اعتیاد و صبر

📎اعتیاد و صبر

🔸سلام آقای دکتر

🔹سلام، بفرمایید،چه کمکی از من ساخته است

🔸آمدم برای ترک، یک قرصی، آمپولی بدهید که درد نکشم

🔹چی مصرف می‌کنی، برای چه مدت

🔸همه چی، بیشتر تریاک و شیره ولی چیزهای دیگر را هم مصرف کردم. ده سالی می‌شود که مصرف می‌کنم

🔹تا حالا چند بار ترک کردی؟

🔸خیلی، ولی تحمل درد و بی‌خوابیش خیلی سخته، اگر شما یک چیزی به من بدهید که جایگزین این مواد بشه خیلی خوبه. پارسال یکی از دوست‌هام مرکزی را به من معرفی کرد و گفت برو اونجا بیست و چهار ساعته ترکت می‌دهند. رفتم آنجا. چند تا آمپول بهم زدند خونم را هم عوض کردند. به من گفتند پاک شدی دیگه. خداییش دردی هم نداشت. اما دو ماه نشده دوباره شروع کردم

🔹متاسفانه هیچ راه فوری برای ترک وجود ندارد. دارویی هم که به آن معنی جایگزین مواد بشود نداریم. هیچ دارویی وجود ندارد که من الان به شما بدهم و دو روز بعد هیچ درد و مشکلی حس نکنی. باید تحمل مدتی درد و سختی را داشته باشی

🔻ویلفرد بیون، روانکاو، فرد معتاد را چنین تعریف می‌کند: معتاد کسی است که قادر به صبر کردن نیست. انسان در سال‌های اولیه حیات خود قبل از رسیدن به رشد مناسب دستگاه عصبی، در بند و اسیر هیجاناتی است که او را به سمت ارضای فوری و لحظه‌ای می‌رانند. او هنوز به سیستمی که در برابر این “رانه” ها مقاومت کرده و آنها را تحت کنترل در آورد مجهز نشده است. بنابراین، در برابر ناملایمات و فشارهای زندگی ارضای فوری طلب می‌کند. او قادر به تحمل سختی برای رسیدن به لذت در آینده نیست. نگاه به اعتیاد از این منظر به ما می‌گوید که فرد معتاد به هر دلیلی ( زیستی یا محیطی و یا ترکیبی از این دو) دچار اختلال در فرایندهایی است که باید او‌ را به سوی تحمل تلاطم‌های هیجانی سوق داده و به شکلی بالغانه به وی یادآور شوند که گاه باید برخی ناملایمات را تاب آورد. او قادر به صبر کردن نیست. همین جا و همین لحظه آرامش از دست رفته خود را طلب می‌کند. ماده مخدر جایگزینی جادویی برای رساندن او به این آرامش لحظه ای است. پس به آن به عنوان موهبتی آسمانی نگاه می‌کند که رنج صبر را از دوش او بر می‌دارد. اما با خماری چه کند. خماری هم خود بدل به عامل درد و رنجی می‌شود که چاره اش مصرف مجدد است و چنین می‌شود که در این چرخه تکرار اسیر و درمانده باقی می‌ماند.