بیانیه‌ی همبستگی دانشجویان و کارگران
در این هنگام که روز کارگر و معلم فرا می‌رسد، سرکوب و بازداشت فعالین کارگری و معلمی بیش از پیش شدت گرفته است. در چند سال اخیر بر همگان عیان شده که حکومت، هرگونه اعتراض و حق‌خواهی کارگران را خطری برای خود می‌بیند و از هیچ عملی برای خاموش کردن صداهای آنان فرو نمی‌گذارد. بحران اقتصادی‌ای که گریبان جامعه را گرفته بیش از پیش به معیشت کارگران و معلمان و دیگر آحاد تحت ستم حمله می‌برد و در این میان حاکمیت تردیدی نمی‌کند که موضع حقیقی خود، استثمار هرروزه‌ی کارگران، را آشکار کند. اعتصابات کارگری چند روز اخیر نیز راسخ بودن کارگرانمان در ایستادن در برابر نظام سلطه‌‌ی سرمایه‌داری را عریان‌تر از هر زمان دیگر آشکار می‌کند.
خصوصی‌سازی یک دهه‌ای است که به هر ساحتی حمله برده و کارگران، معلمان و دانشجویان را درگیر ساخته است. در این میان از یک سو خصوصی‌سازی تأمین معیشت را برای مردم به معضلی پیچیده تبدیل کرده است و از سوی دیگر با کالایی‌سازی آموزش، دست بسیاری از آحاد تحت ستم را از آموزش همگانی، که حق اساسی آنان است، کوتاه کرده است. خصوصی‌سازی علاوه بر هموارکردن راهِ استثمارِ بی‌رحمانه، با حذف‌کردن دسترسی استثمارشوندگان به آموزش از طریق کالایی‌سازی و پولی‌سازی آن، انقیاد و به زنجیر کشیدن آن‌ها را تسریع می‌بخشد. انحصار دانش – که هم از طریق کالایی‌سازی آموزش در مدارس و هم در دانشگاه‌ها انجام می‌شود- نشانه‌ای از همین روند برای سلب‌‌کردن حق طبیعی کارگران و دیگر مردمان تحت سلطه است.
قیام زن، زندگی، آزادی آواز بودنی دیگر را در گوش‌مان خواند و به‌راستی چگونه می‌توان این زیستن جدید را بدون حضور کارگران برای بنیان نهادن مناسبات رهایی بخش در این آینده تصور کرد. ما دانشجویان در روز کارگر، تاریخ مبارزات کارگری را گرامی می‌داریم و در این مقطع تاریخی سرنوشت‌ساز نیز در کنار کارگران و معلمان، کنار همه‌ی آنانی که در برابر دست‌های پلید نظام سلطه، در برابر استثمار و انقیاد، در برابر سرکوب‌گران ایستاده‌اند و مبارزه می‌کنند می‌مانیم. ما بر شعار چند ساله‌ی اخیر خود هم چنان پایبندیم: فرزند کارگرانیم، کنارشان می‌مانیم. ما خود را هم‌سرنوشت با کارگران می‌دانیم، از آن رو که برای برچیدن مناسبات سلطه، برای ساختن «بودن» دیگری، برای آن که بتوان آینده‌ای رهایی بخش را تصور کرد، برچیدن نظام سرمایه‌داری‌ای که هر روزه کارگرانمان را استثمار می‌کند ضروری است. چگونه می‌توان آرمانی چنان متعالی همچون رهایی را در نظر آورد بدون آن که پایه‌های آن، یعنی نظم استثمارگر سرمایه‌داری را نلرزاند؟ چگونه می‌توان آینده‌ای را عاری از سلطه تصور کرد بی‌آن‌که کارگرانمان در ترسیم آن آینده سهمی نداشته باشند؟ ما با آنان هم‌سرنوشتیم، چرا که ساختن آینده را با آنان ممکن می‌بینیم.
در چند ماه پس از قیام زن زندگی آزادی مشاهده کردیم که عناصر ارتجاعی سلطنت طلب همچون حاکمیت استثمارگر کنونی در صدد بلعیدن تمامی مبارزات رهایی‌بخش بودند. فرصت‌طلبانی که آن‌سوی مرز و در امنیت جانی و مالی کامل از کارگران ایران طلبکارانه اعتصاب می‌طلبیدند و پس از خبر اعتصابات گسترده، دهانشان را بستند! این حامیان سلطه بی‌آن‌که ذره‌ای مناسبات استثمارکننده‌ی سرمایه‌داری را نقد کنند، بدون آن که نقش حیاتی کارگران و معلمان، و به طور کلی عاملیت مردمان را در ساختن شیوه بودن‌شان ببینند، در صدد تحمیل خود به راه رهایی هستند. اینان که همچنان راه «نجات» را درگرو آمدن ناجی‌ای می‌بینند؛ ناجی که میراثش جز مردسالاری، استبداد و شوونیسم نیست. به آنان یادآور می‌شویم که شما دشمنان ما هستید! یادآوری می‌کنیم تنها کسانی که می‌توانند در ساخت بنیادهای آینده و بنیادهای بودن بدون سلطه سهیم باشند، تنها کسانی که می‌توانند قدم در راه برچیدن امر کهنه و ساختن امر نو باشند، کارگران، معلمان و مردمانی هستند که هر روزه زنجیرهای سلطه بر آن‌ها تحمیل می‌شود، هر روزه استثمار می‌شوند و همچنان در برابر این انقیاد سرفرود نمی‌آورند. قطعا در سال‌های اخیر از بهترین اشکال مقاومت و ایستادگی در برابر این ارتجاع را میان کارگران و معلمان دیده‌ایم؛ آن‌ها بی‌آن‌که به دام ارتجاع بیوفتند یا تسلیم نظام سرکوب شوند، بر حقِ داشتن تشکیلات و اتحادیه‌های صنفی مستقل اصرار ورزیدند و خواسته‌های خود را به صراحت مطرح کردند و این درسی‌ست که همه گروه‌های تحت ستم برای پیگیری اهدافشان باید بیاموزند. تنها آنانی می‌توانند در مسیر ساختن رهایی‌مان سهیم باشند که قائل به برچیدن همان مناسباتی باشند که در تلاش برای برده‌کردن‌مان بوده است! سلطنت‌طلبان همانند حاکمان جبار کنونی به دنبال انقیاد کارگران، معلمان و مردمان ما هستند. آنان نیز همان مناسبات سرمایه‌دارانه و مستبدانه‌ای را می‌خواهند که جمهوری اسلامی می‌خواهد. آنان به امر کهنه دلبسته‌اند و درصدد برجای‌ماندنش هستند؛ چنین است که آنان را دشمن مردم می‌دانیم. آنان زیستن به گونه‌ای دیگر را خطری برای خود می‌دانند و این است دلیل ما برای ایستادن مقابل این ارتجاع.
ما دانشجویان یاد تمامی مبارزانی که در این صد سال برای احقاق حقوق کارگران مبارزه کردند و در زندان‌ها افتادند و یا اکنون در بند هستند را گرامی می‌داریم. ما از تمامی مبارزات برحق‌شان و اعتصابات درخشانشان دفاع می‌کنیم. ما از حق آنان برای تشکل‌یابی، از خواسته‌های بر حق‌شان برای حداقل دستمزد بالاتر از خط فقر، برای داشتن امنیت جانی و مالی، برای حق مشارکت در اداره محیط کارشان و در یک کلام، حق برخورداری از زندگی متناسب با شأن و کرامت انسانی، دفاع می‌کنیم. آنان همسنگران ما و متحدان همیشگی ما هستند.
زنده باد روز کارگر
جمعی از فعالین دانشگاه‌‌های تهران، شهید بهشتی، علامه طباطبایی و تربیت مدرس
@senfi_uni_iran