♻️درمان شناختی-رفتاری برای پرخوری عصبی

⚫️روش‌های رفتاری

🔸درمانگران اغلب از مراجعان مبتلا به پرخوری عصبی می‌خواهند که رفتارهای پرخوری، تغییرات در احساس گرسنگی و سیری، و فراز و نشیب‌های احساسات دیگر را یادداشت کنند. این به مراجعان کمک می‌کند الگوهای خوردن خود را به صورت عینی‌تر مشاهده کنند و هیجانات و موقعیت‌هایی را که موجب میل به پرخوری آنها می‌شوند، تشخیص دهند.

🔸درمانگران شناختی-رفتاری برای کمک به قطع چرخه‌ی پرخوری-پاکسازی از روش رفتاری "مواجهه و جلوگیری از پاسخ" نیز استفاده می‌کنند. درمانگران مراجعان را ملزم می‌دارند انواع و مقادیر خاصی از غذا را بخورند و بعد به آنها اجازه نمی‌دهند استفراغ کنند تا به آنها نشان دهند که خوردن، فعالیتی بی‌ضرر و حتی مفید است که نباید عمل‌زدایی شود. معمولا درحالی که مراجع غذاهای ممنوع شده را می‌خورد، درمانگر کنار او می‌نشیند تا اینکه میل به پاکسازی سپری شود. تحقیقات نشان می‌دهند که این درمان اغلب به کاهش اضطراب مرتبط با خوردن، پرخوری، و استفراغ کمک می‌کند.

⚫️روش‌های شناختی

🔹در رویکرد شناختی، درمانگران معمولا به مراجعان آموزش می‌دهند افکار منفی را که معمولا قبل از میل به پرخوری آنها واقع می‌شوند، تشخیص دهند و به چالش بکشند - "من هیچ خویشتنداری ندارم"؛ "من چاق به نظر می‌رسم". آنها همچنین به مراجعان کمک می‌کنند معیارهای کمال‌گرا، احساس درماندگی، و خودپنداره‌ی پایین خود را تشخیص دهند، زیر سوال ببرند، و سرانجام تغییر دهند. به نظر می‌رسد که روش‌های شناختی-رفتاری به ۶۵ درصد بیماران کمک می‌کند تا پرخوری و پاکسازی خود را متوقف سازند. 

📗منبع: آسیب‌شناسی روانی بر اساس DSM-5. رونالد جی‌. کامر. مترجم: یحیی سیدمحمدی‌. نشر ارسباران.