در ادامه آسیب شناسی تشکل های صنفی و مدنی

🔴 در ادامه آسیب شناسی تشکل های صنفی و مدنی

🖊️ صلاح حاجی‌میرزایی

🔺از جمله معایب تشکل های صنفی و مدنی که می تواند با کنش گری های هیجانی و پرشور و برخاسته از احساسات آنی لاپوشانی شود و مدتی پس از اکسیون های میدانی و غیر میدانی در ساختار و شاکله آنها پدیدار شود فقدان یا کمبود افراد باتجربه، عاقل، با دانش کافی، متعهد و آینده نگر است. 

همان طور که داشتن هر یک از این پارامترها می تواند به کارایی و پویایی و بقای تشکل ها بیانجامد نبود هر کدام نسبت به موقعیت ها و شرایط قابل کنترل و غیر قابل پیش بینی می تواند خسارات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد. 

🔺هیچ کس نمی تواند صرفا به خاطر فرصت جویی برای انجام کنش گری از چنین مشخصاتی عبور کند چرا که بیشتر از نتایج یا تاثیرات کنش صرف، این موجودیت تشکل ها است که اهمیت دارد و اولویت همه باید حفظ ماهیت و ساختار مجموعه بهم پیوسته باشد تا استمرار فعالیت و کنش گری را برای دراز مدت بیمه کند. حاکمیت عقلانیت با تجربه و دانش کافی بدور از هیاهو و هیجانات زودگذر و معرکه بازی و نیز تعهد اجتماعی که به قولی برخی فلاسفه سیاسی بعد متعالی آدم ها در هر اجتماعی است و نیز نگریستن و داشتن چشم انداز به آینده که تحولات و تغییرات را پیش بینی می کند شروط لازم و اما نه کافی برای هر گونه فعالیت گروهی در قالب هر نوع تشکلی می باشند. 

🔺کسی که با الفبای کارهای تیمی و جنبش و مبارزه آشنایی دارد نیک می داند که حرکت بر یک ریل نمی‌تواند همیشه پیروزی را به ارمغان بیاورد و به مانند یک تیم ورزشی که در مواجهه با تیم های مختلف و شرایط گوناگون انواع تکنیک ها و تاکتیک ها را برای کسب نتیجه بکار می‌گیرد انجمن ها و تشکل ها نیز همواره باید این آمادگی را در خود داشته باشند تا با استفاده و کاربست انواع راهها و مسیرها ضمن انجام کنش های به موقع هم شرط هزینه_فایده را لحاظ کرده باشد هم موجودیت و دوام تشکل را گارانتی کند. 

🔺فراموش نکنیم هرگاه حرف از آلترناتیو در مورد یک ساختار به میان می آید جدایی از مخالفت ها( اپوزسیون) و درگیری بر سر منافع و قدرت عدم ارائه پاردایم (الگو) مناسب توسط آن ساختار است اعم از ساختارهای سیاسی یا اجتماعی (تشکل ها) و... 

به وضوح مشاهده شده و قابل دریافت و بررسی است که تشکل ها بعد از یک دوره اکسیون های پرهیاهو و پرشور و انرژی ناشی از هیجانات و شرایط موجود پیش آمده با یک یا چند شوک، یک دوره اُفت و رکود را در خود می بیند و زمان زیادی می برد تا خود را بازسازی و سازماندهی کند. 

قبلا بر داشتن برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت، آموزش و سازمان دهی و کادر پروری و... جهت تشکل ها تاکید شده که عدم توجه به ضرورت هر یک ضربات مهلکی بر پیکره آنها وارد می کند که با وجود چنین تجربه های تلخی هنوز در اکثر تشکل ها بر طبل احساسات می کوبند و از هر گونه نقدی گریزان هستند و فرار رو به جلو را بر درنگ و درک ترجیح می 

دهند. 

🔺در اساس نامه های اکثر تشکل های صنفی یک مدت مشخص مثلا 2 سال را برای برگزاری مجمع عمومی و انتخاب هیئت مدیره جهت فعالیت تعیین کرده اند. 

حال اگر تشکل بخواهد برنامه های کوتاه مدت ( کارکرد و کارایی) خود را با سرعت و دقت هرچه تمام تر پیگیری کند آیا در مورد برنامه های میان مدت ( آموزش و سازمان دهی و کادر پروری) و برنامه های بلند مدت ( حفظ موجودیت تشکل و نقش آفرینی در تحولات آینده) همان حساسیت و تفکر و عمل را دارد؟ 

بر همگان مبرهن است که که تشکل ها بیشتر بر کنش گری های لحظه ای فوکوس می کنند و آنها را زوم می کنند تا اثرگذاری و همراهی بیشتری به دنبال داشته باشد که این نه به مثابه نقص بلکه حسن و امتیازی ست که نباید غفلت از سایر برنامه ها را توجیه کند. 

با وجود انکار نهادهای مدنی از گام نهادن به سوی قدرت اما ناگزیر به دلیل وجود ارکان و بازوهای قدرت در اکثر جوامع گاها همراه شدن با یک طیف از قدرت یا تعامل با آنها تقریبا امری غیر ممکن است و خواسته یا ناخواسته ممکن است در زمین نهادها یا طرف های قدرت بازی کند. و این همان شروط لازم و نه کافی برای تشکل ها است که با داشتن افراد با تجربه، عاقل و بادانش و درایت کافی می تواند از بازی خوردن شان ممانعت کند.

🔺وجود و عینیت دو جریان سیاسی اصلی یعنی اصولگراها و اصلاح طلبان و نیز انواع نهادهای امنیتی بویژه وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران مدام موجودیت و کارکرد تشکل ها را به چالش کشیده و خیلی از آنها بدون توجه یا در اثر غرور و منیت و عدم صداقت گروهی افراد و تمامیت خواهی و رقابت های نامتعارف توسط هر کدام از جناح های قدرت و نهاد های امنیتی بازی خورده اند؟ هیچ گاه تشکل ها نتوانسته اند با عمل هوشیارانه و پیش بینی رویدادها و استفاده از ابزارهای تیمی و تجربه گروهی و خلاقیت های فردی از حاکمیت و عوامل آن که شبانه روز به ساختن انواع سناریوها مشغولند جلو بزنند و همیشه چند قدم از توطئه گران و دسیسه چینان عقب هستند و جالب اینجاست که چنین واقعیت تلخی را هم متوهمانه انکار می‌کنند. نقد با دو هدف مسلم انجام می شود یا به قصد تخریب است یا برای بهبود. 

📌امیدواریم که سطح آگاهی و دانش عمومی آنچنان بالا برود که برای همیشه عقلانیت و درس از گذشته و آینده نگری بر احساسات و لمپن بازی و قهرمان بازی چیره شود. هزار سال راه کج رفته باید یک روز راست رفت در غیر این صورت هیچ نیروی غیبی و معجزه ای برای مردمانی که نخواهند و نتوانند به سربلندی و کامیابی برسند وجود ندارد.