صبح جمعه، هوای بارانی، ساعت 7:30 صبح!
روزبه پور‌جعفریان
توالی این سه تنها در حالتی اجازه می‌دهد کسی خود را از زیر لحاف گرم بیرون بکشد که بخواهد درخت بکارد و یا تولد هم ورودیش را در اتوبوس گرامی بدارد. به هر حال 112 نفر از شریفی و غیرشریفی‌هایی که حداقل یکی از دو شرط بالا را داشتند را طی یک حرکت سازماندهی شده شناسایی کرده و از آزادی، یکی از غربی ترین نقاط تهران، به پارک جنگلی تلو در شرق آن منتقل کردیم.
76 نفر در دو اتوبوس تقسیم شدند و 44 نفر با وسیله‌های شخصی خود در ساعت مقرر در نقطۀ تجمع حاضر شده بودند. بعد از یک استراحت کوتاه و صرف چایی داغ و کیک در هوای تقریبا بارانی منطقه یک پیاده روی سی دقیقه‌ای از نقطه تجمع تا تپه‌های در نظر گرفته شده برای درختکاری شروع شد.
رسیدیم و بیل تحویل گرفتیم ولی استفاده اولمان از بیل‌های در نظر گرفته شده نه برای کندن چاله که برای سبک کردن کفش‌هایمان از قبه‌های گلی چسبیده بهشان بود. بعد از جمع شدن افراد آقای کاشانی(مدیر عامل جمعیت داوطلبین سبز) توضیح کوتاهی حول درختکاری ارائه دادند:« در چند وقت اخیر نقدهایی به درختکاری مخصوصا در شرایط کم آبی وارد است که درختان سوزنی مناسب جغرافیای ایران نیستند و ما این را می‌پذیریم و در هر منطقه فقط و فقط درختان بومی آن منطقه را می‌کاریم. مثلا برای منطقه تلو نهال‌هایی که در نظر گرفته شده اند عبارتند از: داغداغان و ارغوان و بلوط همیشه سبز و انار جنگلی.»
بعد از حدود 90 دقیقه فعالیت و کاشت حدود 300 اصله نهال برنامه به پایان رسید و با بازگشتن به نقطه اول سوار اتوبوس‌ها شده و به جلوی دانشگاه بازگشتیم. باشد که تاثیر هرچند کوچکی روی محیط زیست و مهم‌تر از آن گسترش فرهنگ پاسداری از محیط زیست داشته باشیم.
