سبوی خدا نیز قران است . پس باید در سبو دید که او چگونه خود را به بندگانش نشان می دهد
ابراهیم حنیفبسم الله الرحمن الرحیم
چندی است که در فضای مجازی مطلبی پخش می شود که ظاهری دلچسب دارد و باطنی دروغ .
ایه ای در قران است که می فرماید وقتی
حضرت موسی علیه السلام به میقات طور می رود از خداوند می خواهد خود را به او بنمایاند « رب ارنی انظر الیک »
و خداوند هم جواب می دهد که هرگز مرا ( با چشم ) نتوانی دید « لن ترانی »
سعدی علیه الرحمه با تضمین این ایه بیتی سروده :
چو رسی به طور سینا ارنی مگو و بگذر
که نیرزد این تمنا به جواب لن ترانی
نویسنده مطلب فوق الذکر ، دو بیت از جایی گیر اورده که سراینده اش کاملا ناشناس است و یک بیت ان را به این صورت به حافظ نسبت داده :
چو رسی به طور سینا ارنی بگو و بگذر
تو صدای دوست بشنو نه جواب لن ترانی
و بیت دیگرش را به این شکل از مولوی معرفی کرده :
ارنی کسی بگوید که تو را ندیده باشد
تو‌که با منی همیشه چه تری چه لن ترانی
حال انکه هیچ یک از دو بیت اخیر در دیوان حافظ و مولوی یافت نمی شود .
در انتها نیز ابیات را درجه بندی کرده :
سعدی : عاقلانه
حافظ : عاشقانه
مولوی : عارفانه
که باید کار نویسنده را نیز اینگونه درجه داد : جاعلانه !!
به راستی کسی که اگاهانه به مردم دروغ می گوید ایا عقل و عشق و عرفان را می شناسد که بخواهد اشعار را رتبه بندی کند ؟ !
مع الاسف اکثر افرادی که ان را دریافت کرده اند بی انکه تحقیقی در اصالت انتساب دو بیت به حافظ و مولوی کرده باشند ، برای دیگران باز ارسال نموده اند.
ظاهرامقصود نویسنده تبلیغ برای دیدگاه صوفیانه و وحدت وجودی مولوی بوده که ان را « عارفانه » خوانده !!
گرچه قران در ایه ۴ سوره حدید می فرماید :
« و هو معکم این ما کنتم » ( و هرجا که باشید او با شما است ) اما این « معیت »
به معنای مشاهده که نویسنده فرض کرده نیست زیرا بعد از نزول قران کسی که حتی احتمال بدهد خدا قابل رویت است
چیزی از توحید نفهمیده .
اما در جواب سعدی ، بنده بیتی گفته ام که :
چو رسی به طور سینا ارنی بگو و بنشین
به جواب او میندیش به سبوی او نظر کن