بازخوانی یک خیانت؛ هشت سال خوش خدمتی به اربابان فمنیست

در سال 96 بود که مصوبه ای در هیات دولت تصویب شد؛ با این عنوان که سی درصد از مدیران دولت باید از زنان انتخاب شوند. مصوبه‌ای که همچنان در رسانه‌ها به عنوان نگاه حمایتی دولت نسبت به زنان در فضای رسانه ای بازتاب داده میشود.

هنوز 2 سال از اجرای این مصوبه نگذشته بود که محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشور، در نشست توسعه پایدار در سازمان ملل متحد در مورد اجرای این مصوبه گفت: «علی رغم مشکلات اقتصادی ما در بحث برابری جنسیتی و توانمندسازی سازی زنان پیشرفت کرده ایم. افزایش ۶۰ درصدی در انتصابات زنان با این هدف صورت گرفته است که تا سال ۲۰۲۰، ۳۰ درصد تصمیم گیرندگان زنان باشند»

بحث فرصت های برابر شغلی برای زنان ذیل اجرای هدف پنجم سند توسعه پایدار پس از 2015 بود که در دستور کار دولت دوازدهم قرار گرفت که شهیندخت مولاوردی معاون زنان و خانواده ریاست جمهوری وقت (محکوم امنیتی و متهم به خیانت ملی وقت) مسئولیت تحقق این هدف را در کشور و از مهرماه 94 بر عهده گرفت؛ هدفی که در آن صراحتا گفته شده: " تحقق دستیابی به تساوی جنسیتی و توانمندسازی همه زنان و دختران "
معاونت مور زنان در همانم روزها گزارشی از پیشرفت‌های زیرپوستی خود در رابطه با اجرای این مصوبه در هیات دولت رونمایی میکند و از رشد 36 درصدی انتصاب مدیران زن در کشور خبرمدهد. 

این گزارشات در راستای یکی ازراهبرد های اصلی این سند برای رسیدن به هدف است که از ا« به عنوان کمی کردن شاخص های برابری جنسیتی در سیستم آماری و نظام اداری کشور نام برده شده است. در همین راستا هم شاخص های .عدالت جنسیتی در در ماده 101 برنامه ششم توسعه گنجانده می‌شود

معاونت امور زنان بعد از مولاوردی و در دوران ریاست معصومه (مری) ابتکار هم تمامی هم و غم خود را برای اجرای سیاستهای برابری جنسیتی به کار بست.

یرابری جنسیتی سیاستی شکست خورده در غرب

اجرای سیاست های برابری جنسیتی در دنیا به خصوص در حوزه اشتغال مشکلاتی عدیده را برای جامعه زنان ایجاد نموده است. به طور مثال در پژوهشی که توسط ژورنال انجمن اپیدمیولوژی و سلامت انگلستان منتشر شده، از ارتباط مستقیم افزایش ساعت کاری با میزان افسردگی زنان شاغل خبر میدهد، این در حالیست که این عامل بر روی مردان هیچ تاثیری ندارد.

نتایج تحقیقاتی که طی ۳۲ سال بر روی ۷۵۰۰ فرد شاغل انگلیسی انجام شده است نشان میدهد، افزایش ساعات کاری باعث افزایش احتمال ابتلاء به بیماری های قلبی و سرطان در زنان شاغل می شود، این در حالیست که احتمال ابتلاء مردان شاغل به این بیماری ها، در اثر کاهش ساعات کاری بیشتر می شود.

پروفسور آلارد دمبی، از اساتید سلامت عمومی انگلیس در مورد نتایج این تحقیقات میگوید:«زنان تحت تاثیر فشار کاری قرار می گیرند و این می تواند باعث مریضی و ناتوانایی آن ها شود»

ناگفته نماند که رهبر انقلاب هم بارها و بارها از جمله در دیداره اسفند ماه سال 95 خود با جمعی از مداحان نسبت به هدایت بانوان به سمت اشتغال و فضای مدیریتی به نام عدالت جنسیتی هشداره داده و گفتند:« اینهایی که از حقوق زن میخواهند دفاع کنند، به قول معروف شیپور را از سرِ گشادش میزنند و نمیفهمند چه بگویند و از چه چیز زن دفاع کنند، میگویند چرا زن مدیریّت [نکند]؛ مگر مدیریّتها یک افتخار است برای یک انسان که دنبال این باشد که چرا مدیریّتها [مخصوص مرد است]؟ اسمش را هم میگذارند عدالت جنسیّتی؛ این عدالت است؟ »

باید پذیرفت که سیاست‌های دیوانه وار فمنیسم که در خود غرب این چنین تجربیات تلخی را برجای گذاشته نه تنها دردی از زنان ایرانی دوا نخواهد کرد بلکه برای جامعه زنان آسیب‌هایی جدی برجاب خواهد گذاشت. زنان ایرانی شایسته معاونت امور زنانی هستند که برای حل معضلات جدی زن و خانواده ایرارنی قدم بردارد؛ معضلاتی نظیر بحران های خانواده، طلاق، جایگاه زنان در امور اجتماعی، حقوق مادری و حقوق همسری.

نه ساختاری بله قربانگو که با چشمانی بسته، هر آنچه را به عنوان دستورالعمل از سازمان ملل به کشور دیکته شده را امضا و اجرا میکند.