سرکوب و تداوم فشارهای ضد انسانی بر زندانیان سیاسی راه به جایی نخواهد برد

حکومتی که تحمل هیچ صدای آزادیخواهانه و عدالت طلبانه ای را ندارد روشن است که در زندانها نیز نمیتواند مقاومت و تن ندادن زندانیان سیاسی به خواست مسئولین زندان و نهادهای امنیتی را تحمل کند. به همین‌ دلیل اجیر کردن افراد شرور و معلوم الحال و ضرب و جرح و آزار دائمی زندانیان سیاسی و در مواردی به قتل رساندن آنان، بخشی از سیستم اداره زندانهایش است. 

عزیزی چون علیرضا شیر محمد علی را توسط اشرار در مقابل چشمان هم بندیهایش سلاخی کردند و امیر حسین حاتمی و شاهین ناصری را به قتل رساندند. 

و همه این قتلها در زندانی اتفاق افتاده است که دیروز شاپور احسانی راد، اسماعیل گرامی، اکبر باقری، پویا قبادی و اکبر فراجی را با تهدید به مرگ مورد ضرب و جرح وحشیانه قرار دادند.

اما چیزی که در این ميان روشن است این است که به رغم تداوم این روش‌های سبعانه در برخورد به زندانیان سياسی که دهه هاست ادامه دارد نه زندانیان سیاسی و نه توده های ستم دیده مردم ایران ذره ای از مطالبات انسانی خود کوتاه نیامده اند و هر روز که می‌گذرد اين زندانیان سياسی هستند که بیش از پیش در میان مردم ایران ارج و قرب پیدا می‌کنند و حکومت چیزی جز نفرت و انزجار هر دم فزاینده مردم ایران را نصیب خود نکرده است.

 بدون تردید این بار هم و به دنبال چندین قتل در زندان تهران بزرگ و اینک تعرض وحشیانه به ۵ زندانی سیاسی، توجه افکار عمومی داخلی و بین المللی بیش از پیش به زندانیان سیاسی و شرایط ضد انسانی که بر آنها تحمیل شده است جلب خواهد شد و بازنده آن حکومتی خواهد بود که امروز اقتصاد و کل ساختار اجتماعی و سیاسی کشور را در معرض فروپاشی قرار داده و راه چاره را برای خود در تشدید روز افزون سرکوب هرگونه آزادیخواهی و برابری طلبی  و اعمال فشار بر زندانیان سیاسی جستجو می‌کند.

✍ناهید خداجو