تجربه بالینی دکتر باجغلی

خانم و آقای جوانی که هر دو دانشجوی حقوق هستند برای زوج درمانی به من مراجعه می‌کنند.

-خانم: دوست صمیمی من به خاطر حسادتش میخواد رابطه‌ی ما را به هم بزنه. وقت و بی‌وقت به شوهر من پیامک میده.

-آقا: سوال‌های این خانم فقط در محدوده‌ی مطالب درسیه. من هیچ وقت ایشون رو با اسم کوچیک صدا نکردم و از خودم مطمئنم که هیچ حس عاطفی وجود نداره.

-خانم: در مورد دوستم چطور؟ اونم حس عاطفی به تو نداره؟

-آقا: نه مطمئنم که نداره.

-من: این اطمینانت در مورد حس درونی یک فرد دیگه از کجا میاد؟

-آقا: چون میشناسمش.

-من: ولی ما به این راحتی نمیتونیم درون آدما رو بفهمیم.

-آقا: به هر حال آدم به خاطر کارایی که کرده بازخواست میشه، نه کاری که نکرده.

-من: این چیزی که میگی مربوط به روابط معمولی و اجتماعیه، در مورد آدمای مهم زندگی که رابطه‌ی خاص باشون داریم، داستان فرق میکنه. در روابط زناشویی این حق برای هر دو طرف وجود داره که همدیگه رو به خاطر کارایی که نکردن هم بازخواست کنن. یعنی در موردش حرف بزنن و توضیح بخوان. در روابط نزدیک، دوطرف اجازه دارن وارد ناخودآگاه همدیگه هم بشن. مثلا یه نفر نمیتونه بره پیش قاضی و بگه من حس میکنم ته ذهن همسرم اینه که به فلان خانم حس داره. قاضی میگه این حرف محکمه‌پسند نیست. و به قول تو تا کاری نکرده باشه بازخواست نمیشه. ولی وقتی می‌آیید پیش زوج‌درمانگر، نسبت به کارایی که نکردید ولی طرف مقابل حس میکنه شاید توی ذهنتون باشه، باید پاسخ‌گو باشید.