بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران به مناسبت دومین سالگرد فاجعه‌ی هواپیمای اوکراینی
انجمن اسلامی دانشکده فنی
یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۸﴾
ای اهل ایمان! همواره [در همه امور] قیام کننده برای خدا و گواهان به عدل و داد باشید. و نباید دشمنی با گروهی شما را بر آن دارد که عدالت نورزید؛ عدالت کنید که آن به پرهیزکاری نزدیک تر است. و از خدا پروا کنید؛ زیرا خدا به آنچه انجام می دهید آگاه است.(۸)
به واژه‌ها اهمیت می‌دهیم چون تنها چیز بُرّنده ای هستند که می‌توانند پیله‌ی انسان را بشکافند. آنچه که از فضای دانشگاه‌ها برمی‌آید، هر دانشجوی دغدغه‌مند را برآن می‌دارد که رساترین فریاد او قلمش باشد.
دو سال از داغی که بر دل ایران گذاشته شد، گذشت. سوگواری کردیم، گریستیم و مشاهده کردیم که چگونه برخی واقعیت را می‌دانند و سخنی بر زبان نمی‌آورند. این فاجعه اثباتی بود بر تنها بودن مردم. 18 دی ماه 1398 در تاریخ و مهمتر از همه، در قلب مردمان آگاه خواهد ماند، نه فقط بخاطر سوگوار شدن، که همین نیز دلیلی کافیست، به آن دلیل که سه روز تمام از کشته شدن 176 انسان می‌گذشت و این موضوع فقط در حاشیه روزنامه ها یافت می‌شد. چنین فاجعه‌ای به عنوان سناریو و دستاویزی برای فرار از موضوعات دیگر قلمداد می‌شد.
21 دی ماه، این فاجعه در حاشیه‌ی گوشه چپ در روزنامه کیهان به عنوان "دستاویز" توصیف شد، در پایین روزنامه وطن امروز به عنوان یک "سناریو" بود، برای روزنامه مردم سالاری این یک "بازی موشکِ خیالی" بود، برای روزنامه جمهوری اسلامی یک "جنگ روانی" بود، برای ابرار یک "شایعه" بود، ایرنا هم هنوز آنرا ادعا می‌دانست و حتی به نقل از افرادی به اصطلاح متخصص، دلایلی در رد اصابت موشک آورد؛ تیتر های اصلی به هر موضوعی اشاره داشتند غیر از آنکه ده ها مرد، زن و کودک بی‌گناه کشته شده‌اند. روزنامه همدلی روز بعد نوشت "امروز را روز واقعیت نام بگذاریم" ، اما کدام واقعیت؟ آنچه که شما از آن کشتار روایت می‌کنید یا آنچه که اتفاق افتاده است؟ شما که سه روز تمام در پی قلب آن فاجعه بودید، حال با چه رویی دم از تبیین واقعیت می‌زنید؟
این اتفاق، بی حد و مرز بودن ظلم و ستم شما را بر ما آشکار کرد. ما می‌دانیم که اگر بحث منافع شما در میان باشد، تا آخرین نفر ما را مثل شمع هایی کوچک می‌سوزانید اما همین شمع های کوچک می‌توانند صحرایی را به آتش بکشند و هیچکس نتواند جلوی آن را بگیرد اما که می‌داند که فردا از قلب این خاکسترها چه برمی‌خیزد... .
علی(ع): «عدالت سنگ زیرین بنیاد اسلام است»
همه اینها، همه خون های ریخته شده، همه نام ها، همه سرکوب سوگواری ها و همه لحظاتی که دولت‌مردان و حکومت، بی توجهی کردند و تمام خشمی که با مشت هایی گره کرده با خود هر روز حمل میکنیم؛ به یاد خواهد ماند و همانطور که این جمله به گوش تمام بیداران آشناست، نه می‌بخشیم و نه فراموش میکنیم.