رحمت روزانه ۱۳ تیر

حقیقت این است که راه رفتن با خدا یک پروژه جمعی می‌باشد. ایمان مسیحی، یک طریقه تنها و منزوی نیست که اغلب در سنتهای کلیسایی مدرن به عنوان «من و عیسی» معرفی می‌شود؛ در واقع این طریقه با آنچه که در عهد جدید توصیف شده است تفاوت چشمگیری دارد. اکثریت ما تقریباً نامرئی هستیم، آنانی را که گمان می‌کنیم میشناسیم، واقعیت این است که هیچ شناختی از آنها نداریم. ما شبکه‌های نامحدودی از روابط بی‌سر و ته ایجاد کرده‌ایم که در آن مکالمات‌مان تنها به صحبت‌هایی در رابطه با آب و هوا، سیاست و یا غذا است؛ اگر این ارتباط کمی عمیق‌تر شود به جالب‌ترین فیلمی که تاکنون دیده‌اید یا آخرین کاری که فرزندمان انجام داده است ختم می‌شود. آنچه را که ما مشارکت می‌نامیم هرگز به مرحله فروتنی و خدمت متقابل نمی‌رسد. آنچه که ما آن را رفاقت خطاب می‌کنیم، تفاوت آنچنانی با رفاقت‌های میخانه ندارد. تنها ما به خود می‌بالیم و میگوییم که نیازی به نگرانی نیست چون که ما در شام خداوند در کلیسا مشارکت داریم. 

  عبرانیان ۱۲:۳–۱۳ به خوبی کاری را که خدا در من و شما، بوسیله مشارکت جمعی انجام میدهد، توصیف میکند: «ای برادران، هوشیار باشید که از شما کسی دل شَرور و بی‌ایمان نداشته باشد که از خدای زنده رویگردان شود. بلکه هر روز، تا آن زمان که هنوز ‘امروز’ خوانده می‌شود، یکدیگر را پند دهید تا کسی از شما در اثر فریب گناه، سختدل نشود.»

  پرسش این است، که چرا من به مشارکت در بدن مسیح نیاز دارم؟ پاسخ ساده است؛ چون باید فروتنی را یاد بگیرم. من به این مشارکت و خدمت محتاج هستم چون نسبت به خودم انسانی کور هستم. اگرچه دوست دارم خودم را بینا و آگاه بدانم و گمان می‌کنم خویشتن را به خوبی می‌شناسم، اما این امر حقیقت ندارد. از آن جایی که گناه دیدم را کور کرده است؛ من قادر به دیدن خویشتن حقیقی نیستم. در واقع چیزی که توصیف میکند وضعیت اسفباری است؛ شخصی که از نظر جسمانی کور باشد، از نابینایی خود آگاه است. اما آنانی که از نظر روحانی کور هستند، نسبت به این امر نه تنها آگاه نیستند بلکه خود را بینا نیز می‌پندارند. 

  شما چطور؟ آیا از نیاز روزانه خود به بدن مسیح آگاه هستید؟ چه کسی حقیقت وجودی شما را میشناسد؟ از چه شخصی دعوت کرده‌اید که به حریم خصوصی‌تان وارد شود و نگاه عمیقی به شما داشته باشد؟ وقتی آن شخص به گناه، ضعف و یا خطایی اشاره میکند سپاسگزاری می‌کنید؟ و یا حالت تدافعی گرفته، تا بناگوش سرخ میشوید، و نفستان بند می‌آید و خود را آماده توجیه کردن می‌کنید؟ آیا در پاسخ ندادن به سوالات خصوصی تبحر دارید و یا به سمت مساعدتی که خداوند به شما عطا کرده است؛ شتابان هستید؟ این مساعدت، امری نیست که از آن گریزان باشید بلکه طریق‌هایی است که به وسیله آن بخشیده شوید و نجات یابید و دگرگون شده - فیض خدا را بیابید. 

برای تعمق بیشتر اول قرنتیان ۱۲ را بخوانید. 

(ویرایش TBS)

امّا دربارهٔ عطایای روحانی، ای برادران نمی‌خواهم شما بی‌خبر باشید.

می‌دانید که امّت‌ها بودید، به‌سوی بتهای گنگ برده می‌شدید، بطوری که شما را می‌بردند.

پس شما را خبر می‌دهم که هرکه متکلّم به روح خدا باشد، عیسی را لعن نمی‌گوید، و هیچ‌کس جز به روح‌القدس عیسی را خداوند نمی‌تواند گفت.

و عطایا گوناگون هستند، ولی روح همان.

و خدمتها گوناگون هستند، امّا خداوند همان.

و عملها گوناگون هستند، امّا همان خدا همه را در همه عمل می‌کند.

ولی به هرکس ظهور روح برای منفعت عطا می‌شود.

زیرا یکی را به‌واسطۀ روح، کلام حکمت داده می‌شود و دیگری را کلام علم، بحسب همان روح.

و یکی را ایمان به همان روح و دیگری را عطایای شفا دادن به همان روح.

و یکی را قوّت معجزات و دیگری را نبوّت و یکی را تمیز ارواح و دیگری را اقسام زبانها و دیگری را ترجمۀ زبانها.

امّا در همهٔ اینها همان یک روح فاعل است که به هرکس فرداً بحسب ارادهٔ خود تقسیم می‌کند.

زیرا چنانکه بدن یک است و اعضای متعدّد دارد و تمامی اعضای بدن اگرچه بسیار است یک تن می‌باشد، همچنین مسیح نیز می‌باشد.

زیرا که همهٔ ما به یک روح در یک بدن تعمید یافتیم، خواه یهود، خواه یونانی، خواه غلام، خواه آزاد و همه از یک روح نوشانیده شدیم.

زیرا بدن یک عضو نیست بلکه بسیار است.

اگر پا گوید \چونکه دست نیستم از بدن نمی‌باشم\، آیا بدین سبب از بدن نیست؟

و اگر گوش گوید: «چونکه چشم نیستم، از بدن نیستم،» آیا بدین سبب از بدن نیست؟

اگر تمام بدن چشم می‌بود، کجا می‌بود شنیدن، و اگر همه شنیدن می‌بود، کجا می‌بود بوییدن؟

امّا اکنون خدا هریک از اعضا را در بدن نهاد برحسب ارادهٔ خود.

و اگر همه یک عضو بودند، بدن کجا می‌بود؟

امّا الآن اعضا بسیار است امّا بدن یک.

و چشم دست را نمی‌تواند گفت که «محتاج تو نیستم» یا سر پاها را نیز که «احتیاج به شما ندارم.»

بلکه علاوه بر این، آن اعضای بدن که ضعیفتر می‌نمایند، لازم‌تر می‌باشند.

و آنها را که پست‌تر اجزای بدن می‌پنداریم، عزیزتر می‌داریم و اعضای شرم‌آور ما زیبایی برتری دارد.

امّا اعضای زیبای ما را احتیاجی نیست، بلکه خدا بدن را چنان مرتّب ساخت که ناقص را بیشتر حرمت داد،

تا که جدایی در بدن نیفتد، بلکه اعضا به برابری در فکر یکدیگر باشند.

و اگر یک عضو دردمند گردد، سایر اعضا با آن همدرد باشند و اگر عضوی عزّت یابد، باقی اعضا با او به خوشی آیند.

امّا شما بدن مسیح هستید و جزئی از اعضای آن می‌باشید.

و بعضی را خدا قرار داده در کلیسا، اوّل رسولان، دوّم انبیا، سوّم معلّمان، بعد قدرت معجزات، پس عطایای شفا دادن و امداد و مدیریت و اقسام زبانها.

آیا همه رسول هستند، یا همه انبیا، یا همه معلّمان، یا همه دارای قدرت معجزه؟

یا همه عطایای شفا دارند، یا همه به زبانها متکلّم هستند، یا همه ترجمه می‌کنند؟

امّا عطایای بهتر را به اشتیاق بطلبید، و راهی عالی‌تر را نیز به شما نشان می‌دهم.

«رحمت روزانه»

رازگاهان روزانه با انجیل - پل دیوید تریپ

این کتاب در خدمت «چهره به چهره» ترجمه شده

کانال تلگرام «رحمتِ روزانه»