تحمل بیش از حد

اینکه ملاحظه گر و مهربان باشین، متفاوت از مراقب احساسات دیگری بودنه. هنگامیکه مرزبندی می کنین، تنها کار اینه که از خودتون مراقبت بکنین.

مرزبندی ها پیامدهای متفاوتی رو همیشه همراه دارن. زمانیکه ما مرز مشخصی رو تعیین می کنیم، باید به خودمون قول بدیم که به عواقبش متعهد باشیم و خودمون رو با پیامدی که به همراه خواهد داشت، سازگار بکنیم؛ در نتیجه ی همین کار ما دیگه یک رفتار رو بارها و بارها تجربه نمی کنیم.

به طور مثال اگه مربی ورزشمون هر جلسه به خودش اجازه میده کم کاری بکنه، و ما هر جلسه از ترس اینکه مبادا اعتراضمون دلخورش بکنه و رابطمون خراب بشه، به رویِ مبارکمون نمیاریم، با این روش اجازه میدیم که ایشون به کارش ادامه بده و ما هم مدام خودمونو میخوریم. و در نهایت شاید هم به این منتهی بشه که مربیمون رو عوض بکنیم و یا حتی باشگاه نریم. اینطوری نه تنها مسائلمون حل نمیشه، بلکه با هر شخص دیگه ای هم به همین مشکل برمیخوریم.

وقتی ما برای شخص دیگری مرز و محدوده تعیین می کنیم، مشخصه که اون فرد رو معذب یا شاید ناراحت بکنیم(که این مورد هم یکی از همون پیامدهاست)، اما خاطرمون باشه که ما نمی تونیم جلویِ تجربه ی اونا رو بگیریم. این تجربه هم می تونه مثل معلمی باشه که چیزی رو به طرف مقابلمون یاد بده، چیزی که اونها نیاز دارند باهاش بنشینند و بعد به یکپارچگی برسند. شاید شما خیلی ناخودآگاه بخوایداز اینکه مرز بگذارید شونه خالی بکنید و زمان انجام اون، تسلیم بشید و نخواید که آدم های اطرافتون رو ناراحت بکنید. 

اما یادتون باشه که قرار نیست وقتی ما می خوایم حد و مرز تعیین بکنیم و خیلی شفاف باشیم بی ادبی بکنیم. حتی می تونیم قبل از گفتگو تمرین بکنیم و یا خودمونو جای طرف بگذاریم و ببینیم اگر به من چطور گفته میشد من کمتر اذیت می شدم. 

می تونیم قبل از مرزبندی معذرت خواهی ساده ای بکنیم. این صحبت ها فقط دعوتیه برای اینکه مراقب احساسات خودتون باشید و بعد احساسات شخص مقابل. اما به هیچ عنوان به این معنی نیست که دیگران رو در نظر نگیرید. دعوتیه برای اینکه دیگران رو در رابطه با خودتون تنظیم بکنید و در ارتباط با خودتون نگه دارید طوریکه به رابطتون آسیب وارد نشه. 

#زینب_فرامرزی