جعل امضا برای حمایت از رییس جدید دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران!
کانال خبری تحلیلی امتداد
امتداد-گروه خبر: بازتاب گستردۀ نامۀ «اعلام خطر نسبت به وضعیت دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران» در اعتراض به نحوۀ مدیریت عبدالرضا سیف، رئیس دانشکده، به جوابیۀ «حامیان» سیف هم رسید؛ بررسی‌های بیشتر جعلی بودن عمده اسامی این فهرست را نشان می‌دهد. پس از انتشار نامهای سرگشاده با ۶۰۰ امضا در اعتراض به عملکرد سیف و پیش از انتشار این جوابیه سیف به مدت یک هفته از ورود کارمندان و اعضای هیئت علمی به دانشکدهٔ ادبیات جلوگیری کرده بود. و چهارشنبهٔ گذشته از چند کارمند دانشکده خواسته بود با تعداد کثیری از دانشجویان تماس بگیرند و به نقل از همان دانشجویان در گروه‌های دانشجویی، با ایجاد فضای ارعاب از آن‌ها بخواهند با ارسال ایمیل به سیف از امضای نامهٔ اعتراضی ابراز «پشیمانی» کنند.
محتوای جوابیهٔ منتشرشده توسط خبرگزاری فارس با عنوان «پشت پرده اعتراض به انتصاب مدیران انقلابی در دانشگاه تهران چیست؟» مطلبی مجزا می‌طلبد، اما فهرست امضاکنندگان آن تا به حال توجهات بیشتری را برانگیخته است. دربارهٔ این فهرست چندین نکتهٔ شگفتی‌ساز حائز اهمیت است:
۱. نزدیک به ده سال از درگذشت یکی از امضاکنندگان می‌گذرد: امیر عرفی، ورودی ۸۷ رشتۀ فلسفه که نامش در فهرست امضاکنندگان به چشم می‌خورد، چند سالی است که چهره در نقاب خاک کشیده است.
۲. بسیاری از اسامی بین دو تا سه مرتبه تکرار شده‌اند؛ مثلا: بیژن منصوری‌فرد، رضا حصاری، رویا فیاضی، سمیه مومنه، صدیقه مهربان، محمود حدادیان، مریم جباری، بیژن منصوری فرد، رضا حصاری، کرمرضا پیربابایی، لیلا ممی‌پور، کرمرضا پیریایی، آرش عینی و ....
۳. بسیاری از افرادی که نامشان در فهرست امضاکنندگان نامه آمده بود، در شبکه‌های اجتماعی صراحتا امضای آن را رد کرده‌اند؛ از جمله دکتر محمد راغب، استادیار دانشگاه شهیدبهشتی و دانش‌آموختۀ دانشگاه تهران، در حساب شخصی خود در اینستاگرام ضمن اشاره به سخیف بودن این نامه نوشت: «من، محمد راغب، .... به سهم خودم از بیانیۀ دانشجویی و کنش بزرگان لغت‌نامۀ دهخدا پشتیبانی می‌کنم. ضمنا بسیار بعید می‌دانم کسی به نام محمد راغب اصل در ورودی‌های سال ۱۳۸۲ فارسی بوده باشد». همچنین، سایه اقتصادی‌نیا، ویراستار و پژوهشگر حوزۀ زبان و ادبیات فارسی، در کانال تلگرامی خود، امضای خود در ذیل نامۀ مذکور را تکذیب کرد. عجب آن‌که وی هیچ‌گاه دانشجوی دانشکدۀ ادبیات نبوده است. گفتنی است او پیش‌تر از انتصاب حمیرا زمردی به ریاست موسسۀ لغت‌نامه انتقاد کرده بود.
۴. صرف‌نظر از تکرار اسامی و آوردن سرخود اسامی افرادی که این نامه را امضا نکرده‌اند (و در مواردی اصلا از امضاکنندگان نامۀ اعلام خطر بوده‌اند)، تلاش‌های دیگری نیز در راستای امضاسازی به چشم می‌خورد که خشم و تاسف عمومی دانشگاهیان را به همراه داشته است. برخی از نام‌ها با تغییرات جزئی در اسامی دانشجویان و دانش‌آموختگان ساخته شده و یکسره جعلی از آب درآمده؛ منوچهر فرازنده که در اصل تصحیف منوچهر فروزنده (ورودی ۹۷ دکتری ادبیات) است، مرتضی زنگنه و رضا زنگویی احتمالا تصحیف نام رضا زنگنه، دانشجوی دکتری ادبیات فارسی، باشد و گیتی محمدزاده تصحیف آگیتا محمدزاده، دانش‌آموختۀ دکتری ادبیات، است. این افراد و بسیاری دیگر (که نامشان به صورت جرح‌شده آمده) علنا اعلام داشته‌اند که این نامه را امضا نکرده‌اند.
۵. توالی زمانی امضاهای دانشجویان و دانش‌آموختگان یک رشتۀ واحد از دیگر نکات قابل توجه فهرست اسامی امضاکنندگان است؛ به این شکل که در بازه‌‌ای دو ساعته بیش از ۱۳۰ نفر از رشتۀ باستان‌شناسی این نامه را امضا کرده‌اند بی‌آنکه در این فاصله اسم دانشجویی از رشتۀ دیگر دیده شود. همین نکته در باب امضای دانشجویان رشته‌های دیگر نیز صادق است. به چه حساب می‌توان گذاشت؟ امضا کردن هجومی یا اضافه کردن گروهی؟
۶. و از همه شگفتی‌سازتر، امضای دو خوانندۀ مطرح آن سوی آب‌ها، ساسی مانکن و ابی در حمایت از رئیس «انقلابی»، دکتر عبدالرضا سیف، است که با نامهای اصلی خود (ساسان حیدری‌یافته و ابراهیم حامدی) نامۀ حمایت از رئیس دانشکدۀ ادبیات را امضا کرده‌اند.
این تنها مثال از دروغ‌پراکنی برای حمایت از منتصبان جنجالی رئیس جدید دانشگاه تهران در هفته‌های اخیر نیست. در روزهای گذشته نیز روابط عمومی دانشگاه تهران اعلام کرد اعلامیهٔ قطع همکاری مؤلفان لغت‌نامهٔ بزرگ فارسی با مؤسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا در اعتراض به اقدامات رئیس جدید آن، دکتر حمیرا زمردی، «دروغ از آب درآمد». با این حال طبق گزارشی که پنجشنبهٔ گذشته در روزنامهٔ هم‌میهن منتشر شد، هیئت مؤلفان امضای خود بر آن بیانیه را تأیید کرده‌اند. پرسش اینجاست: افرادی که خود را در نامهای که در دفاع از خود نوشته‌اند «کاردان» می‌نامند اما تلاششان برای جعل امضا برای همان نامه به چنین مضحکه‌ای ختم می‌شود، چگونه صلاحیت مدیریت «نماد آموزش عالی کشور» را دارند؟