آرش صادقی، صدای بی‌صدایان.

آرش صادقی، فعال حقوق بشر و دانشجوی محروم از تحصیل رشته فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی است. او در دهه ۸۰ خورشیدی یکی از فعالان شناخته‌شده جنبش دانشجویی در ایران بود. او پس از سال ۱۳۸۸، بارها به دلیل فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری بازداشت و به حبس محکوم شده است.

او اکنون در بند ۲۰۹ زندان اوین محبوس است. آرش صادقی روز ۱۸مهر۱۴۰۱، هم‌زمان با تداوم اعتراضات سراسری، بازداشت شد.

آرش صادقی به سرطان متاستاژ استخوان و انسداد قلب و روده مبتلا است؛ بیماری‌هایی که در دوران تحمل زندان بین سال‌های۱۳۹۳ تا ۱۴۰۰ به آنها مبتلا شده است.

پدر ‎آرش با انتشار ویدیویی ضمن اشاره به بیماری فرزندش و لزوم رسیدگی پزشکی به او، درباره وضعیت سلامتی‌اش ابراز نگرانی کرد.

مادر ‎#آرش_صادقی سال ۹۰ بعد از حمله نیروهای امنیتی در اثر ضربه سر توسط جمهوری اسلامی کشته شد.

یعنی جمهوری اسلامی، مادرش، همسرش (‎#گلرخ_ایرایی که ایشون هم زندانیه) و سلامتی‌اش رو ازش گرفت.

در آخرین احضار به دفتر پیگیری واجا گفته بودند:"اگر تا الان نگرفتیمت‌ به خاطر بیماری‌ات بوده، می‌دانیم بدنت تاب تحمل زندان دوباره را ندارد! اما اگر ادامه بدی برخورد می‌کنیم!"

جواب داده بود:"من کار خودم را می‌کنم، شما هم کار خودت را بکن!"

شهریار شمس می‌گوید:

‏در اتاق ۱۲۲ بازداشتگاه ۲۰۹ اطلاعات همراه ‎#آرش_صادقی بودم.

به همه‌ی دوستاش گفته بود که «اگه منو گرفتن، فقط یه خبر بازداشت از من بزنید و دیگه راجع به من چیزی نگید تا صدای زندانیان گمنام شنیده شه و صداشون تو اخبار من گم نشه»

ولی وضع آرش حتی از گمنام‌ها هم بدتر بود و حتما ‏باید راجع بهش اطلاع رسانی می‌شد.

آرش روزانه حدود هشت تا قرص باید مصرف می‌کرد و از این تعداد، فقط سه تا قرص رو بهش می‌دادن و می‌گفتن بهداری قرص‌ها رو نداره... هرچی هم گفته بود خانواده می‌گیره میاره، شما فقط تحویل بگیرید، قبول نکرده بودن.

در اثر مصرف نکردن قرص‌ها، به ‏مشکل معده، روده، کلیه درد و درد استخوان دچار شده بود و حتی خونریزی روده هم کرده بود و توی دفعش خون وجود داشت!

با این وجود فشارهای بازجویی آرش خیلی بیشتر از ما بود.

حتی با این حال هم آرش همچنان دغدغه‌ی زندانی‌های گمنام رو داشت.

امروز جای خالی آرش به شدت اینجا حس می‌شه. آرش همیشه به معنی واقعی صدای همه‌ی ما فارغ از تفاوت دیدگاه ها بود، امروز که به کمک ما نیاز داره وظیفمونه کمکش کنید و صدای آرش باشیم.

صدای بی‌صدایان بود، صدایش باشیم.