بیانیه سوم "شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت"

با اتحادمان دسیسه‌های پیمانکاران مفتخور علیه اعتصابمان را خنثی می‌کنیم.

در حالیکه اعتصابات سراسری ما کارگران نفت با قدرت به جلو می‌رود، کارفرمایان و پیمانکاران مفتخور مرتبا بدنبال دسیسه‌گری و توطئه علیه ما هستند. بنا بر خبرها آنها نیز رایزنی‌های سراسری خود را دارند تا برای عقب زدن اعتصاب ما کارگران هماهنگ کار کنند. ما هم بر سر خواست‌هایمان ایستاده‌ایم. دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و میزان رده‌های مختلف مزدی باید بنا بر تخصص کارگر و در هماهنگی با خود کارگران تعیین شود. دستمزدها باید به‌موقع پرداخت شوند و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی مطالبه فوری ماست. با این خواست‌ها کاری می‌کنیم که دست پیمانکاران کوتاه شود و قوانین ویژه اقتصادی و پادگانی در محیط‌های کارمان کنار زده شود.

همانطور که در بیانیه دوم اشاره کردیم یک توطئه کارفرمایان اخراج‌هاست. در برخی مناطق نفتی ما کارگران در محیط کار و خوابگاه‌هایمان باقی مانده‌ایم تا مستقیما پیگیر مطالباتمان باشیم و اجازه ندهیم که در نبود ما کارفرمایان دسیسه‌گری کنند و دست به اخراج بزنند. همچنین بتوانیم با همکاران دیگرمان هم نظری و تصمیم گیری جمعی کنیم و هر جا که ممکن و لازم بود برای پیگیری خواست‌هایمان تجمعاتی داشته باشیم. اما کارفرمایان با قطع آب و غذا و دسترسی به سرویس برای رفتن به شهر و تهیه نیازهای غذایی‌مان دارند فشار می‌آورند که خوابگاه‌ها را تخلیه کنیم. تا بعد در عدم حضور ما برای پیشبرد پروژه‌هایشان نیروی جدید به کار گیرند.

در کنار این سیاست در جاهایی چون اورهال عسلویه به برخی کارگران فشار آورده‌اند و گفته اند بنا بر قانون شما باید کار ناتمام در پروژه را تمام کنید و بعد به اعتصاب بپیوندید وگرنه باید تسویه حساب کنید و اخراج هستید و به این ترتیب تلاش می‌کنند این کارگران را از اعتصاب جدا کنند. کار دیگرشان در مراکز اعتصابی نفتی برگزاری جلسات از سوی مقاماتی از حکومت و امام جمعه‌ها با کارگران است. از جمله در جاهایی خبر هست که از کارگران خواسته‌اند که برای گفتگو در مورد مشکلاتشان نمایندگانی تعیین کنند و بعد در این جلسات با گفتن اینکه حق شماست اعتصاب کنید و خواستار افزایش حقوق‌هایتان شوید. این تقصیر دولت نیست که سطح دستمزدها پایین است بلکه پیمانکاران فقط درصد بسیار کوچکی از پول دریافتی از دولت را به کارگر میدهند و باید حقتان را از آنها بگیرید، بطور ضمنی تهدید کرده‌اند که نباید تجمعی صورت گیرد و اگر تجمع شود موضوع از سطح مطالبه‌گری فراتر رفته و سیاسی می‌شود و تاکید اکیدشان بر پرهیز از کشاندن اعتراض به خیابان بوده است.

این خبرها نشانگر قدرت اعتصاب ما کارگران نفت است. جالب است در حالیکه در روزهای آغاز اعتصاب ما کارگران با نبود وسایل نقلیه برای رفتن به خانه‌ها روبرو بودیم و بلیط نایاب بود. امروز اتوبوس‌های بسیاری به مراکز نفتی در رفت و آمد هستند تا کارگران را انتقال دهند که مبادا با باقی ماندن کارگران در محل، تجمعات اعتراضی‌ای شکل گیرد.

این اخبار تاکیدی بر حفظ اتحاد و همبستگی سراسری ماست و در عین حال تاکید بر اینست که خواست بازگشت به کار کارگران اخراجی نفت را باید به لیست مطالبات‌مان اضافه کنیم. 

باید در مقابل همه این تعرضات متحدانه بایستیم. اخبار توطئه‌گری‌های کارفرمایان را وسیعا رسانه‌ای کنیم و در برابر هر تعرضی سراسری بایستیم. اگر در جایی همکار ما را تحت عنوان اینکه باید کار خود را در پروژه تمام کند و بعد اعتصاب کند، تهدید به اخراج می‌کنند، باید پاسخ دوستان این باشد که اعتصاب ما سراسری است و ما به شرط و شروط شما تن نمیدهیم. و اگر اخراجمان کنید با اعتراض چندین هزار کارگر نفت که وارد اعتصاب شده‌اند طرف خواهید بود.

همچنین باید قاطعانه اعلام کنیم که حتی اگر همه ما کارگران ناگزیر شویم که بخاطر نبود آب و برق و تسهیلات زیستی خوابگاه‌ها را ترک و به خانه‌هایمان برگردیم باز جمع خواهیم بود و از طریق گروه‌های خود در مدیای اجتماعی همچنان برای تصمیم گیری جمعی و پیگیری متحدانه مبارزاتمان خواهیم کوشید و اگر تا برج ۵ پاسخ نگیریم، مطمئنا در اشکالی گسترده‌تر اعتراض خود را به جلو خواهیم برد. آخرین نکته اینکه باید کارگر اعتصابی آزاد باشد که در خوابگاه بماند یا محل را ترک و به خانه رود. از همین رو خوابگاه‌ها باید از نظر آب، غذا و سیستم‌های لازم بهداشتی و دستگاه‌های تهویه هوا و سرمایشی مجهز شوند و امکان اقامت کارگران در خوابگاه‌ها فراهم شود. 

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت

۶ تیر ۱۴۰۰