شرح کامل وقایع 4 آبان 1401 دانشگاه نوشیروانی بابل
دانشگاه نوشیروانی بابلپس از وقایای سه شنبه 3 آبان 1401 و تجمعات و اعتراضات داخل دانشگاه، از کار انداختن دوربین های امنیتی و همچنین مختلط کردن سلف، با خانواده‌های تعداد زیادی از دانشجویان با شماره ناشناس تماس گرفته شد و دانشجویان را تهدید به بازداشت کردند.
روز بعد 4 آبان 1401، هنگام ورود به دانشگاه از دانشجویان کارت دانشجویی گرفته می‌شد و با لیستی که در دست داشتند مطابقت داده می‌شد و اگر فرد در آن لیست حضور داشت، اجازه ورود به دانشگاه را به او نمی‌دادند و کارت دانشجویی فرد را ضبط میکردند.
ظهر چهارشنبه 4 آبان 1401 دانشجویان شاهد درست شدن یکروزه دوربین ها بودند؛ این در تاریخ نوشیروانی تنها مشکلی بود یکروزه حل شده بود.
دانشجویان بصورت مختلط در سلف غذاخوری حضور یافتند اما به دستور مسئولان دانشگاه، هیچ غذایی پخت نشد و به هیچ کسی غذا ندادند. دانشجویان به ساختمان مرکزی دانشگاه رفتند و با تحصن، در سکوت کامل تقاضا داشتند که رئیس دانشگاه گلایه‌های آنان را بشنود و با آنان صحبت کند.
آنها از 13:30 تا 15 منتظر رئیس دانشگاه بودند. دانشجویان این پیشنهاد را نیز دادند که اگر رئیس نمیتواند در جمع حاضر شود، دانشجویان خدمت ایشان در طبقه پنجم برسند که با این صحبت معاون فرهنگی دانشگاه جناب دکتر ضابط پور مواجه شدند که: «مشکلی نداره، ما وسایلمونو جمع میکنیم میریم و میگیم بیان جمعتون کنن».
که سرانجام رئیس به نماینده دانشجویان گفتند که به آمفی تئاتر بروید و بزودی در آنجا با شما صحبت خواهم کرد. دانشجویان دانشگاه نیم ساعت مقابل آمفی تئاتر منتظر بودند اما رئیس بزدل دانشگاه به جای صحبت کردن رو در رو با دانشجویان، از در پشتی دانشگاه پا به فرار گذاشته و دانشگاه را ترک کرده بود تا دانشجویان معترض و ناهارنخورده، مقابل درب اصلی دانشگاه شعار دادن را شروع کنند.
چند بسیجی با عکس گرفتن و بیان الفاظ رکیک، توهین‌های ضد زن، تهدید به آسیب زدن به دانشجویان و در اختیار قرار دادن عکس های دانشجوها به سازمان های امنیتی نیز جرقه ای شدند بر تشدید عصبانیت معترضان که باعث شعارهای صریح تر شد.
با تاریک شدن هوا، خستگی ناشی از عدم تغذیه (ممنوعیت توزیع غذا به دستور ریاست دانشگاه) دانشجویان در حال متفرق شدن بودند و پسرها دختران را تا درب خوابگاه ریحانه همراهی کردند.
چند دختر موفق به ورود به خوابگاه شدند.
طبق شنیده ها حراست هویت یکی از دخترها را نمیدانست و شک به خوابگاهی بودن این دانشجو داشت. کارت دانشجویی این دانشجو گرفته شد و بعد از عکس گرفتن از آن به دختر تحویل داده شد و درب خوابگاه ریحانه قفل شد. پسران نسبت به عکسبرداری از کارت دانشجویی معترض شدند و شروع به سر دادن شعار کردند که با بی توجهی حراست مواجه شد و پس از دقایقی نیروهای امنیتی هجوم آوردند و نزدیک به 150 نفر از دانشجویان را به رگبار گلوله ساچمه ای بستند؛ تعداد بسیار زیادی از آنان زخمی شدند؛ برخی دانشجویان همان لحظه بازداشت شدند و مابقی پا به فرار گذاشتند.
برخی از دانشجویان در گروه های چندنفره به خانه های اطراف پناه بردند اما از اغلب پناهندگان خبری در دست نیست و فقط با تعدادی از آنان توانستیم ارتباط بگیریم. بین آنها ساچمه خورده کم نیست؛ عده ای دچار حمله روحی شدید شدند و بیماری تعدادی از آنان نیز عود کرده است و علی رغم رسیدگی صاحبخانه ها و کمک های فراوانشان، در وضعیت بغرنجی قرار دارند. برخی از ساکنین این خانه ها با نیروهای امنیتی همکاری کردند و تعدادی از پناهندگان را تحویل دادند.
سپس مامورین امنیتی با بلندگو در کوچه و خیابان های اطراف دانشگاه اعلام میکردند که هرگونه پناه دادن به معترضین پیامدهای منفی خود را خواهد داشت و انتظار همکاری از ساکنین را دارند. تعدادی نیز اجازه بازرسی خانه‌هایشان را به نیروهای امنیتی دادند. اکثر پناهنده ها هنوز داخل خانه ها هستند و با توجه به پر بودن کوچه و خیابان ها از مامورهای نظامی مشخص نیست چگونه قرار است خارج شوند.
در حال حاضر امنیت خوابگاه امینیان در حالت پایدار قرار دارد و در اطراف محوطه خوابگاه چیز مشکوکی قابل مشاهده نیست و در سمت خوابگاه ریحانه طبق اطلاعات به دست رسیده طی ساعات اخیر برخی سر و صدای مشکوک و درخواست کمک با داد و فریاد به گوش رسیده است که از هویت این افراد اطلاعی موجود نیست.
با توجه به اتفاقات امروز و اخبار شنیده شده، بعضی از خانواده‌ها به شدت نگران حال فرزندانشان هستند و عازم بابل شده اند و از طرفی تقریبا تمامی دانشجوها اعم از ساکنین خوابگاه ها و ساکنین شهرهای اطراف دچار رعب و وحشت شده اند و همگی نگران سلامت خود و دوستانشان هستند.