محورهای مصاحبه دبیر تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری جماران
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهرانمحمد ترابی، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، در مصاحبه‌ای که روز سه‌شنبه در پایگاه اطلاع‌رسانی و خبری جماران منتشر شد نکاتی در خصوص وضعیت دانشگاه و انتظارات دانشجویان از دولت چهاردهم بیان کرد.
- ما سال تحصیلی جدید را در شرایطی شروع می‌کنیم که تعداد زیادی از دانشجوها احکام انضباطی گرفتند و در معرض خطر اخراج‌اند.
- دانشجو به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان نهاد دانشگاه و یکی از اثرگذارترین اقشار جامعه، الآن تضعیف و تحقیر شده است.
- خیلی از دانشجوها از نشستن در سر کلاس درس محروم شده‌اند. اساتید هم گرفتار این موضوعات بوده‌اند. اتفاقاتی افتاده است که شاید جبرانش سخت باشد و حتی در بعضی موارد جبران‌ناپذیرند.
- شیوه‌نامه انضباطی سال ۱۴۰۱ که کاملاً عجولانه و برای مقابله هرچه بیشتر با دانشجوها مصوب شد، در ایجاد رخوت و اختناق در محیط دانشگاه و صدور احکام انضباطی، به‌شدت مؤثر بود.
ترابی در ادامه با اشاره به نامه‌ای سرگشاده به وزرای علوم و بهداشت و گزارش مفصل انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران دربارهٔ وضعیت دانشگاه، محورهای اصلی مطالبات دانشجویان را با تأکید بر لغو احکام غیرعادلانه انضباطی و ابطال شیوه‌نامه‌ای که مسبب صدور این احکام شده، تشریح کرد.
- ما پی رؤیافروشی و رؤیاخریدن نیستیم؛ چون عملاً از شعار عبور کردیم.
- اساتیدی داریم مثل دکتر برهانی که الآن در بازداشت‌اند و ما این توقع را از دولت داریم که این مشکل را پیگیری کند تا ایشان به کلاس درس برگردند.
- وقتی به پرونده‌های این دانشجویان رجوع می‌کنیم، می‌بینیم پرونده‌های‌شان بیشتر به‌خاطر فضای مجازی و پوشش است؛ چیزهایی که اصلاً نباید از ایشان بخواهید؛ زیرا فضای مجازی خارج از محیط دانشگاه است.
محور اول:
- مطالبه اصلی ما همین لغو احکام انضباطی و ابطال شیوه‌نامه انضباطی است؛ چون هم آن شیوه‌نامه ۱۴۰۱ باعث شد که در حق دانشجو اجحاف بشود و هم احکامی که داده شد. بعضی از احکام طبق حتی همان شیوه‌نامه هم اشتباه بود که اینها باید بررسی بشود.
- کمیته‌های انضباطی با این کارشان از زیر بار هزینه اخراج دررفتند؛ حکم‌های تعلیق را با احتساب سنوات زدند. در حالی که می‌توانستند بدون احتساب سنوات بزنند، اما با احتساب سنوات زدند تا سنوات پر بشود و به نتیجه مطلوب‌شان یعنی همان اخراج دانشجو برسند.
محور دوم:
- تشکل‌های دانشجویی غیرهمسو با دولت پیشین، در سه سال گذشته واقعاً دوران سختی را داشتند.
- انجمن خودمان، انجمن اسلامی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، یک گذشته‌ای پرفرازونشیبی داشته است. دومین نهاد مدنی ایران بوده و قدیمی‌ترین تشکل درحال فعالیت است. در موضوعات مختلف مثل برگزاری انتخابات سالیانه، نشست‌ها و برنامه‌های اجرایی ما به کرات سنگ‌اندازی کردند و کارشکنی به وجود آوردند.
- به دلایل رد صلاحیت‌های نامزدهای‌مان، ما یک دوره تعلیقی را پشت سر گذاشتیم. بعضی از نامزدهای ما را کمیته‌ای کردند و بعدش رد صلاحیت شدند و بعضی‌ها را گفتند که این آدم نه.
- یکی از چیزهایی که ما مطالبه کرده‌ایم این است که رد صلاحیت انضباطی هم مثل رد صلاحیت آموزشی رویکردش شفاف باشد و ما بدانیم که چرا رد صلاحیت شده است.
- یک‌جورهایی می‌خواستند انجمن را در ضعیف‌ترین حالت ممکن آن نگه دارند. اگر انجمن در دوره آقای رئیسی تفکیک می‌شد یکی از چیزهایی بود که در پرونده ایشان ثبت می‌شد. بچه‌های ما مقاومت کامل داشتند که این اتفاق نیفتد؛ زیرا جدایی انجمن از نظر بنده به‌مثابه انحلال آن است؛ چون تاریخش از بین می‌رود.
- وزارت علوم در اقدام عجیب با تصویب سند «عطف آ ۷۲۱۲» در سال ۱۴۰۱، آیین‌نامه شورای صنفی را تغییر داد و حضور یکی از مسئولین دانشگاه در جلسات شورای صنفی را الزامی‌کرد.
- مصوبات این شورا بدون امضا و تأیید مسئول دانشگاه، کأن لم یکن است، گویا هر مصوبه‌ای که می‌خواهند داشته باشند، باید ایشان امضا می‌کرد. این استحاله کامل شورای صنفی و تبدیل آن به یک تشکل کاملاً نمایشی است.
- در علوم پزشکی نیز همین وضعیت بوده است. در همین بازه زمانی آیین‌نامه جدید شورای صنفی دانشجویان و دستیاران دانشگاه علوم پزشکی کشور نیز ابلاغ شد.
- این آیین‌نامه موجب می‌شد که شورای مرکزی صنفی وزارت بهداشت منحل و مجمع دبیران کمیته‌های هماهنگی امور رفاهی و صنفی دانشجویان و دستیاران دانشگاه علوم پزشکی جایگزین آن شود. اعضا و دبیران این کمیته باید زیر نظر معاون دانشجویی و فرهنگی وزارت بهداشت انتخاب شوند. این امر واضح منجر به از بین رفتن استقلال آن مجموعه است و فعالیت صنفی را در سراسر دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور کاملاً نابود می‌کند.
محور سوم:
- در مورد اساتید، از همه مهم‌تر مسئله تعلیق کاری، اخراج و بازنشستگی‌های اجباری آن‌ها است. اساتید زیادی را داشتیم که هرکدام به خاطر اختلافات سیاسی و فکری از کار برکنار شده یا تعلیق فعالیت شدند.
- ۹ مورد از برخوردهای دانشگاه با اساتید:
۱. جلوگیری از تبدیل وضعیت، ارتقاء و یا ترفیع سالانه
۲. بازنشستگی اجباری
۳. قطع حقوق
۴. تعلیق
۵. اخراج
۶. تهدید و ارعاب توسط حراست
۷. اجبار به امضای توبهنامه
۸. ایجاد ممنوعیت یا محدودیت در انجام فعالیتهای آموزشی و پژوهشی
۹. امتناع از صدور احکام اجرائی
محور چهارم:
- آخرین مسأله‌ای که بسیار مهم است و واقعاً زیست دانشگاه را تحت الشعاع قرار داده است، دخالت روزافزون و بی‌پایان نهاد حراست در امور دانشگاه و برخوردهای دون شأن دانشگاه از سمت این نهاد است.
- حراست دانشگاه تهران در طول این سه سال از هیچ اقدام خشونت‌آمیزی مانند ضرب و شتم دانشجویان در سطح دانشگاه، استفاده از شوکر و کلاه کاسکت برای برخورد فیزیکی و همچنین توهین و تحقیر دانشجویان هیچ ابایی نداشته است.
- اینها مزاحمت‌های به شدت زیادی را برای دانشجویان هم آقا و هم خانم ایجاد کردند.
ترابی افزود: به دنبال مصاحبه قبلی بنده با رویداد ۲۴، حواشی بسیاری ایجاد شد و ریاست سابق دانشگاه تهران ضمن ابراز ناخشنودی، نسبت به انتقادات بنده ابراز گلایه‌مندی کرد و از سمت دفتر ایشان با بنده برخورد تندی صورت گرفت.