش دستمزدها و یا بهبود شرایط کار مجبور سازند.

🔹هر یک از گروه‌های شغلی در این جوامع، یک تشکل صنفی سراسری تحت عنوان اتحادیه یا سندیکا دارند که تصمیم به اعتصاب و ورود به مذاکره با طرف مقابل به عهدۀ آن است. این در واقع سندیکاست که تصمیم به اعتصاب یا لغو آن می‌گیرد و همۀ اعضای صنف هم موظف به اطاعت هستند.

🔻در کشور ما اما اتحادیه‌های صنفی سراسری یا امکان تشکیل نیافته‌اند یا اینکه جنبۀ صوری داشته و نمایندۀ اعضای صنف خودبه شمار نمی‌روند و یا اینکه از طرف حکومت به رسمیت شناخته نشده و اغلب تحت فشار قرار دارند.

🔻طبعاً در چنین شرایطی، اعتصاب، هم برای اعضای صنوف و هم برای کارفرمایان و دولت به عنوان طرف مقابل آنها، به امر بغرنجی تبدیل می‌شود چرا که به دلیل نامشخص بودن طرف تصمیم‌گیرنده و مذاکره‌کننده، وضعیتی از هرج و مرج پدید می‌آید.

🔻طبعاً هیچ دولتی از اعتصاب کارکنان بخش خصوصی یا عمومی خوشحال نمی‌شود و علاقۀ قلبی هم به قدرت‌گیری سندیکاها و اتحادیه‌ها ندارد؛ اما اینکه در جوامع دمکراتیک، هم تشکیل اتحادیه‌های صنفی و هم حق اعتصاب تا حد فلج شدن روال طبیعی بخشی از امور جامعه به رسمیت شناخته شده، بر این مبنای عقلی استوار است که وجود سندیکاها و اتحادیه‌ها نظم پایدارتر و ثبات بیشتر و سازوکار کم‌هزینه‌تری برای رفع تنش‌های اجتماعی و نارضایتی‌های شغلی ایجاد می‌کند تا جلوگیری از تشکیل آنها چرا که در صورت فقدان آنها، آشوب و بی‌نظمی و اختلال از یک سو و بگیر و ببند و سرکوب و خفقان از سوی دیگر اجتناب ناپذیر می‌شود و حیات جامعه را به خطر می‌اندازد.

🔻در این میان، هر کس که پای درد دل کامیون‌داران ایرانی بنشیند؛ تصدیق می‌کند که آنان واقعاً تحت فشارند. اغلب آنها کامیونی را به طور قسطی خریده‌اند اما به دلیل کمبود بار و معطلی طولانی در صف بارگیری و فساد موجود در صنعت حمل و نقل و مشکلات دیگر، درآمد آنها به رغم حضور دائم در جاده‌ها و دوری از خانواده، کفاف مخارج‌شان را نمی‌دهد به طوری که بعضاً به نقطۀ استیصال می‌رسند.

🔻بازداشت و تهدید چنین مردمی جز آنکه بر خشم‌شان بیافزاید و خانواده‌های آنها را به دلیل قطع درآمد به فلاکت و فقر دچار کند؛ چه سودی برای دستگاه حاکم دارد که وارد این مرحله از برخورد شده است؟

اگر دولت واقعاً در صدد رفع اینگونه مشکلات و کاهش هزینه‌های اعتصاب برای خود و جامعه است؛ ابتدا باید وجود سندیکاهای کارگری و صنفی را به رسمیت بشناسد تا اولاً اعتصاب صورت منظم و قانونی و کم‌هزینه ای برای هر دو طرف پیدا کند و ثانیاً از طریق تعامل منطقی با رهبران اتحادیه‌ها و سندیکاها، مطالبات آنان را تعدیل و نسبت به محدودیت منابع و امکانات اقناع سازد؛ در غیر این صورت، مطالبات صنفی و شغلی حد یقف پیدا نمی‌کند و به صورتی آشوبناک بروز و ظهور می‌یابد.

✅ @kaleme

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

سرنوشت ما توسعه‌ستیزان!

مهدی تدینی

این نوشته مطلبی پژوهشی نیست؛ هذیان‌های ذهنی تب‌آلود است که باید پاشویه‌اش کرد. تصاویر مشوشی بین خواب و بیداری است. حکایت مردمی است که کابوسی را که دیگران برایشان دیده‌اند زندگی می‌کنند. فریاد می‌زنند «کمک!»؛ اما صدا نیست، صدا قطع شده است. فقط دهان‌ها تکان می‌خورد و حباب از دهان بیرون می‌آید. می‌خواهند فرار کنند، نمی‌توانند؛ می‌خواهند روی گردانند، نمی‌توانند؛ می‌خواهند بیدار شوند، نمی‌توانند. هر بار که خیال می‌کنند بیدار شده‌اند خود را در کابوسی دیگر می‌بینند. هر چه بیدار می‌شوند کافی نیست. در هزارتویی بی‌پایان گیر کرده‌اند و انگار دائم از دالان‌‌های تکراری عبور می‌کنند و باز به نقطۀ پیشین بازمی‌گردند، حتا نمی‌دانند این همان نقطۀ پیشین است ...

برخی خبرهای کاملاً بی‌ربط به ایران، برایم بسیار آزاردهنده‌اند. درست در روزی که ما در تب و تاب سخنرانی رئیس‌جمهور کشوری «دیگر» در سازمان ملل بودیم، خبر آمد سازمان فضایی ژاپن برای نخستین مؤفق شد کاوشگر فضایی خود را بر روی دو سیّارک فرود آورد. نه غبطه خوردم و نه رشک بردم، فقط حرص خوردم.

می‌خواستیم ژاپن اسلامی شویم، نشد؛ یعنی به ژاپن نرسیدیم، در همان شبه‌جزیرۀ کره اتراق کردیم و به نظر می‌رسید قرار شده کرۀ شمالی اسلامی شویم. اما کرۀ شمالی نابکار هم در میانۀ راه، شبانه، دل به دریا زد و رفت. حالا به نظر می‌رسد که می‌خواهیم ونزوئلای اسلامی شویم. این هدف بسیار دست‌یافتنی‌تر به نظر می‌رسد. فقط کافی است «تدبیر و امید» و شرکا با همین فرمان پیش روند.

از دیگر سو، برخی از نشانه‌ها معنایی بسیار واضح‌تر از هر تحلیل علمی‌ای دارد. در حاشیۀ جنوب شرق تهران، در جادۀ خاوران، مرکزی به نام «کمپ افاغنه» است. مهاجران افغان می‌توانند به این کمپ مراجعه کنند و پس از ثبت نام راهی کشورشان شوند. ماه‌های اخیر اگر از نزدیک این کمپ رد شده باشید، شاید سیل جمعیت را دیده باشید. ماجرا ساده است! افغان‌های زحمت‌کشی که در ایران کار می‌کردند و شهرک‌های صنعتی اطراف تهران تولیدشان را مدیون دستمزد پایین آن‌ها بودند، هزار هزار از ایران رفتند و می‌‌روند. چرا؟ دلیلش را همه می‌دانند. دستمزد یک تا سه میلیونی‌ای که می‌گیرند، آن‌قدر بی‌ارزش شده است که با آن نمی‌توانند بستگانشان را در افغانستان تأمین کنند. چه این جملات دردآوری!

افغانستان از دسامبر 1979، یعنی همان سالی که در فوریه‌اش در ایران انقلاب شد، درگیر جنگ است؛ از جمله دو جنگ بزرگ با دو ابرقدرت اصلی جهان. اول ده سال جنگ با شوروی، بعد جنگ میان مجاهدین، تا این‌که طالبان شهر به شهر کشور را تصرف کرد، و بعد حملۀ آمریکا با پشتیبانی ائتلافی بزرگ. افغانستان را دوست دارم و برای مردم و تاریخ و رنج‌های زیادی که کشیده‌اند احترام زیادی قائلم، و اصلاً باور دارم اگر می‌خواهیم تاریخ معاصر «ایران» را بفهمیم، باید تاریخ معاصر «افغانستان» را دقیق بخوانیم و با ایران تطبیق دهیم. اما برایم دردناک است که کارگر غیرمتخصص افغان با کار کردن در ایران، یعنی در کشوری که 70 سال است نفت می‌فروشد، نمی‎تواند خانواده‌اش را تأمین کند، آن هم در کشوری که 40 سال است درگیر جنگ است. دیگر از این نمی‌گویم که با رفتن افاغنه کارگاه‌های کوچک هزار هزار تعطیل می‌شوند و بنگاه‌داری خُرد زمین می‌خورد. فقط مانده‌ام که سطح زندگی ما به کجا می‌رود؟

در میان کلام نام اتحاد شوروی آمد و یاد روسیه افتادم. روسیه هم کشوری بود که با فشار آمریکا امپراتوری‌اش 30 سال پیش از هم فروپاشید. اما در تمام این سال‌ها روابط سیاسی و تجاری گسترده‌ای با آمریکا داشته است. بزرگ‌ترین پرسش من در مورد رفتار روسیه با ایران این است که روسیه، یا بهتر است بگویم پوتین، اگر دلسوز و یاور ماست، چرا در تمام این سال‌ها یک بار به ما توصیه نکرده است روابط‌مان را با جهان بهبود ببخشیم؟ «پیشنهاد» که مصداق مداخله نیست! هیچ کشوری به اندازۀ روسیه انگیزه و سودای این را ندارد که هژمونی و شکوه گذشته‌اش را بازیابد، اما این سودا هیچ‌گاه باعث نشده است با آمریکا قطع رابطه کند! چرا روسیه این الگوی خود را به ما توصیه نمی‌کند؟ شاید ترجیح می‌دهد ایران از بازار نفت و گاز حذف شود و چونان طفیلی وابسته به اعانه‌های عالیجناب پوتین باشد!

ما همان چیزی را درو می‌کنیم که کِشته‌ایم. بزرگترین مسئلۀ تاریخ معاصر ما «توسعه» بود و ما در این آزمون مردود شدیم. در اندیشۀ ما عناصر «ضدتوسعه» بر عناصر «توسعه‌گرا» به شدت چربید. هر کس حرف از توسعه زد، برچسب «غربزدگی» خود و روشنفکران ورّاج ما به جای آنکه دغدغۀ توسعه داشته باشند یا «خسی در میقات» بودند، یا در جستجوی شخصیتی چون «ابوذر» که با نیازمندی‌های توسعه هیچ نسبتی نداشت. حالا تیغ دلار بلای جان ما «ابوذران» شده است ...

@tarikhandishi

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

تحریم های آمریکا که به شدت به اقتصاد ایران صدمه زده ، موجب نمی شود که ایران به خواسته های ترامپ تن دهد.

براد استیپلتون

نشنال اینترست

 تحریم ها نه تنها رفتار ایران را تغییر نمی دهد بلکه خروج واشنگتن از برجام هیچ مزیتی برای آمریکا نداشته است. در تاریخ ۲۶ سپتامبر، دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد را با تمرکز بر ایران و "مبارزه با گسترش سلاح های هسته ای" سرپرستی کرد. او پس از خروج از برجام در ماه مه، فرصت مناسبی برای تنبیه ایران به دست آورد. در این راستا، دولت ترامپ به وضوح تلاش می کند تا حمایت بین المللی را از وضع تحریم های مجدد علیه تهران که موجب تعلیق برجام شده بود، جلب کند. البته باید تاکید کرد که هدف نهایی تحریم های اقتصادی مجازات کشورهای هدف نیست بلکه وادار کردن آنها به تغییر سیاست های ناشایست است. با این حال، در شرایطی که تحریم های آمریکا اقتصاد ایران را به شدت تحت تاثیر قرار داده اما این فشارها به احتمال زیاد ایران را متقاعد نخواهد کرد که به خواسته های دولت ترامپ تن دهد و ترامپ باید بداند اگر این تحریم ها یکبار ایران را به پای مذاکره آورده، اینبار چنین تاثیری ممکن نیست و این موضوع دلایل بسیاری دارد: نخست، مقیاس تقاضاهای دولت ترامپ بسیار بلندپروازانه است. در حالی که برجام تنها برنامه هسته ای ایران را هدف قرار داده بود، دولت ترامپ مشخص کرده تحت هر توافق جدیدی، ایران باید علاوه بر برنامه هسته ای برنامه موشک های بالستیک خود را نیز کنار گذاشته و حمایت خود را از گروه های سیاسی و نظامی خارج از ایران از جمله در لبنان، سوریه، عراق و یمن متوقف کند. لذا از آنجاکه ایران تمامی این فعالیت ها را برای امنیت خود حیاتی می داند، غیر قابل تصور است که تهران با یک توافق جامع که آزادی آن را در تمام حوزه های نام برده محدود کند، موافقت نماید. دوم، خروج واشنگتن از برجام؛ اکراه ایران برای ورود به توافقی دیگر با ایالات متحده را بالا برده است. این در حالی است که حتی پیش از توافق بر سر برجام، مخالفت ها و شک و تردیدهای فراوانی در این معامله هسته ای میان تندروهای ایران وجود داشت. حال این احساسات بی تردید افزایش یافته و خروج ترامپ از این توافق باعث شده است واشنگتن به عنوان یک مذاکره کننده غیر قابل اعتماد شناخته شود. بنابراین هرگز شگفت آور نیست که بدانیم مقامات ایران هرگز حاضر به ورود به مذاکره با دولت ترامپ نیستند و از آنجا که دولت ترامپ بعید است هر نوع توافق جامعی را که بر آن تاکید دارد، تضمین کند؛ ایران فعالیت هایی که از نظر ایالات متحده بی ثبات کننده هستند را همچنان ادامه می دهد. بنابراین، پرسش مهم این است که ایالات متحده چگونه باید به این اقدامات ایران پاسخ دهد؟ از سوی دیگر، اگر چه ایالات متحده بی شک ترجیح می دهد دولت های غربی قدرت خود را در عراق، یمن و سوریه تثبیت کنند، اما بی ثباتی در این کشورها تهدید چندانی برای امنیت اقتصادی و منطقه ای آمریکا نیست. علاوه بر این، هرچند تهران بارها و بارها خواستار نابودی اسرائیل شده، اما حمایت مداوم ایران از حماس و حزب الله، بقای جدی نزدیکترین متحد منطقه ای ایالات متحده را به خطر نمی اندازد.در طول جنگ سرد، فشار برای مقابله با گسترش کمونیسم، درگیری ها را شدیدتر کرد و ایالات متحده را به سوی رویارویی مستقیم نظامی با ویتنام پیش برد. در این برهه از زمان نیز واشنگتن در جنگ یمن با حمایت از ائتلاف به رهبری سعودی در برابر شورشیان حوثی تحت حمایت ایران، سبب بروز بحران انسانی شدیدی شده که در آن میلیون ها نفر در معرض قحطی و بیماری هستند. لذا با توجه به این تجارب، خروج نیروهای نظامی آمریکا از خاورمیانه همانگونه که ترامپ نیز بارها تاکید کرده باید آغاز شود هرچند این به معنی سرسپردگی واشنگتن در برابر تهران و ادامه رفتارهای بی ثبات کننده اش نیست. بلکه ایالات متحده باید به جای مشارکت در جنگ های نیابتی بی هدف، دست به ابتکاراتی برای تقویت دولت ها بزند و میان تقسیمات قومی و فرقه ای پل زده و بدین ترتیب جلوی نفوذ ایران در منطقه به ویژه عراق را بگیرد. در پایان باید خاطرنشان کرد این امر اقدامی است که تا چندین نسل ممکن است به درازا بکشد. اما در بلندمدت توسعه اقتصادی و اجتماعی را در پی خواهد داشت و کلید ثبات در خاورمیانه است.                             @ganji_akbar

https://nationalinterest.org/feature/sanctions-wont-change-irans-bad-behavior-32202

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

🔴 آقای ولایتی محتاط سخن بگویید

✍️ #عباس_عبدی

🔹بطور معمول دوست ندارم وارد موضوعات شخصی افراد شوم و شخصیت انان را خطاب قرار دهم. ولی این جملات اقای ولایتی مثل تیر به قلب هر خواننده ای فرو می رود:

" در شرایطی که وضعیت دنیا امروز بدتر از هر زمان دیگری است و تنش‌ها و موازنه‌های سیاسی به بالاترین سطح رسیده؛ وضعیت ما بهتر از دیگران است. از یمنی‌ها یاد بگیریم که چگونه در برابر تهدید و تحریم مقاومت می‌کنند. به جای لباس لنگ می‌بندد و اسلحه به دست دارند و چند تکه نان خشک دستشان است با پای پیاده و سعودی‌ها از دست این‌ها عاجز شدند. یقین بدانید عربستان از یمنی‌ها در یمن شکست خواهد خورد."

🔹آخر اقای محترم! داشتن حداقلی از انصاف هم خوب چیزی است. هنوز گفتگوی ایشان در باره خانه هزارمتری کنار کاخ سعد اباد در یادها هست، و این که چگونه با رمل و اسطرلاب سعی شده بود که ان رانت بزرگ که اکنون دهها میلیارد ارزش دارد کم اهمیت جلوه داده شود. بعدش در باره مدیریتهای متعدد خانوادگی نیز سکوت کردند. حالا مردم را به نان خشک خوردن دعوت می کنند؟

🔹مردم نیازی به این توصیه ها ندارند اگر لازم باشد ان قدر شرف دارند که از خودشان دفاع کنند ولی این دفاع، منحصر به دفاع در برابر دشمنان خارجی نمی شود بلکه باید وضعیت خیلی ها را در داخل هم بررسی کرد.

🔹اگر جایی بود که در باره افراد سوال می‌کردند و پاسخ می گرفتند؛ شاید امروز این قدر بلبل زبانی از کسانی نمی شنیدند که در عمرشان نه یک روز مبارزه کرده اند و نه جنگ.

🔹اگر منظورشان از این که گفته اند وضعیت ما بهتر از دیگران است وضعیت خودشان است کاملا درست است ولی اگر منظورشان وضعیت مردم است شاید در مقایسه با یمن حرفشان درست باشد.

✅ @kaleme

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

🗒آنچه را که در نیویورک بردیم در منطقه نبازیم

✍🏻امتداد - نادرصدیقی

📌سخنرانی ومصاحبه های متین و منطقی روحانی در سازمان ملل و در حاشیه آن، درخشش دوباره ظریف در کنار موگرینی در صلح سازی منطقه ای در کنار کنار ترکیه وروسیه، محکومیت جنایت تروریستی اهواز در شورای امنیت سازمان ملل، تنها ماندن ترامپ در اجلاسی از شورای امنیت که خود برای محکومیت ایران تشکیل داده بود، همگی حکایت از تولد دوباره برجام در یک فضای کاملا متفاوت دارد.

📌از همان ابتدا نیز توافق هسته‌ای می توانست دچار تهاجم کنونی نشود اگر که با یک توافق منطقه ای برای صلح سازی در سوریه ویمن وعراق توام می شد. به طور مشخص از همان ابتدا لابی اسرائیل تلاش می کرد آنچه را که در کنگره و سنا و کاخ سفید باخته بود در منطقه و با رسوخ در نقاط خالی توجه ما تلافی کند و متاسفانه با سرمایه گذاری دقیق و مستمر حول شکاف ایران و سعودی تاحدودی موفق به پیشبرد خط ضد برجامی و ضد ایرانی خود شد.

📌در آن روز در روزنامه "ایران " نوشتم : "لابی های صهیونیستی وجنگ افروزان جهانی با تمام قوا می کوشند دوران پسا توافق را به منزله دوران تشدید جنگ ها و منازعه‌های منطقه ای معرفی کنند. این یک پیش بینی «خودکامرواساز» است "(8 مرداد 94)

📌این یک "پیش بینی " ساده نبود، یک سلسله عملیات مشخص صهیونیستی بود برای القای این که ایران دستاورد برجام واز آن جمله پولهای آزاد شده از خلال این توافق را خرج نه مردم خود که صرف تمویل عملیات منطقه ای در سوریه کشورهای دیگر خواهد کرد. باید از همان ابتدا دست اسرائیل را می‌خواندیم وصلح سازی منطقه ای را به کمک همسایگان و جامعه جهانی آغاز می کردیم وهمچنان که در آن یادداشت نوشتم درامتداد افق های تازه ای که برجام در منطقه گشوده بود حرکت می کردیم:

📌" توافق هسته ای با گشایش افق های تازه و کنار زدن حجم تیره ایران هراسی، خصلت صلح طلب ملت ایران را بیش از هر زمان دیگر رویت پذیر کرده، ایرانی ها در گوهر لحظه تاریخی حاضر، یک فرصت بی نظیر برای بسط همکاری های منطقه ای می جویند. این یک گذار تکاملی است از اعتماد سازی جهانی به صلح سازی منطقه ای وهمسایگان ما باید این فرصت را به درستی ارزیابی کنند "(صدیقی،پیشین)

📌پیش بینی این که برجام بدون یک محیط مساعد صلح آمیز منطقه ای می تواند در باتلاق منازعات وجنگهای خانگی سوریه و یا عراق و یمن مستغرق شود دشوار نبود به همین خاطر من از همان ابتدای پیروزی انتخاباتی آقای روحانی تلاش کردم با توسل به کلیه امکانات موجود پیغام مکتوب دهم که ظریف باید یک پا در نیویورک و ژنو و پایی دیگر در ریاض وآنکارا وبیروت وبغداد داشته باشد که این دو توافق را (توافق هسته ای وتوافق منطقه ای برای صلح سازی) را به طور موازی وهمزمان به پیش ببرد.

https://goo.gl/dMqh5D

@emtedadnet

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

♦️«حاجی‌جواد»های ایران کجا هستند؟

✍️ احسان محمدی

🔺هجوم عده‌ای به بازارها برای خرید غیرلازم و #احتکار_خانگی ناخوشایند اما غیرقابل انکار است. در مورد دلایل روانی و اجتماعی این کار می‌شود مقاله ها نوشت، کنفرانس ها و سمینارها تشکیل داد، اتاق فکر راه انداخت اما ..

اما در نتیجه به نظر می‌رسد تفاوتی ایجاد نمی‌شود؛ کماکان کسانی به بازارها می‌ریزند و چنان خرید می‌کنند که انگار قحطی پشت دروازه های شهر است و مثلاً یک قوطی #رب_گوجه اضافی می‌تواند آنها را نجات دهد!

🔺پیش از شماتت مردم البته که باید مسئولان را نقد کرد که این اتفاقات محصول مدیریت ناصحیح آنهاست. بسیاری از مدیران کشوری که همواره در معرض تهدید بوده و هست چنان مرعوب شده‌اند که انگار اهل #اوگاندا هستند و یک باره دو متر برف باریده است!

انتظاری غیر از این داشتید؟ نکند باز هم طبق معمول #غافلگیر شدید؟

🔺اما در کنار بی تدبیری‌ها که البته تازگی ندارد فقط ما به آن عادت نمی کنیم، احتکار و سودجویی آزاردهنده است. هر بار که خبر از کشف یک انبار می‌رسد قلب آدم می‌شکند.

اینکه چرا ما مردم به هم رحم نمی‌کنیم؟ چرا در روزهای دشوار که بیشتر به هم محتاجیم، از رنج هم #نان چرب تر در می‌آوریم؟

🔺در جلد دوم کتاب تاریخ مشروطه ایران، نوشته #احمد_کسروی آمده است: «در این هنگام که نانی به بهای جانی به شمار می‌رفت، نانوایی در تبریز رادمردی نمود که باید آن را یاد کنم. حاجی‌جواد که در میدان انگج دکان نانوایی می‌داشت روزانه از انبار خود ده خروار نان پخته و به بهای ارزان به بینوایان می‌داد.

مشهدی محمدعلیخان می‌گوید:‌ اگر‌ حاج‌جواد این دستگیری رادمردانه را نمی‌کرد کار شهر به جای باریک می‌کشید. دشمنان آزادی در شهر کوشش‌های نهانی کردند و #پول_گزافی به حاج جواد پیشنهاد کردند که بگیرد و گندم خود را نهانی به آنها واگذارد. حاج جواد قبول نکرد».

🔺هر از چندگاهی عکسی در شبکه های مجازی منتشر می‌شود که میوه فروش و #دستفروش و راننده تاکسی با نوشته ای ذکر کرده که می‌توانند میوه رایگان بردارند یا کرایه پرداخت نکنند.

عکس‌هایی که آدم را امیدوار نگه می‌دارند که در این کشور هنوز انسان‌هایی هستند که با همه کوچکی سفره شان، قلب بزرگی دارند اما چرا در سطح کلان چنین چیزهایی نمی‌بینیم؟

🔺 شرکت‌های بزرگ #خودروسازی خودشان پیشقراول افزایش قیمت‌‌‌‌‌‌‌‌ها ها شدند. کارخانه‌‌هایی که از سوی دولت حمایت می‌شوند قیمت هایشان را چنان افزایش دادند که باقی خرده کاسب‌ها هم وقتی دیدند متولی امام‌زاده حرمت آن را نگه نمی‌دارد به خودشان گفتند ما چرا نگه داریم؟

🔺 «حاجی‌جواد»های این سرزمین کجا رفتند؟ چرا از آنها نمی‌بینیم؟ نمی‌شنویم؟ چه کردیم با مردان نیک‌نام کشورمان؟ به آنها که هم به خدا نگاه می‌کردند و هم به خلق خدا؟

چه شد که روزی حلال جایش را به سودجویی محض داد و «هرکس نداره بره بمیره»! می‌دانم که آنها درمان این اوضاع نیستند، اما دل‌خوشی که هستند!

🔺 در این سرزمین رادمردانی مثل حاج‌جواد زیسته‌اند که صد سال بعد یادآوردن شان هم حال ناخوش آدم را خوب می‌کند.

آنها #ایران را روی دوش شان گرفته‌اند و از طوفان ها گذر داده‌اند نه کاسه لیسان و طماعان و فرصت طلبان.

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

🌱 بازگشت به عقل

معینی

1) مرحوم سعید شرفی (مدیر دبیرستان‌مان) به سازمان «برنامه و بودجه» می‌گفت: سازمان «و»! می‌گفت این سازمان نه برنامه دارد و نه بودجه!

2) علینقلی عالیخانی، وزیر اقتصاد ایران در سال‌های درخشان اقتصادی مملکت در دهه 40، هم در مقدمه‌ای بر کتاب «یادداشت‌های اسدالله علم» (وزیر دربار شاه) و هم در مصاحبه‌ای با بی.بی.سی فارسی، در روایتی از روزهای شروع آرام و خزنده وخامت حال اقتصاد ایران (اوایل دهه پنجاه که به انقلاب ختم شد)، ماجرای ملاقات خود را با وزیر دربار شرح داده است. او نوشته: «هر چه زمان می‌گذشت بر خودسری و یکدندگی شاه افزوده می‌شد و دیگر به هیچ‌کس اجازه مخالفت با نظرهای خود را نمی‌داد. چند سال پیش از انقلاب یک‌بار در زمینه وضع بد اقتصادی و تورم شدید با عَلم گفت‌وگو می‌کردم و او را کاملا آگاه و نگران دیدم. به او گفتم چرا این مسائل را به عرض شاه نمی‌رساند و وی که صراحت و شجاعت‌اش را در برابر شاه به یادداشتم پاسخ دردناکی داد و گفت: «این اعلیحضرت دیگر آن اعلیحضرتی که تو می‌شناختی نیست و از این سخنان با او نمی توان گفت.»»

3) محمد طبیبیان (اقتصاددان) به مجله اندیشه‌پویا (شماره 53) گفته: «رییس دولت محترمی گفته بودند ما فردی را می‌خواهیم که به حرف ما گوش کند نه این که ما به حرف او گوش کنیم ... یا بزرگوار دیگری در مورد تصمیمی که بعدها هزینه کلانی ایجاد کرد درجواب رییس دستگاه که گفته بود کارشناسان مخالف این تصمیم هستند، فرموده بود آیا شما باید از من دستور بگیرید یا از کارشناس؟»

4) همین چند وقت پیش محمدباقر نوبخت (رییس سازمان برنامه و بودجه) در تشریح توانمندی‌های خود گفته بود که اهل «نه» گفتن نیست. البته لابد منظور او، بارز کردن قدرت‌اش در پیگیری و ناامید نشدن بود ولی مثلا در فقره «در شدن» ایده از پیش‌ منهدم‌شده‌ی «دلار 4200 تومانی» از هیئت دولت، می‌توان رد ناتوانی سازمان «برنامه» را در «نه» گفتن رصد کرد!

5) اوضاع اقتصادی خراب نیست، بلکه «فاجعه‌آمیز» است. ارزش ثروت بسیاری از مردمان که اهل اندوختن دلار و طلا و مِلک نبوده‌اند، بر باد رفته است. این [فروریختن اعتبار پول ملی] عین عدل الهی است؛ 4 برابرشدن نقدینگی (از 400هزار به 1600 هزار میلیارد تومان طی 5سال گذشته) نمی‌توانست به این ویرانی‌ها منجر نشود؛ اگر نمی‌شد، باید به سنت الهی و به عقل و علم اقتصاد شک می‌بُرد! تحریم کاتالیروز است و البته کاتالیزوری مهم اما، اصلاً همه‌ی «سیل» نیست.

6) باید کارشناسان و مدیرانی که توان «نه» گفتن به بلاهت و بی‌اطلاعی مدیران بالادست دارند، تقویت شوند و برصدر نشینند. سامان مُلک و ملت همه در معرض خطر است. اگر دیر نشده باشد، این بازگشت به «عقل» راه نجات است. شاه این را ندانسته بود.

🔶 @mmoeeni1

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

دونالد ترامپ با قرار دادن "وطن پرستی" در برابر "جهانی شدن"، از تهدیدات موهوم نقض حاکمیت آمریکا سخن گفت. در حالی که این آمریکاست که از طریق نهادهای بین المللی یا مستقیما حق حاکمیت دیگر کشورا را نقض کرد و می کند.

بروس جونز

فارین افرز

https://t.me/ganji_akbar/5094

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

بیش از نیمی از خاک سوریه و منابع نفت و گازش در اشغال نیروهای آمریکا و متحدانش- از جمله ترکیه- است.

https://t.me/ganji_akbar/5101

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

بولتون که خود را یک آزادیخواه مسلح می داند و در بهشت ایدئولوژیکی اش کلیه توافقات و نهادهای بین المللی باید نابود شوند، ظاهرا به آرزویش رسیده و جهان بینی او سیاست رسمی آمریکا شده است. اما ترامپ تاجر عاشق توافقات بزرگ است و ممکن برخلاف میل بولتون به جای حمله نظامی به ایران، به یک توافق همه جانبه همراه با امتیازهای بزرگ به ایران دست یابد.

مایکل هیرش

https://t.me/ganji_akbar/5107

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

تشکر عمیق از روسیه: اسرائیل فقط زبان زور را می‌فهمد. کاش روس ها یا دیگران غزه را هم به موشک های S-300 مجهز می کردند تا اسراییل دست از تجاوز و جنایات دائمی و اشغالگری اش بشوید.

گیدئون لِوی

https://t.me/ganji_akbar/5115

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

آمریکا تنها یک تماشاچی بیگناه در یمن نیست: آمریکا نمی خواهد در شرایطی که ایران را تحت تحریم های کمرشکن و فشارهای همه جانبه قرار داده، عربستان سعودی در جنگ یمن شکست بخورد و به عقب نشینی استراتژیک آمریکا منجر شود.

استیون کوک،

https://t.me/ganji_akbar/5116

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

علیرغم هشدارهای دولت ترامپ درباره تهدیدات ایران، آمریکا در حال بیرون بردن ناوهای خود از خلیج فارس - به منظور مقابله با خطر استراتژیک چین و روسیه- است.

ننسی یوسف و گوردون لابولد

https://t.me/ganji_akbar/5122

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️