روان‌درمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی
📕افراد دچار اختلال شخصیت مرزی همواره از دلبستگی ناایمنی رنج می برند دلبستگی ناایمن به وسیله مصاحبه دلبستگی بزرگسالان سنجیده می‌شود که انسجام دیدگاه فرد در مورد افراد مهم زندگی را ارزیابی می کند. لویی و همکاران (۲۰۰۶) در یک مطالعه بر روی سبک های دلبستگی بیماران دچار اختلال شخصیت مرزی دریافتند که تقریبا در همه موارد، دلبستگی مضطرب وجود دارد و سبک اشتغال فکری و بی اعتنایی غلبه دارد.
📕بیماران دچار اختلال شخصیت مرزی با آسیب پذیری دلبستگی ناایمن، مستعد بی ثباتی در ادراکشان از خود در ارتباط با دیگران هستند. بیماران مرزی نه تنها ادراکشان از دیگران بی ثبات است بلکه بازنمودهای بدخواهانه از مراقبین در این بیماران به خصوص در بافتار تاریخچه سوءرفتار جنسی بیشتر از بیماران دچار اختلال افسردگی اساسی است. در بیماران دارای سابقه کودک آزاری یا سوء رفتار، رشد موفق کارکرد ژرف اندیشی (تامل و اندیشیدن عمیق) یا توانایی استنباط صحیح حالات و نیات روانی دیگران نوعی عامل محافظتی در برابر بروز اختلال شخصیت مرزی محسوب می شود (فوناجی و همکاران ۱۹۹۶).
📕بنابراین شکل گیری بازنمودهای بدخواهانه از دیگران دست کم در افراد دارای سابقه سوءرفتار و کودک آزاری ممکن است با خطر بروز اختلال شخصیت مرزی همراه باشد. سنجه های بازنمودهای مختل خود در کودکی و نوجوانی واسطه پیوند بین آشفتگی دلبستگی در کودکی و علائم اختلال شخصیت مرزی در بزرگسالی است.(کارلسون و همکاران ۲۰۰۹). روی هم رفته این یافته ها حاکی است که بازنمودهای مختل خود- دیگری ممکن است به عنوان حامل تجربه های ناگوار به مراحل بعدی زندگی عمل کند و ممکن است مسئول یک فرآیند رشدی باشد که به وسیله آن این تجربیات ناگوار اولیه با اختلال شخصیت مرزی مرتبط می شود.
📚منبع:روان‌درمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی
🖊نوشته:فرانک ا.یومانس، جاف ف. کلارکین، اوتو اف.#کرن_برگ
📝ترجمه:فرزین رضاعی