غلبه تشخیصی اختلال دوقطبی

دلایلی را می‌توان برای غلبه تشخیصی #اختلال_دوقطبی در نظر گرفت:

۱- صاحب‌نظران این حوزه مکرراً بر لزوم جستجوی دقیق سابقه هیپومانیا/مانیا در شرح حال بیمار، گرفتن اطلاعات تکمیلی در همین مورد از بستگان بیمار، و توجه کافی به ویژگی‌های بالینی طیف دوقطبی (و نه فقط اختلالات استاندارد دوقطبی) تأکید می‌کنند. با احتمال زیاد می‌توان گفت که آموزش‌های این صاحب‌نظران که نویسندگان کتب‌ مرجع روانپزشکی در ایران نیز در میان آنها می‌باشند، تأثیر بسیاری در ایجاد این گرایش تشخیصی داشته‌اند.

۲- این افزایش تشخیص اختلالات دوقطبی می‌تواند تا اندازه‌ای به افزایش مصرف داروهای ضد افسردگی – چه به تجویز پزشک و چه مصرف خودسرانه آنها – مربوط باشد. بروز اختلالات دوقطبی در اثر تجویز داروهای ضد افسردگی، ایده‌ای پذیرفته‌ شده است.

۳- افزایش تشخیص اختلال دوقطبی ممکن است به‌دلیل تغییر میزان اختلالات روانی به‌طور کلی، یا تغییر نسبت اختلالات روانپزشکی گوناگون، مثلاً به‌علت یک اثر زمان (time effect) یا شیوه جدید زندگی پس از گسترش صنعتی‌شدن یا امثال آنها باشد. به‌هر‌حال شواهدی برای این مورد در دست نیست، هرچند بار برخی بیماری‌های روانی بر جمعیت عمومی در جهان، در حال تغییر است .

۴- عملکرد روانپزشکان نیز می‌تواند عاملی دیگر باشد. به‌عنوان مثال گوش‌به‌زنگی مفرط (hypervigilance) روانپزشکان به هرگونه نوسانات خلقی (mood swings) را می‌توان مطرح نمود. همان‌گونه که غفلت از نرم‌نشانه‌های دوقطبی (bipolar soft signs) می‌تواند به کم‌تشخیصی این اختلالات بینجامد، این گوش‌به‌زنگی مفرط می‌تواند به نتیجه‌ای معکوس (بیش‌تشخیصی) برسد. در واقع به‌کارگیری مفرط رویکرد بُعدی (dimensional) به اختلالات روانپزشکی، می‌تواند به بیش‌تشخیصی اختلالات دوقطبی منجر شود. برخی پزشکان ممکن است بروز هرگونه علامتی از هیپومانیا را به‌عنوان مدرکی قطعی از وجود اختلال دوقطبی در نظر بگیرند، درحالی‌که هر یک از ملاک‌های تشخیصی مانیا/هیپومانیا دارای تشخیص‌های افتراقی است. مثلاً پرحرفی می‌تواند نشانه‌ای از اضطراب، اعتماد به نفس مفرط نشانه‌ای از اختلال شخصیت نارسیسیستیک یا ناشی از موفقیت‌های پی‌در‌پی، خلق بالا ناشی از مصرف برخی مواد، نوسانات خلقی نشانه‌ای از اختلال شخصیت مرزی، تکانشگری نشانه‌ای از اختلال شخصیت مرزی یا اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه، و تحریک‌پذیری نشانه‌ای از یک اختلال اضطرابی، افسردگی، یا شخصیت و یا ناشی از مصرف یک ماده باشد.

مطالعه‌ای که اخیراً بر روی نمونه‌ای از افراد تحت درمان برای سوء‌مصرف یا وابستگی مواد که از قبل تشخیص اختلال دوقطبی گرفته بودند انجام شد، نشان داد که حدود ۴۳ درصد آنها دچار اختلال خلقی ناشی از مصرف مواد بوده‌اند و نه اختلال دوقطبی .