تظاهرات مسلحانه زنان افغانستان بر ضدطالبان 

نویسنده : اما گراهام هریسون/گاردین

ترجمه و تلخیص:تیام آبکناری

کانون زنان ایرانی

در حالیکه طالبان سراسر کشور را در می نوردد، صدها تن از زنان در مناطق مرکزی و شمال افغانستان اسلحه به دست گرفتند و با تظاهرات در خیابان و گرفتن عکس هایی با مسلسل های اتوماتیک و انتشار آنها در فضای مجازی عزم خود را برای مبارزه با طالبان نشان دادند.

یکی از بزرگترین این تظاهرات در مرکز ولایت غور انجام شد که در آن صدها زن به خیابان ها ریختند و با بلند کردن اسلحه های خود شعارهای ضد طالبان سر دادند.

با وجود جامعه محافظه کار و به شدت سنتی و عدم داشتن تجربه، شرایط به گونه ای نیست که تعداد زیادی از آنها به زودی،به خطوط نبرد فرستاده شوند. اما چنین تظاهراتی با وجود خطر فوری نیروهای مسلح طالبان، این را به نمایش می گذارد که زنان تا چه حد می توانند از نقش و رفتاری که طالبان برای آنها و خانواده هایشان در پی دارد، ترسیده شده باشند.

حلیمه پرستش رئیس اداره زنان در ولایت غور و یکی از این تظاهر کنندگان می گوید: ما با این اقدام خود فقط به دنبال این هستیم تا به نیروهای نظامی و امنیتی خود روحیه بدهیم و این کار ما تنها یک اقدام سمبولیک است. او افزود: هر چند هستند زنانی در میان ما چون خودم که آماده هستند به میدان نبرد فرستاده شوند. ما یک ماه پیش آمادگی خود را برای رفتن به جبهه های جنگ به فرماندار اعلام کردیم.

طالبان در حال تصرف و پیشروی در مناطق روستایی افغانستان است. آنها تعداد زیادی از مناطق واقع در شمال کشور را که در ۲۰ سال گذشته به عنوان مراکز ضد طالبان شناخته می شدند به تصرف خود در آورده اند. نیروهای طالبان در حال حاضر تعداد زیادی از مراکز استان ها را در محاصره خود دارند.

 فعالین مدنی و ساکنان مناطق تحت کنترل طالبان می گویند که آنها محدودیت هایی را برای آموزش زنان، آزادی پوشش و رفت و آمد آنها اعمال کرده اند. در برخی مناطق اعلامیه هایی پخش شده که در آن از زنان می خواهد حتما برقع بپوشند.

 حتی زنان در مناطق به شدت محافظه کار و سنتی انگیزه دارند که درس بخوانند و نقش آزادانه ای در حرکت های اجتماعی و خانوادگی خود داشته باشند. این را نظر سنجی های جدید گروهی از پژوهشگران نشان می دهد که صدایشان به سختی شنیده می شود. قدرت گرفتن طالبان این زنان را سالها به عقب باز می گرداند.

 یک روزنامه نگار جوان می گوید: هیچ زنی به دنبال جنگ نیست. ما فقط می خواهیم آموزش خود را ادامه دهیم و از خشونت دور باشیم، اما شرایط ما را مجبور کرده که دست به چنین کاری بزنیم.

او اخیرا دوره آموزش یک روزه کار با اسلحه در مرکز ولایت را گذارنده است. این در حالی است که تحت محاصره طالبان هستند. او نمی خواهد در این گزارش نامی از او برده شود تا در صورت افتادن شهر به دست طالبان در امان بماند. او می گوید: من نمی خواهم در کشوری زندگی کنم که حاکمان آن رفتارهایی چنین خشن با زنان انجام می دهند. ما اسلحه برداشته ایم تا نشان بدهیم اگر ما زنان مجبور به جنگیدن باشیم ، خواهیم جنگید.

او ادامه داد: اینجا تعداد اندکی از زنان هستند که آموزش استفاده از اسلحه را دیده اند و با وجود عدم تجربه، یک انگیزه بیشتر از مردان برای مبارزه با طالبان دارند. طالبان می ترسند که به وسیله زنان کشته شوند. این برای آنها مایه ننگ است.

برای شبه نظامیان مسلح طالبان رو در رو شدن با یک زن در میدان جنگ می تواند مایه تحقیر قلمداد شود.بارها گزارش شده که جنگجویان داعش در سوریه از این که به وسیله زنان پیشمرگه کرد کشته شوند ترس داشتند و ترجیح می دادند مردان آنها را بکشند.

هر چند مسلح شدن زنان در افغانستان به ندرت اتفاق می افتد، اما بی سابقه هم نیست. سال گذشته یک دخترجوان به نام قمر گل در سراسر کشور معروف شد . این اتفاق زمانی روی داد که در یک درگیری مسلحانه با گروهی از افراد طالبان که والدین و همسرش را کشته بودند، شرکت داشت.

در ولایت بغلان یک زن به نام بی بی عایشه حبیبی به تنها زن فرمانده در پی حمله روس ها به افغانستان و جنگ داخلی پس از آن معروف شد. اخیرا نیز یک زن ۳۹ ساله به نام سلیمه مزاری در خط مقدم جبهه که فرماندار آنجا بود، حضور داشته و جنگیده است.

همچنین در دو دهه گذشته زنان به نیروهای امنیتی و نظامی افغانستان ملحق شدند وآموزش خلبانی هلی کوپتر دیده اند. البته بارها مورد تمسخر همکاران مرد خود قرار گرفته اند و کمتر هم در نبردها و خطوط جبهه جنگ بوده اند.

منبع :https://www.theguardian.com/world/2021/jul/07/armed-afghan-women-take-to-streets-in-show-of-defiance-against-taliban