رشته توییتی از @gholamhoseiny

1.

خیلی ساده مرور کنیم: دولت ایران دستگاه عریض و طویلی است که خرجش بیش از دخلش است. وقتی خرج شما بیش از دخل شما باشد به اصطلاح مرسوم کمی غلط پول چاپ میکنید(نقدینگی را افزایش میدهید) نقدینگی افزایش یافته قیمت کالاها را افزایش می‌دهد و موجب تورم و فقیرتر شدن مردم می‌شود. ۱/۱۱

2.

برای حل مشکل شما یا باید از مخارج خود کم کنید و یا درآمد خود را افزایش دهید. درآمد به دلایل ایدئولوژیک و مشکلات بین‌المللی قابل افزایش نیست.پس سعی می‌کنید از مخارج خود کم کنید. در ایران دولت‌ها(اصلاح‌طلب و اصولگرا فرق نمیکند) نمیتوانند یا نمیخواهند از مخارج ایدئولوژیک بکاهند ۲/۱۱

3.

پس از مخارجی کم میکنند که زیست حداقلی مردم به آن وابسته است. اگر هم صنف یا گروهی بتواند به موجب فشار سهمی را از بودجه بگیرد دولت از مخارج غیرضروری دیگر کم نمیکند یا درآمدی اضافه نمیکند. تنها بر شدت نقدینگی می‌افزاید و تورم را دامن میزند(مانند صندوقهای ورشکسته دوران روحانی) ۳/۱۱

4.

سیستمی رانتی که همیشه با بحران مشروعیت روبروست دائما بر حجم رانت و میزان نوچه‌پروری می‌افزاید. و به دلیل بحران مشروعیت و ناسازگاری ایدئولوژیک با نظم دولت_ملت‌های مدرن توان حل مساله بین‌المللی خود را ندارد. بخش خصوصی هم به علت فضای رانتی رشد نمیکند. ۴/۱۱

5.

سوال:آیا رییس‌جمهور بودن فرد A یا فرد B در مساله تفاوتی ایجاد میکند؟

برای پاسخ ببینیم هیچ رئیس جمهوری توان دارد که از بودجه نهادهای ایدئولوژیک بکاهد یا مناسک پرخرج ایدئولوژیک را کم کند؟ پاسخ به وضوح منفی است. خط مشی ایدئولوژیک هم با رئیس جمهور نیست. پس به وضوح پاسخ نه است ۵/۱۱

6.

سوال: آیا با مطالبه محوری مثل جنبش معلمان میتوان مساله را حل کرد؟

پاسخ: نه! هرچند باید از حق اعتراض اصناف حمایت کرد و به رسمیت شناخت. اما در نهایت دولت می‌تواند به نقدینگی حجم بیشتری بدهد و حقوق را افزایش دهد. بدیهی است که مثل همین یارانه واریزی همه مجددا ناراضی خواهند بود. ۶/۱۱

7.

سوال: پس مساله چگونه حل میشود؟

جواب: نگرش منفی. دولت یک صندوق عظیم از ثروت بی‌نهایت نیست. دولت کارگزاری است که می‌تواند مثل حالت فعلی مدام دست در جیب A کند و (با کسر سهم وفاداران رانتی‌اش) به جیب B بدهد و بعد برعکس عمل کند. ۷/۱۱

8.

بازی قماری را در یک قمارخانه تصور کنید. در هر مرحله از برد و باخت دولت (صاحب قمارخانه) پول را از حساب فرد A به B یا بالعکس واریز میکند. اما سهمی هم برای خود(در مورد دولت قدرتمندان و وابستگان رانتی) برمیدارد. در این بازی دولت همیشه برنده و جمع بازی بازیگران دیگر منفی است.

۸/۱۱

9.

نکته ۱: هیچ فرد امین و مقدسی نیست که پول را عادلانه معین و توزیع کند و سهمی برای خود و وابستگانش برندارد.

نکته۲: دولت ایران به طور ساختاری رانتی است و علیرغم عکسهای فوتوشاپی هیچ علاقه‌ای به جراحی واقعی در مورد نهادهای اقتصادی و مخارج ایدئولوژیک خود ندارد‌. ۹/۱۱

10.

نکته ۳: راه حل نه مداخله بیشتر دولت که منع آن است. دولت حق ندارد برای کسب محبوبیت و نوچه‌پروری نقدینگی خلق کند. افق ایده‌آل چنین وضعیتی است که در حالت فعلی عمیقا و به صراحت غیرممکن است.

سیستم فعلی بزرگ و طمعکار و گرسنه است. ۱۰/۱۱

11.

یک سیستم بزرگ و طمعکار و گرسنه و مسلح می‌تواند آب شما را به تاراج ببرد، خاک را نابود کند، قانونی برای تاراج و فروش میراث فرهنگی‌تان مصوب کند. اگر بتواند آمادگی دارد تا شما را تکه تکه کند و کلیه و اعضای بدن شما را هم بفروشد. چشم خود را باز کنیم زمان دیدن حقیقت است. ۱۱/۱۱

خواندن این رشته توییت در توییتر