رشته توییتی از @MRD_Farahmand

1.

این نمایی از کارخانه ازت روستاوی در شهر روستاوی گرجستان است که نیترات آمونیوم، عمدتا برای مصرف به عنوان کود کشاورزی تولید می کند. هفت سال پیش ۲۷۵۰ تن از تولیدات این کارخانه را بار زدند تا به موزامبیک ببرند. (۱/۹)

2.

بار را این کشتی حمل کرد به نام روسوس (یا رودوس) که تابعیت مولداوی داشت اما در مالکیت یک سرمایه دار روس ساکن قبرس به نام ایگور گرچوشکین بود (هنوز هم در قبرس زندگی می کند). خدمه کشتی دو نفر روس (از جمله ناخدا) و هشت اوکراینی بودند. (۲/۹)

3.

به روایتی، کشتی وسط راه خراب شد و به روایت دیگر آقای گرچوشکین به ناخدا دستور داد کشتی را به بیروت ببرد و مقداری ماشین آلات سنگین هم از آنجا بار بزند. کشتی که پهلو گرفت مسئولان بندر بیروت گفتند که ورود نیترات آمونیوم به لبنان ممنوع است و (۳/۹)

4.

کشتی مجوز لازم را برای گذراندن این محموله از آبهای لبنان ندارد. همزمان، ناخدا و ملوانان هم بر سر بار زدن ماشین آلات سنگین با مالک کشتی اختلاف پیدا کردند و گفتند کشتی گنجایش بار اضافه را ندارد. (۴/۹)

5.

آقای گرچوشکین که عکس ایشان را ملاحظه می فرمایید، نپذیرفت و حقوق ملوانان را هم نداد. ملوانها اعتصاب کردند و گرچوشکین هم گفت گور پدر شما و کشتی. اصلا من کشتی نمی خواهم. کشتی را رها کرد در بندر بیروت بماند. صورت حساب نگهداری کشتی در بندر روز به روز سنگینتر می شد. (۵/۹)

6.

کشتی و بارش توقیف شد و ناخدا و ملوانان تا وقتی پول بندر را نمی دادند، حق پیاده شدن از کشتی نداشتند.

ناخدای بیچاره و ملوانانش یازده ماه در کشتی زندانی بودند و به دولتها و سازمانهای بین المللی و رسانه ها و هر جا دستشان رسید نامه نوشتند که به داد ما برسید. (۶/۹)

7.

این عکسی را هم که می بینید برایشان فرستادند و گفتند صاحب کشتی ما را رها کرده و اینجا گیر کرده ایم. سرانجام دولت لبنان دلش رحم آمد و ناخدا و ملوانان و سپس کشتی را آزاد اما بار کشتی را ضبط کرد.

بار را در انبار انداختند و درش را بستند. (۷/۹)

8.

به مدت سه سال، گمرک به دولت نامه نوشت که این نیترات آمونیوم بی صاحاب را از اینجا ببرید و شرش را بکنید اما جواب دادند که دادگاه باید حکم بدهد. دادگاه در لبنان هم مانند بقیه خاورمیانه، جایی است که دو نفر دعوای حقوقی داشته باشند، احتمالا ((۸/۹)

9.

حکم دادگاه را ورثه آنها سه نسل بعد دریافت خواهند کرد. خوشبختانه در ایران شما می توانید پولی به قاضی بدهید و کارتان سریع راه بیفتد اما قضات لبنان متأسفانه رشوه نمی پذیرند.

آخر داستان هم که معلوم است چه شد. داشتند درِ انبار نیترات آمونیوم بی صاحاب را جوش می دادند که: بووووم (۹/۹)

خواندن این رشته توییت در توییتر