رحمت روزانه ۲۳ بـهـمـن

گمان می‌کنم، دچار سو برداشت شده‌اید.

من عصبانی نبودم، فقط بریک نکته مهم تأکید کردم.

من هیزی نکردم، فقط مردی هستم که از زیبایی‌ها لذت می‌برم.

حالم مساعد نبود.

من تنها شخصیت جدی دارم.

من فکر می‌کنم شما بیش از حد داوری می‌کنید.

بدون ضرر، بدون خطا.

دروغ نگفتم، تنها از زاویه متفاوتی به جریان نگاه کردم.

گاهی می‌تواند فقط بین بد و بدتر را انتخاب کرد.

قصد داشتم آن را پس بدهم.

من غیبت نمی‌کردم، فقط می‌خواستم برایشان دعا شود!

من ادم مغروری نیستم فقط از استعداد رهبری برخوردار هستم.

من باید از خودم دفاع می‌کردم.

  این فهرست می‌تواند همچنان ادامه داشته باشد. ما تبحر خاصی در توجیه خودمان داریم؛ عادت داریم گناهان‌مان را کوچک بشماریم و خود را عادل‌تر از چیزی که هستیم، بدانیم. در نهایت باید گفت هر یک از این‌ها، توهین به خداوندی است که تمام وقایع بشری را در دست داشته، تا درزمان معین پسر خود را نزد ما بفرستد و برای ما جانش را فدا کند. در واقع با چنین توجیهاتی، ما به این فیض توهین می‌کنیم. چنین رفتاری تنها بی‌ایمانی و خودپسندی ما را نشان می‌دهد، زیرا سعی می‌کنم کلام خدا را که می‌فرماید بدون فیض او در وضعیت بدی هستیم؛ دروغ بشماریم. این غروراست که روی زشت خود را به ما نشان می‌دهد. چرا غرور مخرب است؟ چون نمی‌توانید نجات بیابید مگراینکه با تواضع به گناهکار بودن خود پی ببرید و به عجزتان از تغییر شرایط به تنهایی، اعتراف کنید - در چنین حالتی است که می‌توانید مشتاق فیض نجات‌بخش خدا باشید.

  تنها چیزی که می‌تواند شما را نسبت به گناهان‌تان متقاعد کند، صلیب عیسی مسیح است. باید بدانید محبت خدا تا آنجایی پیش رفت که یگانه پسر خود را قربانی نمود تا فاجعه گناه را نشان دهد. گناه آنچنان واقعی است، که نیاز به زندگی بی‌نقص، مرگ دردناک ورستاخیز باشکوه عیسی مسیح بود تا بتوانید از آمرزش و امید حقیقی برخوردار شوید. زمانی که بدانید گناه یک واقعیت است، فیض حقیقی تنها امید شما خواهد بود!

برای تعمق بیشتر مزمور ۳۲ را بخوانید.

(ترجمه قدیم)

 اعتراف به گناه  

 ۱ خوشا بحال کسی که عصیان او آمرزیده شد و گناه وی مستور گردید.  ۲ خوشا بحال کسی که خداوند به وی جرمی در حساب نیاوَرَد و در روح او حیله‌ای نمی‌باشد.  ۳ هنگامی که خاموش می‌بودم، استخوانهایم پوسیده می‌شـد از نعـره‌ای که تمامـی روز می‌زدم.  ۴ چونکه دست تو روز و شب بر من سنگین می‌بـود. رطوبتـم به خشکی تابستـان مبـدل گردیـد، سـلاه.  ۵ به گناه خود نزد تو اعتراف کردم و جرم خود را مخفی نداشتـم. گفتـم: عصیـان خـود را نـزد خداوند اقـرار می‌کنم. پس تو آلایش گناهم را عفو کردی، سلاه.  ۶ از این رو هر مقدّسی در وقت اجابت نزد تـو دعـا خواهـد کـرد. وقتـی که آبهای بسیار به سَیلان آید، هرگز بدو نخواهد رسید.  ۷ تو ملجـای من هستی مرا از تنگی حفظ خواهی کرد. مرا به سرودهای نجات احاطه خواهی نمود، سلاه.  

۸ تو را حکمت خواهم آموخت و به راهی که باید رفت ارشاد خواهم نمود و تو را به چشم خود که بر تو است نصیحت خواهم فرمود.  ۹ مثل اسب و قاطر بی فهم مباشید که آنها را برای بستن به دهنه و لگام زینت می‌دهند، والاّ نزدیک تو نخواهند آمد.  

۱۰ غمهای شریر بسیار می‌باشد، امّا هر که بر خداوند توکـل دارد رحمـت او را احاطـه خواهـد کرد.  ۱۱ ای صالحـان در خداونـد شادی و وجـد کنیـد و ای همـة راست دلان ترنّـم نماییـد.

رازگاهان روزانه با انجیل - پل دیوید تریپ

این کتاب در خدمت «چهره به چهره» ترجمه شده

کانال تلگرام «رحمتِ روزانه»

برای دانلود کتاب از وبسایت ما کلیک کنید