شخصیت هیستریونیک
🔺فروید و روانکاوان پس از او بر تثبیت دو گانه در مرحله دهانی و احلیلی در شکل گیری شخصیت هیستریونیک تاکید کرده اند. دختر کوچک در دوران کودکی به پاسخ مناسب مراقبت گرانه و محبت امیز از سوی مادر نیازمند است اما اگر از این نظر سرخورده و ناامید شود در زمان ورود به مرحله احلیلی، مادر در نظرش بی ارزش شده و به شدت به سوی پدر متوجه می شود. اما او در همان حال که مادر را تحقیر می کند به او نیاز هم دارد.
🔺این معضلی است که دختر کوچک را در دام اودیپی اسیرمی کند. در نتیجه تداوم این تعارض او مردان را به عنوان صاحبان قدرت و جنس جالب توجه دیده و زنان از جمله خود را ضعیف و بی ارزش می بیند. از انجا که او قدرت را به شکلی ذاتی پدیده ای مردانه می بیند برای کسب ان به سوی مردان و صفات مردانه متوجه می شود اما در عین حال به انها حسادت ورزیده و تنفر نشان می دهد( که چرا خودش مرد نیست). او در تلاش برای جبران حس عدم کفایت خود و بالا بردن عزت نفسش تلاش در پیوند خوردن با مردان و در عین حال مجازات انها می کند.
🔺او از جنسیت خویش و "مکر زنانه" به عنوان سلاحی برای غلبه بر مردان و احساس قدرت استفاده می کند. از انجا که از جنسیت به شکلی دفاعی استفاده می کند و به علت هراس از مردان و قدرتشان قادر به لذت بردن از رابطه جنسی نیست. به علت همین هراس گاه در قالبی متضاد counterphobic رفتار کرده و تهاجمی و کنترل کننده به نظر می رسند. او به سوی چبزی متمایل می شود که به شکلی ناخوداگاه از ان می ترسد.
🔺برخی موقعیتهای خانوادگی "هیستریونیک زا" شامل محیط خانوادگی است که در آن دختر کوچک به این نتیجه می رسد که والدیننش(یکی یا هردو) برادرها را به او ترجیح داده یا از داشتن دختر ناراحت هستند. گاهی این فکر ریشه در واقعیت داشته و گاهی نیز به برداشت درونی او برمی گردد. مثلا دختری که چهارمین دختر خانواده است و تصورش این است که شاید والدین او در زمان تولد وی در ارزوی پسر بوده اند. یا خانواده ای که در ان پدر از دید دختر صاحب قدرت و جذبه زیادی است. گاهی نیز اختلافات میان والدین باعث می شود دختر از سوی مادر به سمت پدر رانده شود(به خاطر ناراضی بودن خود مادر از نقش زنانه و پیش بینی سرنوشت مشابه برای دختر). بعضی دخترها نیز به شکلی سرشتی حالتی اغواگرانه در خانواده داشته و این از سوی والدین به ویژه پدر تقویت می شود و کودک برای در پیش گرفتن نقش و ظاهر زنانه پاداش می گیرد. در زمان بزرگسالی او به این ویژگیها برای جلب توجه دیگران به شکلی اغراق امیز متوسل می شود.