فرايند طراحي موزه هیچ چیز بیشتر ، اما چیزی کمتر از یک ماجراجویی

فرايند طراحي موزه هیچ چیز بیشتر ، اما چیزی کمتر از یک ماجراجویی هیچ چیز بیشتر ، اما چیزی کمتر از یک ماجراجویی به نام خانه ”: حروف در سالن ورودی موزه جدید به سخنرانی ای که در آوریل 1997 توسط رئیس جمهور چک وکلاو هاول در پارلمان آلمان برگزار شد ، اشاره می کند. اصولی که موزه در به خاطر آوردن گذشته ، بلکه در گرامیداشت خانه ای تازه پیدا شده ، به کار می برد.

طراحی ساختمان ، جستجوی خانه را با یک آستین جدید مجهز می کند و سعی می کند فرايند طراحي موزه هویت مکان را بر این اساس شکل دهد. فضای بسیار کمی برای ساختمان جدید در یک مکان کاملاً ناهمگن در دسترس بود: یک پمپ بنزین و یک هتل چند طبقه در کنار جاده ، یک شیب تند ده متری به سمت Auer Mühlbach در طرف دیگر ، و منطقه گفتگوی طبیعت. ایسار به سمت جنوب.

موزه وقتی از خیابان مشاهده می شود ،فرايند طراحي موزه ساختار ساختمان های موجود را دنبال می کند و طاقچه ها و ارتفاعات خط الراس آنها را برمی دارد. با این حال ، به عنوان ساختمان نهایی در مجموعه ای از خانه ها ، گرانیت خود را انکار نمی کند و یک پایان برجسته و مکعبی به سمت جنوب را تشکیل می دهد. ساختمان - مطابق با زمین - با کشیده شدن در دامنه تپه به یک ساختار شل تر تبدیل می شود. سرانجام ، با یک برش پنج طبقه به طول دامنه سبز باز می شود که کل ارتفاع ساختمان را پوشش می دهد.

ساختمان جدید با سنگهای طبیعی پوشانده شده است و بیشتر محصور و یکپارچه به نظر می رسد. سنگهای طبیعی روی سطوح عمودی با دست تصفیه شده اند و پایان خشن دارند. سطح سقف به عنوان بخشی از یکپارچه شناخته می شود و نمای پنجم نمای ساختمان را نشان می دهد. روکش های برنجی برش ها را در یکپارچه تعریف می کنند: مفاصل افقی در قسمت زیرین خود با برنج پوشانده شده اند.فرايند طراحي موزه سطوح عمودی با روکش دیوار مربوطه به پایان می رسند.

با دور شدن از جاده و پایین آمدن از دامنه تپه ، سطوح بیرونی حالت پویایی پیدا کرده و به حرکتی تقریباً مارپیچ در اطراف برش در یکپارچه ختم می شود. این پویایی به فضای داخلی گسترش می یابد و باعث تغییر شکل روکش های برنجی در داخل برش می شود. این وقفه پنج طبقه ، نقطه مرجعی برای گشت و گذار در موزه را مشخص می کند و در عین حال ، به عنوان عنصر اتصال دهنده بین داخلی و خارجی عمل می کند.

علی رغم محدوده ساختمان بسیار محدود ،فرايند طراحي موزه گشت بدون وقفه و مداوم در موزه به دست آمد. بازدیدکنندگان موزه از حیاط وارد شده و به سرسرا در سطح خیابان می رسند. از آنجا با آسانسور مرکزی به طبقه آخر می روند ، جایی که نمایشگاه شروع می شود. در بالای بالای درختان ، این موقعیت نمایی از مرکز شهر مونیخ و Museumsinsel را ارائه می دهد. از طریق یک راه پله باز ، مسیر بازدیدکنندگان آنها را از طریق پنج منطقه نمایشگاهی به طبقه پایین هدایت می کند. این تور در سطح خیابان به پایان می رسد ، جایی که بازدیدکنندگان بدون دخالت در سایر بازدیدکنندگان تازه وارد از کنار سرسرا عبور می کنند. کافه موزه ، قسمت خروجی و گذر به موسسات تکمیلی در ساختمانهای مجاور همه در دامنه تپه موزه واقع شده است. اینجا،

فضای باز سطح خیابان فرعی در لیلینبرگ را با Hochstraße از طریق تعدادی راه پله متصل می کند. از این راه پله ها می توان برای رسیدن به کافه موزه و همچنین ورودی اصلی استفاده کرد. علاوه بر این ، آنها موزه را به پیاده روهای عمومی و مسیرهای دوچرخه سواری در امتداد ایثار متصل می کنند.