خودکشی کودک ۱۱ ساله در استان بوشهر!!!
«مسئولیت جان این کودکان با کیست؟»
روز گذشته خبر تکان‌دهنده‌ای در فضای مجازی پیچید. دانش‌آموز ۱۱ ساله اهل دیّر در استان بوشهر به دلیل #فقر و عدم توانایی مالی برای تهیه گوشی هوشمند و حضور در کلاس‌های آنلاین خود را حلق‌آویز کرد. خودکشی کودکان به خاطر فقر که پیش‌تر در استان ایلام سابقه داشته است حالا در سایر استان‌ها هم مشاهده می‌شود. واکنش تکراری مسئولین امر هم به جای رسیدگی به دلایل این مساله و از بین بردن ریشه‌های این فاجعه که حتی یک مورد آن برای یک کشور نشان از دردی بزرگ است، «تکذیب» می‌باشد! تکذیب پشت تکذیب! اما باید وسط این تکذیب‌های بیهوده بر روی شانه‌های آقایان زد و گفت: در میانه‌ی تکذیب شما، جان عزیز یک کودک است که فدای «ندانم‌کاری»های شما و چه بسا سودخواهی جنابانتان از بدنه‌ی اجتماع و در اینجا «دانش‌آموزان» و «کودکان» شد؛ زیرا سود شما در بازگشایی مدارس بدون آماده‌سازی مقدمات آموزش آنلاین بود؛ چرا که گردش مالی چندین هزار میلیارد تومانی در آن برای شما نهفته بود!
قریب هشت ماه است که از شیوع کرونا می‌گذرد. از همان ابتدا که کرونا آغاز شد و برنامه‌ی تحصیلی دانش‌آموزان به فضای مجازی راه یافت، فعالان حقوق کودکان، هزاران بار گوشزد کردند که «چرا به داد کودکان طبقات محروم نمی‌رسید؟ چرا آن‌ها در این برنامه نادیده گرفته شده‌اند؟» پاسخ‌ها اما «هیچ» بود! «هیچ» برای مردم بی‌بضاعت و البته گردش مالی چند هزار میلیارد تومانی برای صاحبان مدارس غیرانتفاعی که شروع مدارس را با لابی‌های پرقدرت رقم زدند و سپس دانش‌آموزان را به فضای مجازی هل دادند؛ بدون اینکه دولت بستر آن را در کشور آماده کرده باشد!
این یک قاعده است که هر جا آسایش، رفاه و درآمد فراوانِ خارج از قاعده برای یک قشر خاص ایجاد شود، تاوان آن را اقشار دیگر جامعه، بالاخص اقشار آسیب‌پذیر، باید بدهند. حالا جان یک کودک ۱۱ ساله تاوان پر شدن جیب‌هایی است که سودشان را در آغاز کردن سال تحصیلی به صورت مجازی و بدون آماده کردن مقدمات سخت‌افزاری توسط متولیان امر دیدند. تاوان این همه بی‌تدبیری و سهل‌انگاری در مدیریت فضای آموزشی کشور را حالا باید کودکان محروم جامعه با جان خود بدهند! هنوز مهر ماه تمام نشده! خدا به داد کودکان این سرزمین تا پایان سال تحصیلی برسد!