"Η Γραμμή" (The Line) του Neom - Η Πόλη των Νεκρών

Ο πρίγκιπας διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (MBS) έχει ένα όραμα ουτοπίας που αναδύεται από την έρημο. Ονομάζεται "Neom". Το Neom συνδυάζει την ελληνική λέξη neos, που σημαίνει "νέο", με την mustaqbal, την αραβική λέξη για το "μέλλον".

Η Γραμμή (The Line )είναι μια πόλη μέσα στο Neom. Είναι κυριολεκτικά ακριβώς αυτό - μια γραμμή στην έρημο, που εκτείνεται σε μήκος 170 χιλιομέτρων, πλάτος 200 μέτρων και ύψος 500 μέτρων. Με εκτιμώμενους κατοίκους 1 εκατομμύριο, θα είναι 33 φορές μεγαλύτερη από τη Νέα Υόρκη. Θα είναι η πρώτη πόλη στον κόσμο χωρίς δρόμους και αυτοκίνητα, που θα λειτουργεί αποκλειστικά με βιώσιμη ενέργεια.

Όπως υπερηφανεύεται η ιστοσελίδα της, η Neom θα είναι ένα "ζωντανό εργαστήριο, σπίτι για τα πιο λαμπρά μυαλά, αφιερωμένο στην ιερότητα όλης της ζωής στη γη".

Ένα ζωντανό εργαστήριο; Απολύτως. Η ψηλή στον ουρανό κατασκευή που επιτρέπει στους κατοίκους να βλέπουν την έκταση της ερήμου πέρα θα είναι επίσης η κατασκευή που θα τους σφραγίζει και θα επιτρέπει στους θεούς να τους παρατηρούν.

Χμμ...Τι μου θυμίζει αυτό; Ξέρω, μια φάρμα μυρμηγκιών.

Τα προγνωστικά δεδομένα μεταφράζονται σε predictive analytics, έναν κλάδο της προηγμένης ανάλυσης που κάνει προβλέψεις για μελλοντικά γεγονότα, συμπεριφορές και αποτελέσματα.

Δεν θα υπάρχει εγκληματικότητα στο The Line. Κανείς δεν θα τολμήσει ούτε καν να πετάξει ένα βρώμικο περιτύλιγμα στο έδαφος, καθώς οι πράξεις του θα γίνουν αμέσως γνωστές σε όσους επιβλέπουν την παρακολούθηση. Στην πραγματικότητα, η ανάλυση δεδομένων θα προβλέπει ποιοι πολίτες έχουν την τάση να πετάνε σκουπίδια -ή οποιαδήποτε άλλη αποκλίνουσα συμπεριφορά- πριν καν εκδηλωθούν αυτές οι συμπεριφορές.

Ο Eric Siegel, πρώην καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια, μας λέει στο βιβλίο του  Predictive Analytics: The Power to Predict Who Will Click, Buy, Lie, or Die ( Προβλεπτική Ανάλυση: Η δύναμη να προβλέψεις ποιος θα κάνει κλικ, θα αγοράσει, θα πει ψέματα ή θα πεθάνει:):

Οι αποστάτες θα εξαλειφθούν γρήγορα και θα αντικατασταθούν με άλλα πιο εύπλαστα πειραματόζωα μέχρι να μείνουν μόνο οι πειθήνιοι. Αν η Γραμμή είναι μέρος ενός μεγάλου εργαστηρίου, τι είδους εγκαταστάσεις θα κατοικούν οι απορριπτόμενοι; Αναμφίβολα σε άλλα, πιο εφιαλτικά εργαστήρια, όπου θα μπορούν να διεξάγονται πειράματα σε τέτοια αναλώσιμα.

Ο MBS συγκρίνει τη Γραμμή με τις πυραμίδες. Η Γραμμή, υπόσχεται, θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρωπότητας. Ή, μάλλον, όπως οι Φαραώ των παλιών εποχών, το μεγαλύτερο από τα επιτεύγματά του.

Είδα για πρώτη φορά τις Πυραμίδες το 1967, λίγες μέρες πριν κλείσω τα 11 μου χρόνια, στις 6 Ιουνίου - την έναρξη του 6ήμερου πολέμου. Τίποτα από όσα έχω δει έκτοτε δεν συγκρίνεται με αυτά τα αρχιτεκτονικά θαύματα, που χτίστηκαν όχι μόνο για να αψηφήσουν τους τυμβωρύχους αλλά και για να αψηφήσουν τον ίδιο τον θάνατο. Και όμως, μαζί με το δέος, ένιωσα και αηδία.

Ακριβώς όπως αισθανόμουν όταν κοιτούσα το μεγαλείο ενός καθεδρικού ναού ή ενός τζαμιού. Οι άνθρωποι έχτισαν αυτές τις κατασκευές για να δοξάσουν τον Θεό, ή έτσι έλεγαν. Αλλά στην πραγματικότητα, το έκαναν για να δοξάσουν τους εαυτούς τους. Κάθε πέτρα αντιπροσώπευε το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα των σκλάβων που δεν είχαν άλλη επιλογή από το να εργαστούν για τη θέληση των αφεντικών τους. Γιατί έπρεπε να γίνει έτσι;

Η σύγκριση της Γραμμής με τις Πυραμίδες φαίνεται ιδανική για τον άνθρωπο που "κρίθηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ότι ενέκρινε τη φρικιαστική δολοφονία και τον διαμελισμό του  Jamal Khashoggi στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη το 2018", για να μην αναφέρουμε τα βασανιστήρια, τις εξαφανίσεις, τη βία και τις διακρίσεις κατά των γυναικών και την εμπορία ανθρώπων.

Ο κατάλογος των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα με την έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τις πρακτικές ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία για το 2020, είναι πολύ μακρύς.

Φυσικά, αυτές οι κατηγορίες είναι υποκριτικές για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τότε που ο Κόβιντ κατέλαβε τις ζωές μας -η μεγαλύτερη προσφορά εξουσίας στην ιστορία της ανθρωπότητας- οι ΗΠΑ και άλλα δυτικά έθνη δεν προσπαθούν πλέον να κρύψουν τον συνεχώς αυξανόμενο κατάλογο των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ισχυρίζονται ότι αυτό γίνεται για το δικό μας καλό, όπως ακριβώς έκαναν παλιά η ισχυρή εκκλησία και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Οι μουζίκοι δεν είναι ικανοί να φροντίσουν τον εαυτό τους.

Οι ειδικοί που τώρα επιμένουν ότι μόνο αυτοί μπορούν να ερμηνεύσουν τα κείμενα και ότι πρέπει να τους εμπιστευτούμε εις βάρος της δικής μας νοημοσύνης, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους ισχυρούς του παρελθόντος που έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα επιμένοντας ότι μόνο αυτοί είχαν άμεση γραμμή με τον Θεό και οι απλοί άνθρωποι έπρεπε να τους εμπιστευτούν ότι "ξέρουν καλύτερα".

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που η Γραμμή μπορεί να διαφημίζεται ως αυτή η ουτοπία και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν το πρόβλημα. Οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να υποκύπτουν. Εκεί που όλοι θα έπρεπε να αντιστέκονται σε πόλεις όπως η Γραμμή, η μαζική ψύχωση και τα κύματα νοητικών δολοφονιών που μας έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια έχουν προετοιμάσει τους περισσότερους πολίτες να μπαίνουν σε αυτές τις τεράστιες φυλακές και να κλειδώνουν ευχαρίστως τις πόρτες πίσω τους.

1 εκατομμύριο χαμένες ψυχές θα στοιβαχτούν η μία πάνω στην άλλη σε αυτή την πρωτότυπη Πόλη των Νεκρών, υπηρετώντας τα αφεντικά τους που δεν θα τις αφήσουν ποτέ να βγουν από το μικροσκόπιο.

Έχω μια βαθιά σύνδεση με το αιγυπτιακό πνεύμα, έχοντας ζήσει απέναντι από τον Νείλο από αυτό που ήταν κάποτε η Θήβα, χτισμένη το 3200 π.Χ., και είναι σήμερα το Λούξορ. Μαζί με τα κοντινά χωριά, η δυτική όχθη του Λούξορ αποτελείται από ένα απέραντο πλέγμα νεκρικών ναών και περίτεχνων τάφων κρυμμένων βαθιά μέσα στο βουνό  El Qurn.

Αυτό είναι γνωστό ως η Πόλη των Νεκρών, επίσης γνωστή ως η Κοιλάδα των Βασιλέων. Μου άφησε τεράστια εντύπωση ως παιδί και επέστρεψα για να ζήσω εκεί ως ενήλικας για τρία χρόνια. Έφυγα από την Αίγυπτο περίπου έξι μήνες μετά την πανδημία, μια περιπέτεια για την οποία έγραψα στο άρθρο μου για το Egyptian Streets, Tales of Eclipse: the Lost (Foreign) Women of Luxor.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όλοι οι τουρίστες έφυγαν, όπως ακριβώς είχαν κάνει όταν ήμουν παιδί, λίγο πριν από τον πόλεμο των 6 ημερών. Καθώς οδηγούσα το ποδήλατό μου κατά μήκος των άδειων δρόμων του χωριού και στη συνέχεια της μεγάλης λεωφόρου που οδηγεί στην Κοιλάδα των Βασιλέων, πέρα από τους Κολοσσούς του Μέμνονα, ένιωσα σαν να είχα ταξιδέψει πίσω στις μακρινές παιδικές μου μέρες.

Πόσο καλά θυμόμουν την οικογένειά μας να βγάζει ένα στρώμα στο μπαλκόνι του Χειμερινού Παλατιού για να ξεφύγει από τη ζέστη και να αποκοιμιέται υπό τον ήχο των άγριων σκύλων που ούρλιαζαν κατά μήκος του Νείλου.

Τώρα, αν ήταν κοντά στο ηλιοβασίλεμα, τα άγρια σκυλιά έβγαιναν από την κρυψώνα τους και έπρεπε μερικές φορές να τα διώχνω με ξύλα καθώς περνούσα με το ποδήλατό μου, με την καρδιά μου να χτυπάει στο στήθος. Ίσως να ήταν πραγματικά ιφρίτες, που φύλαγαν τους τάφους, ποιος ξέρει. Είναι εύκολο να κάνεις τέτοιες σκέψεις ανάμεσα στους τάφους των Φαραώ.

Τα ιφρίτ είναι ένα είδος ισχυρών και πανούργων τζιν, φτερωτά πλάσματα από καπνό και φωτιά, που στοιχειώνουν ερείπια και βασανίζουν και σκοτώνουν όσους τολμούν να μην τα σέβονται.

Μόνο μια χούφτα από τους τάφους είναι ανοιχτοί στο κοινό. Λέγεται ότι υπάρχουν πολλοί ακόμη που δεν έχουν ανακαλυφθεί. Περπατώντας στην άμμο της δυτικής όχθης, είχα πάντα αυτή την απίστευτη αίσθηση θαυμασμού, γνωρίζοντας ότι κάτω από τα πόδια μου υπήρχαν θησαυροί που δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί μαζί με τα σάπια σώματα των νεκρών που ήλπιζαν να τα πάρουν όλα μαζί τους στη μετά θάνατον ζωή.

Δεν είναι ασυνήθιστο για τους χωρικούς να βρίσκουν αντικείμενα κάτω από τη γη των ιδιοκτησιών τους. Αυτοί οι χωρικοί είναι οι απόγονοι των παλαιών επιδρομέων τάφων και σπάνια αποκαλύπτουν στις αρχές τι βρίσκουν, γνωρίζοντας ότι αν το κάνουν, θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και πιθανότατα θα αποζημιωθούν με ένα ευτελές ποσό για τα ευρήματά τους.

Και έτσι, κρατούν τα μυστικά τους, όπως ακριβώς έκαναν πάντα, διοχετεύοντας τα ευρήματά τους στη μαύρη αγορά θησαυρών που εξακολουθεί να ανθεί.

Φαίνεται ότι οι γήινοι θεοί δεν παίρνουν ποτέ το μάθημά τους. Χρησιμοποιούν και κακοποιούν τον απλό λαό, αλλά όπως και με τους χωρικούς του Λούξορ, συνήθως ο απλός λαός γελάει τελευταίος. Οι Φαραώ παντρεύονταν, νομίζοντας ότι αυτό τους κρατούσε αγνούς και δυνατούς, ενώ τους αποδυνάμωνε. Ξόδεψαν όλη τους την ενέργεια στο να χτίζουν μνημεία και να γεμίζουν τους τάφους τους με πλούτη, μουμιοποιώντας τους εαυτούς τους για να ζουν για πάντα.

Τίποτα από αυτά δεν λειτούργησε. Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι που είχαν επιστρατευτεί για να χτίσουν τους τάφους και να τους διακοσμήσουν, αψήφησαν τους θεούς, αρνήθηκαν να πιστέψουν στις τρομολαγνικές ιστορίες των ιφριτών και λήστεψαν τους τάφους, γίνοντας πλουσιότεροι από τους Φαραώ και ζώντας περισσότερο στην πορεία.

Οι Φαραώ έχουν φύγει προ πολλού. Αλλά οι χωρικοί παραμένουν.

Στα χρόνια που έζησα στο Λούξορ, άκουσα πολλές ιστορίες για μαγεία και χαμένους θησαυρούς. Οι χωρικοί είναι καταπληκτικοί παραμυθάδες. Θα σας διαβεβαιώσουν ότι πιστεύουν τις ιστορίες τους. Αλλά όλα αυτά είναι μια χειραγώγηση. Έμαθαν τη μαγεία τους από τους καλύτερους, τους Φαραώ.

Είναι στο αίμα τους να σε περικυκλώνουν τόσο πολύ με καπνό και καθρέφτες που κάθε αίσθηση της πραγματικότητας εξαφανίζεται και χάνεσαι κάτω από ένα ξόρκι. Ακριβώς όπως οι ιστορίες που μας λένε τώρα οι γήινοι θεοί μας και το φερέφωνό τους, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι αδύνατο να πούμε πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει η φαντασία.

Το Λούξορ είναι ένα ακατάστατο μέρος. Είναι βρώμικο, μαστίζεται από κουνούπια, και πρέπει συνεχώς να πλοηγείστε μέσα από τα ψέματα και τις προσπάθειες των ντόπιων να σας εξαπατήσουν και την τελευταία δεκάρα που έχετε. Η δυτική όχθη είναι διαβόητη γι' αυτό. Είναι γεμάτη από ηλικιωμένες αλλοδαπές γυναίκες που ήρθαν για διακοπές και δεν έφυγαν ποτέ, εξαπατημένες από ντόπιους άνδρες που τις φλέρταραν με ερωτικά τραγούδια, πείθοντάς τες να δώσουν ακόμα και τις συντάξεις γήρατος.

Αυτές οι γυναίκες ζουν σαν φαντάσματα, βγαίνουν μετά το σκοτάδι όταν ανατέλλει το φεγγάρι και στοιχειώνουν τα καφέ που αγκαλιάζουν τον Νείλο.

Σχεδόν όλες οι βίλες που βλέπετε στη δυτική όχθη έχουν χτιστεί με τα χρήματα των αλλοδαπών γυναικών που παγιδεύτηκαν εκεί χωρίς να τους έχουν απομείνει χρήματα για να βγουν.

Καταλήγουν θαμμένες κάτω από την άμμο του μοναστηριού του Αγίου Tawdros (El Mohareb), μαζί με τα οστά όλων των άλλων που ονειρεύτηκαν την αθανασία και την έχασαν από τα τεχνάσματα των χωρικών και του ifrit.

Για όλα αυτά, αγαπώ το Λούξορ και το χάος των δρόμων του. Το προτιμώ από την τέλεια τάξη της Γραμμής οποιαδήποτε μέρα. Κατά τη διάρκεια της υστερίας του Covid, οι χωρικοί δεν ξεγελάστηκαν ούτε λεπτό. Κανείς δεν επρόκειτο να φορέσει μάσκα. Κανείς δεν θα κλειδωνόταν. Η ζωή συνεχίστηκε ως συνήθως. Ακόμη και όταν η κυβέρνηση έδινε τέτοιες εντολές, πολύ λίγοι άνθρωποι τις υπάκουαν.

Οι χωρικοί γελούσαν με τον κορονοϊό. Αστειεύονταν ότι είχαν ανοσία επειδή μπορούσαν να πιουν ακόμη και το μολυσμένο νερό του Νείλου και να μην αρρωστήσουν ποτέ. Τα παιδιά μεγαλώνουν παίζοντας στην άμμο ανάμεσα στους νεκρούς, χωρίς να δίνουν σημασία στις μύγες που σέρνονται στο σώμα τους. Εγώ ήμουν πάντα καλυμμένος από τσιμπήματα κουνουπιών, ενώ το δέρμα τους ήταν λείο και ανεπηρέαστο.

Είμαι σίγουρος ότι δεν θα υπάρχουν κουνούπια στο Neom. Ούτε μύγες. Πόσο ανθυγιεινό και ατελές θα ήταν αυτό! Νομίζουν ότι μπορούν να διαταράξουν την ισορροπία αυτού του πλανήτη τόσο ολοκληρωτικά χωρίς τρομερές συνέπειες;

Υπόσχονται να εγκαινιάσουν μια νέα εποχή του Διαδικτύου των Σωμάτων, όπου τα ανθρωποειδή και η Τεχνητή Νοημοσύνη θα συγχωνεύονται άψογα σε έναν γιγαντιαίο οργανισμό. Όλα τα προσωπικά δεδομένα των κατοίκων, όχι μόνο σχετικά με την υγεία, αλλά και σχετικά με την πιστωτική τους βαθμολογία, το αν είναι θρησκευόμενοι ή όχι, αν έχουν πάει σε ψυχολόγο, τι έφαγαν για δείπνο και πόσα ξόδεψαν, εννοώ, τα πάντα και οτιδήποτε θα παρακολουθούνται και θα αποθηκεύονται.

Κανένα μέρος του ανθρώπινου σώματός τους δεν θα ξεφύγει από την παρέμβασή της. Ακόμα και οι τουαλέτες θα συνδεθούν αναμφίβολα με το Διαδίκτυο, όπου θα παρακολουθούν τα απόβλητα των πολιτών χρησιμοποιώντας την τεχνολογία BioBot για να καθορίσουν τι τρώνε, τι φάρμακα παίρνουν και να αναλύσουν το γενετικό τους υλικό.

Μέσω της νανοβιοτεχνολογίας οι κυτταρικές δομές αυτών των κατοίκων θα επανασχεδιαστούν ώστε να μπορούν να επικοινωνούν με συσκευές IoB. Ενώ ο Θεός της Βίβλου μίλησε για την ύπαρξη της ζωής, οι θεοί αυτού του κόσμου δημιουργούν τη γλώσσα της νανοβιοτεχνολογίας που θα ελέγχει κάθε ανθρωποειδές κάτω από αυτούς.

Για πρώτη φορά στην ιστορία μας, οι πραγματικοί άνθρωποι θα βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο και εκείνοι που έχουν "υπερβεί" την ανθρωπότητα θα υπάρχουν σε ένα υψηλότερο επίπεδο πάνω από τους υπόλοιπους. Αλλά αυτό δεν διαφέρει από το πώς ήταν πάντα. Πιστεύουν πραγματικά οι γήινοι θεοί όπως ο MBS, ο Jeff Bezos, ο Klaus Schwab και άλλοι, ότι μπορούν να τα καταφέρουν αυτή τη φορά, όταν ακόμη και οι Φαραώ απέτυχαν;

Έφυγα από το Λούξορ κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, αλλά θα επέστρεφα αμέσως, αν μπορούσα. Και ποιος ξέρει, ίσως το κάνω. Αν ναι, θα έβρισκα το δρόμο μου για το The Rest Cafe, ακριβώς απέναντι από το απαγορευτικό βουνό El Qurn, θα αγόραζα μια μπύρα Stella και θα άκουγα περισσότερες ιστορίες με ξόρκια. Μια τέτοια ιστορία, που δεν θα ξεχάσω ποτέ, μου την είπαν μια νύχτα με αστέρια, όταν το φεγγάρι ήταν γεμάτο και τα σκυλιά ούρλιαζαν κάτω από αυτό.

Ο σημερινός ιδιοκτήτης του The Rest είναι απόγονος του σεΐχη Χουσεΐν Αμπντ ελ Ρασούλ, μέλους της αποστολής του Howard Carter που ανέσκαψε τον τάφο του Τουταγχαμών. Ήταν ένα απλό παιδί εκείνη την εποχή και λειτουργούσε ως νεροχύτης τους. Ήταν αυτό το αγόρι που όλοι οι χωρικοί συμφωνούν ότι οδήγησε τον Κάρτερ στο σωστό μέρος για να σκάψει για τον τάφο.

Ήδη από τον 13ο αιώνα οι κάτοικοι του Αμπντ ελ Γκούρνα όχι μόνο εξορύσσουν κρυφά θησαυρούς από τους τάφους και τους πωλούν, αλλά είχαν χτίσει ένα ολόκληρο χωριό στο βουνό, κατοικώντας ακόμη και στους ίδιους τους τάφους. Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν και ανέπνεαν τα μυστήρια της Πόλης των Νεκρών. Έγιναν μια δυναστεία επιδρομέων τάφων.

Οι σπουδαιότεροι όλων ήταν οι αδελφοί Αμπντ ελ Ρασούλ, ο Αχμέντ και ο Μοχάμεντ.

Αυτά τα αδέλφια είχαν ένα ένστικτο, που ίσως τους είχαν βάλει οι ίδιοι οι θεοί, να ανακαλύψουν τα μυστικά που κρύβονταν μέσα στο βουνό. Τη νύχτα έψαχναν τις εισόδους των τάφων με το φως της λάμπας. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον αποκαλούσαν "Hy" ή "Αυτός που γνωρίζει τα μυστικά της θέσης των τάφων".

Λέγεται ότι έπιναν από ένα φίλτρο που άφηναν μέσα στους τάφους για τους φαραώ για να τους χαρίζει μακροζωία και διορατικότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κατάρες που έπληξαν τους άλλους δεν τους έπληξαν ποτέ.

Το 1871 η ζωή των αδελφών άλλαξε για πάντα. Μια από τις κατσίκες τους έπεσε σε μια τρύπα στην άμμο και εξαφανίστηκε. Καταριόμενοι την απώλεια μιας κατσίκας, κατέβηκαν πίσω της και ανακάλυψαν το Deir Al-Bahri, έναν τεράστιο τάφο όπου ιερείς της 20ής δυναστείας είχαν θάψει 40 μούμιες μαζί με χιλιάδες παπύρους και άλλους θησαυρούς ελπίζοντας να τους κρύψουν από αρχαίους κλέφτες.

Η οικογένεια Abd el Rasul δεν είπε σε κανέναν για το εύρημά της και άρχισε να πουλάει διακριτικά τους θησαυρούς. Καθώς όμως όλο και περισσότεροι θησαυροί εμφανίζονταν στην αγορά του Καΐρου, η είδηση μαθεύτηκε και δημιουργήθηκαν εικασίες. Η κυβέρνηση έστειλε τον πρώτο Αιγύπτιο αρχαιολόγο, τον Αχμέντ Πασά Καμάλ, για να το ερευνήσει. Η αστυνομία έπιασε τους αδελφούς και τους βασάνισε. Αλλά κανένα βασανιστήριο δεν μπορούσε να κάνει τα αδέλφια να αποκαλύψουν τη θέση των τάφων.

Μετά από μερικούς μήνες, ο Μοχάμεντ αφέθηκε ελεύθερος. Αλλά για τον Αχμέντ, δεν ακούστηκε ποτέ τίποτα από τότε.

Όταν ο Μοχάμεντ αφέθηκε ελεύθερος, έκανε μια συμφωνία με την κυβέρνηση. Σε αντάλλαγμα για ένα τεράστιο ποσό, έδωσε την τοποθεσία του Deir Al-Bahri στον Kamal. Στην πραγματικότητα, τα αδέλφια είχαν διαφωνήσει γι' αυτό και στο παρελθόν, ο Ahmed ορκίστηκε να μην αποκαλύψει ποτέ τα οικογενειακά μυστικά, ενώ ο Mohammed είχε συνειδητοποιήσει ότι οι μέρες των επιδρομών σε τάφους είχαν τελειώσει και ότι ήταν καιρός να ανακαλύψουν ξανά τους εαυτούς τους.

Σε αντάλλαγμα για αυτές τις υπέροχες πληροφορίες, ο Μοχάμεντ έγινε πολύ πλούσιος, και αυτός ο πλούτος μεταβιβάστηκε από γενιά σε γενιά. Το Rest δεν είναι τουριστικός προορισμός, στην πραγματικότητα φαίνεται ότι οι ιδιοκτήτες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους τουρίστες, κάτι που είναι ασυνήθιστο για το Λούξορ. Ψιθυρίζεται ότι κάτω από το καφενείο υπάρχουν αμύθητοι θησαυροί που πρέπει να ανασκαφούν, αλλά η οικογένεια αρνείται να παραδώσει αυτή τη γη. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι η κυβέρνηση δεν τους έχει αναγκάσει να το κάνουν.

Αλλά τι συνέβη στον Αχμέντ; Μήπως ο ένας αδελφός πρόδωσε τον άλλο; Έχουν τα λείψανά του ενωθεί με τα εκατομμύρια άλλα οστά που εξακολουθούν να είναι κρυμμένα στην Πόλη των Νεκρών;

Ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ. Ίσως αυτή η ιστορία να μην είναι καν αληθινή. Αυτά είναι τα μυστήρια που μας βασανίζουν και μας κάνουν να μαντεύουμε. Αυτά είναι τα μυστήρια που τροφοδοτούν τη φαντασία μας και φέρνουν ενθουσιασμό στη ζωή μας.

Δεν θα υπάρξουν τέτοια μυστήρια στο The Line. Ούτε ενθουσιασμός, ούτε χάος. Το μυαλό ενός αποστάτη τυμβωρύχου όπως ο Rassuhl θα εξεταστεί από την Τεχνητή Νοημοσύνη, θα τοποθετηθεί ένα μικροτσίπ και όλα τα μυστικά θα απορροφηθούν, αφήνοντάς τον άχαρο και εύπλαστο.

Η Γραμμή είναι ακόμα στα σκαριά, ενώ η Θήβα και τώρα το Λούξορ υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μπορούν πόλεις όπως η Γραμμή να αντικαταστήσουν ποτέ πόλεις όπως το Λούξορ; Αν τύχει να επισκεφθείτε το Λούξορ, φροντίστε να περάσετε από το The Rest Cafe. Χωρίς αμφιβολία θα βρείτε τον τελευταίο Rassuhl να κάθεται σε μαλακά μαξιλάρια όπως ο πατέρας του και ο παππούς του πριν από αυτόν, καπνίζοντας ένα τσιγάρο και πίνοντας μελανό μαύρο καφέ, κρατώντας τα μυστικά του τόσο σφιχτά όσο ποτέ.

Πού θα ήμασταν χωρίς τέτοιους αποστάτες; Σαν τους παλιούς επιδρομείς τάφων, θα αναγεννηθούν από τις στάχτες της Γραμμής για να νικήσουν αυτούς τους γήινους θεούς και, με αυτόν τον τρόπο, να γελάσουν τελευταίοι, για άλλη μια φορά;

Σίγουρα το ελπίζω.

 ***********

Δικτυογραφία:

Neom’s “The Line” – City of the Dead – OffGuardian

https://off-guardian.org/2022/09/15/neoms-the-line-city-of-the-dead/