ایها الناس جهان جای تن آسایی نیست ! (سعدی)
شایان طالع ماسولهوقتی یک برند آمریکایی برنامه های کاربردی ایرانی را که لزوما ربطی به ساز و کار حاکمیت هم ندارند را با دلایلی پوچ و بی مبنا از پشتیبانی سرویس های خود خارج می کند، یک طرف قضیه است و در طرف دیگر هموطنان عزیز ما که با همه این مسائل اصراری عجیب بر خرید محصولی دارند که نه تنها ضمانتی برای محصولش در ایران وجود ندارد بلکه برنامه های ایرانی را که به ایرانیان خدمات می دهد را هم حذف کرده و عملا برای مشتری ایرانی خود هیچگونه ارزشی قائل نبوده و به روشنی به آنها توهین می کند !
در این بین هموطنان عزیزی که بر هر دلیلی با حاکمیت زاویه دارند در بوق و کرنا می کنند که: آقایان اینکه اینگونه شد دلیلش رفتار خود ماست و اگر ما با آمریکاییان خصمی نداشتیم اینگونه نمی شد. و گر نه چشم آبی های گاوچران رنگ مدنیت ندیده با ما چشم و ابرو مشکی ها هیچ مشکلی ندارند !!!
عزیزان باور کنید همین فردا هم اگر جمهوری اسلامی بالکل عوض شود و مسئولین مملکت همگی فکل و کرواتی شوند و در راس امور قرار بگیرند و سفارت ایالات متحده دایر شود، باز هم در چپاوول این مملکت چیزی از این اوباش کم نمی شود. نمی شود گذشته و تاریخ را فراموش کرد، تاریخ حاضر است، دولت مردمی دکتر مصدق و کودتای همین چشم آبی های پیش روی ماست ! حرف من این نیست که با ایالات متحده دشمنی کنیم. (هر چند همان ها منطقشان دقیقا همین است) بلکه حرفم این است چشممان را بر حقایق و واقعیت های پراگماتیک سیاسی نبندیم و برای رشد و توسعه روی پای خود بایستیم، روی پای خود ایستادن به معنای انزوا نیست، بلکه این است که به خودباوری رسیده و برای رشد و توسعه تلاش کنیم.
اگر ضعف مدیریتی، نارسایی های قانونی (چه در قانون اساسی و چه در قوانین موضوعه)، فشل بودن وضعیت اداره مملکت و فساد های سیاسی و اقتصادی و غیرو را میبینیم راهش این است که خودمان مسائل را اصلاح کنیم!
سعی کنیم ذهنمان را با منطق تربیت کرده و واقع بینانه به امور بنگریم و مغالطات رسانه ای و اهالی سیاست را بشناسیم و توسط رسانه ها و سهم خواهی های سیاسی بازی داده نشویم. تاریخ را بخوانیم و پیش روی خود بگذاریم و واقعیت های سیاسی و روابط بین المللی را با چشمی باز نظاره کرده و امر سیاسی را رمانتیک نبینیم !
گمان نکنیم اراذل و اوباش خود فروخته ای همچون مصی علینژادها، مهدی خلجی ها، پهلوی ها و عوامل من و تو و شبکه های تلویزیونی همچون ایران اینترنشنال ها که با پول کثیف سعودی و اسرائیل تغذیه می شوند ناجی ملت ایرانند! و یا حرف های سطحی و مبتذل فلان آدم معروف حرف های کارشناسیست که زده شده تا فلان مسئله درست شود و غیرو دست در دست هم برای آبادانی مملکت تلاش کنیم، باور کنید که هیچ چیزی در این عالم وجود ندارد که با تلاش و ممارست تغییر نکند. آنطور که در متن مقدس آمده است: وَ أَنْ لَیْسَ لِْلإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی وَ أَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُری. (النّجم: ۳۹ و ۴۰) و نیست از برای انسان مگر کوشش و تلاشی که انجام داده است و قطعاً ثمره کوشش و تلاش خود را خواهد دید. و یا به قول استادنا، معلم اول جناب ارسطو: آسایش بعدی نتیجه حل دشواری های قبلی است.(ارسطو، متافیزیک، بتا، فصل ۱، ۹۹۵b، ص ۵۸) اگر قوانین مشکل دارد از وکلای مجلس مطالبه کنیم، اگر آموزش و یا وضع مدارس مورد قبول نیست، از دولت و وزارت مطالبه کنیم. گاهی خودمان کمک کنیم، مبلغی برای بهسازی مدارس هزینه کرده و یا به مناطق محروم برویم و در سازندگی نقشی داشته باشیم. بدانیم رشد کشور در رشد کلیت آن است و نه لزوما خودمان ! اگر بازار ایران برای کار و سرمایه گذاری جذابیت ندارد. کمک کنیم تا این جذابیت ایجاد شود. (پاسخ نعیمه اشراقی به این سوال که چرا فرزندش را به کانادا فرستاده بود: شما بودید نمی فرستادید؟ من نیز از شرایطی که برای کشور پیش آمده ناراحتم ولی کاری از دستم برنمی آید! کیفیت نماز دخترم در کانادا بیشتر از ایران است و تا به حال چندین جلد مفاتیح برایش پست کرده ام)
در تولید سرمایه گذاری کنیم، از محصولات و تولیدات ایرانی استفاده کنیم. دولت و مجلس را مجبور کنیم که قوانین را برای کار آفرینان آسان کرده و بانکها را موظف نمایند که از کارآفرینان و تولیدکنندگان حمایت کنند و غیرو اینها همگی یک راه دارد و آن مطالبه گری از حاکمیت است، مطالبه گری راهیست برای پیشرفت. از قوه قضاییه بخواهیم با مفسدان در هر سطحی برخورد شود.
از مجلس بخواهیم به جای سیاسی کاری قوانین را برای توسعه تدوین کند و از دولت بخواهیم در کنار حمایت از اقشار ضعیف و آسیب پذیر و بسط عدالت اجتماعی در تمامی نقاط کشور مسیر را برای رشد و توسعه کشور و سرمایه گذاری و کارآفرینی مهیا کند. از شرکت های دانش بنیان حمایت شود، انحصار را در بازار از بین ببرد تا تولید کنندگان به جای تفاخر و توهین به مشتری و مردم به فکر افزایش کیفیت و خدمات دهی بهتر باشند. به مدارس و آموزش کودکان توجه کنیم، به نسبت بین بازار و مدرسه و بازار و دانشگاه التفات داشته باشیم؛ لزومی ندارد همه تحصیلات دانشگاهی داشته باشند. راه خلاقیت و پیشرفت لزوما از دانشگاه نمی گذرد. ولی اگر وارد دانشگاه شدیم به سنت آکادمی وفادار بوده و با جان و دل به کار علمی بپردازیم. به علوم انسانی بیش از سایر علوم توجه کنیم، پیشرفت مملکت در پیشرفت و آموزش نیروی انسانی کارآمد و مدیریت آنان است.
مخلص کلام راه توسعه مملکت همکاری و همیاری ما به یکدیگر در بستری قانونیست و این مهم میسر است اگر تنها و تنها ما بخواهیم و کمک کنیم که توسعه و پیشرفت حاصل شود !
