رحمت روزانه ۲۱ بـهـمـن

گناه ما را در یک وضعیت دلسرد‌کننده و از هر نظر ناعادلانه، قرار داده است. عمق فساد قلب ما باعث اندوهگین شدن خدا شد. این مطلب در پیدایش ۵:۶-۸ به زیبایی بدین شیوه بیان می‌شود:

و خداوند دید که شرارت انسان بر زمین بسیار است، و هر نیتِ اندیشه‌های دل او پیوسته برای بدی است و بس؛ و خداوند از این که انسان را بر زمین ساخته بود، متأسف شد و در دل خود غمگین گشت. پس خداوند فرمود: «انسان را که آفریده‌ام از روی زمین محو خواهم ساخت، انسان و چارپایان و خزندگان و پرندگان آسمان را، زیرا که از ساختن آنها متأسف شدم.» اما نوح در نظر خداوند فیض یافت.

  این قسمت، مطلبی تکان دهنده است و اوج وخامت وضعیت گناه را نشان می‌دهد. ما عادت داریم گناه را کوچک بشماریم. و گمان کنیم بی‌انصافی‌هایمان، آنچنان هم بد نیست و اشتباه‌هایمان آنقدرهم خطا نیست. اما یک جمله کوتاه، همه چیز را به خوبی خلاصه می‌کند و نشان می‌دهد چرا آمدن عیسی مسیح ضرورت دارد و تنها امید ما، عدالت اوست. این قسمت، نتیجه ارزیابی آفریدگار، از دل‌های ما را به خوبی نشان می‌دهد: و خداوند دید که شرارت انسان بر زمین بسیار است، و هر نیتِ اندیشه‌های دل او پیوسته برای بدی است و بس؛

  خدا، اندوهگین نشده بود چون انسان‌هایی که آفریده بود گهگداری دست از پا خطا می‌کردند و افکار بد داشتند. خدا غمگین نبود چون انسان‌ها از خود رفتار‌های نامناسب نشان می‌دادند. قضیه بیشترازاین حرف‌ها بود. تأثیر گناه بر انسان‌ها، بسیار عمیق‌تر از این حرفها می‌بود. گناه باعث شده بود تمام افکار و گفتار و کردار آدمیان منحرف شده و به فساد کشیده شود. این خفت باراست اما باید اعتراف کرد گناه ما را در وضعیتی قرار می‌دهد که هیچ یک از ما نمی‌خواهد باور کنیم، در چنین شرایطی قرار داریم. هیچ چیزی دراین شرایط نرمال نیست. کاری از ما بر نمی‌آید که از غم خدا بکاهیم. هیچ کاری...

  اما این قسمت چیزی بیشترازاین‌ها می‌گوید. این مطلب الگویی از نحوه داوری و رستگاری خدا را نشان می‌دهد. اگرچه خدا با قضاوت عادلانه‌اش دیگران را قضاوت می‌کند اما در عین حال یک مرد و خانواده‌اش را فدیه می‌دهد. همچنین این مطلب، به آمدن عیسای مسیح اشاره می‌کند. خداوند پسر خود را فرستاد، تا او که از هر نظر کامل و عادل بود، جانش را فدا کرده و غضب الهی را خاموش سازد. او غضب خدا را تجربه کرد و بار گناهان ما بر دوش کشید تا دیگر ما غضب خدا را نچشیم. عدالت او به حساب ما گذاشته شد و قیام او حیات را برای ما تضمین می‌کند. عدالت او تنها امید ماست، زیرا گناه، همه ما را فاسد کرده است.

برای تعمق بیشتر رومیان ۲۱:۳-۳۱ را بخوانید.

(ویرایش TBS)

امّا اکنون بدون شریعت، عدالت خدا ظاهر شده است، چنانکه تورات و انبیا بر آن شهادت می‌دهند؛

یعنی عدالت خدا که بوسیلۀ ایمان به عیسی مسیح است، به همه و کل آنانی که ایمان آورند. زیرا که هیچ تفاوتی نیست،

زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا کوتاه آمده‌اند،

و به فیض او به رایگان عادل شمرده می‌شوند به وساطت آن فدیه‌ای که در عیسی مسیح است.

که خدا او را از قبل معیّن کرد تا کفاره باشد بواسطهٔ ایمان بوسیلهٔ خون او تا آنکه عدالت خود را ظاهر سازد، با آمرزش از گناهان گذشته از راه تحمل خدا،

برای اظهار عدالت خود در زمان حاضر، تا او عادل باشد و عادل شمارد هرکسی را که به عیسی ایمان آورد.

پس جای فخر کجا است؟ برداشته شده است! به کدام شریعت؟ آیا به شریعت اعمال؟ نه، بلکه به شریعت ایمان.

زیرا یقین می‌دانیم که انسان بدون اعمال شریعت، به وسیلهٔ ایمان عادل شمرده می‌شود.

آیا او فقط خدای یهودیان است؟ مگر خدای امّت‌ها هم نیست؟ البتّه خدای امّت‌ها نیز است.

زیرا واحد است خدایی که اهل ختنه را از ایمان، و ختنه‌نشدگان را به ایمان عادل خواهد شمرد.

پس آیا شریعت را به ایمان باطل می‌سازیم؟ به هیچ روی! بلکه شریعت را استوار می‌داریم.

رازگاهان روزانه با انجیل - پل دیوید تریپ

این کتاب در خدمت «چهره به چهره» ترجمه شده

کانال تلگرام «رحمتِ روزانه»

برای دانلود کتاب از وبسایت ما کلیک کنید