Żywy model na lekcji biologii

🔞 KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ INFORMACJI 👈🏻👈🏻👈🏻

Żywy model na lekcji biologii


Возможно, сайт временно недоступен или перегружен запросами. Подождите некоторое время и попробуйте снова.
Если вы не можете загрузить ни одну страницу – проверьте настройки соединения с Интернетом.
Если ваш компьютер или сеть защищены межсетевым экраном или прокси-сервером – убедитесь, что Firefox разрешён выход в Интернет.


Firefox не может установить соединение с сервером szkola-swornegacie.pl.


Отправка сообщений о подобных ошибках поможет Mozilla обнаружить и заблокировать вредоносные сайты


Сообщить
Попробовать снова
Отправка сообщения
Сообщение отправлено


использует защитную технологию, которая является устаревшей и уязвимой для атаки. Злоумышленник может легко выявить информацию, которая, как вы думали, находится в безопасности.






Włącz tryb tekstowy dla czytników



Wskazówki korzystania z ćwiczeń interaktywnych przy pomocy czytników
ekranowych


Przejdź do nawigacji


Przejdź do treści




Platforma edukacyjna Ministerstwa Edukacji i Nauki




Mikroskop i lupa w obserwacjach biologicznych

Ilustracja przedstawia zbiór kolorowych figur geometrycznych, obrazujących aminokwasy. Są tu kwadraty, prostokąty, kółka, romby, trójkąty. Poniżej znajdują się trzy łańcuchy białek, ułożone z tych figur. Każdy łańcuch ma inną kolejność aminokwasów, dlatego jest to inne białko.
Źródło: Anita Mowczan, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia cztery wykresy kołowe. Koła podzielone są na części, oznaczające procentowy udział pierwiastków. Różne kolory oznaczają różne pierwiastki. Pierwszy wykres w lewym górnym rogu przedstawia zawartość tlenu, węgla, wodoru azotu i innych pierwiastków w organizmach. Najwięcej jest tlenu, bo siedemdziesiąt procent. Wykres obok przedstawia udział tlenu, wodoru oraz chloru i innych pierwiastków w wodzie. Tu też najwięcej jest tlenu, aż osiemdziesiąt sześć procent. Dolny lewy wykres odnosi się do zawartości azotu, tlenu i innych gazów w atmosferze. Najwięcej jest azotu, siedemdziesiąt osiem procent. Sąsiedni wykres przedstawia udział tlenu, krzemu, glinu, żelaza, wapnia, magnezu i innych pierwiastków w skorupie ziemskiej. Tu najwięcej jest tlenu, czterdzieści pięć procent i krzemu, dwadzieścia sześć procent.
Źródło: Aleksandra Ryczkowska, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia wyniki doświadczenia „a” i „b”. Ilustracja „a” to rzeżucha podlewana wodą mineralną. Rzeżucha jest wysoka, ciemno zielone liście, w prostokątnej plastikowej doniczce. Poniżej ilustracja przedstawiająca butelkę wody mineralnej z etykietą i podanym składem wody: potas, sód, magnez, żelazo, chlorki, siarczany i węglowodany. Ilustracja „b”: rzeżucha podlewana wodą zdemineralizowaną. Rzeżucha jest niższa, a liście brązowo-zielonkawe. Poniżej rysunek plastikowej butelki z etykietą: woda zdemineralizowana
Źródło: Andrzej Bogusz, licencja: CC BY 3.0.
Źródło: Alicja Kasińska, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia schemat składników chemicznych, budujących organizm. Podzielono je na pierwiastki i związki organiczne. U góry są pierwiastki, które dzielą się na mikroelementy i makroelementy. U dołu znajduje się podział związków chemicznych na nieorganiczne i organiczne. Nieorganiczne to woda i związki mineralne. Organiczne to tłuszcze, węglowodany, białka, kwasy nukleinowe i inne.
Źródło: Krzysztof Jaworski, licencja: CC BY 3.0.
Plansza przedstawia sześć wykresów, obrazujących zawartości wody w roślinach. Od największej, dziewięćdziesiąt pięć procent w płatkach kwiatów do najmniejszej, dziesięć procent w nasionach soi.
Źródło: Andrzej Bogusz, licencja: CC BY 3.0.
Plansza przedstawia wykresy zawartości wody w organizmie człowieka w zależności od wieku. Od największej, dziewięćdziesiąt procent u niemowlęcia, do pięćdziesięciu procent u człowieka w wieku ponad sześćdziesiąt lat.
Źródło: Andrzej Bogusz, licencja: CC BY 3.0.
Plansza przedstawia zawartość wody w organizmach zwierząt, grzybów i glonów. Najwięcej wody w ciele ma meduza, dziewięćdziesiąt siedem procent. U glonów i grzybów jest to około osiemdziesiąt procent. Najmniej wody znajduje się w ciele owadów, pięćdziesiąt procent.
Źródło: Andrzej Bogusz, licencja: CC BY 3.0.
Plansza przedstawia zawartość wody w narządach. Najwięcej jest we krwi, dziewięćdziesiąt procent. Mięśnie, mózg i wątroba składają się z około siedemdziesięciu pięciu procent wody. Kości zawierają trzydzieści procent wody, a zęby tylko dwie dziesiąte procenta.
Źródło: Andrzej Bogusz, licencja: CC BY 3.0.
Fotografia przedstawia przecięte naczynie krwionośne , z którego wylewa się krew. Dzięki właściwości rozpuszczania substancji woda umożliwia funkcję transportową krwi.
Fotografia przedstawia rybę w wodzie, płynącą w kierunku obserwatora. Jest to ilustracja dużej pojemności cieplnej wody i jej znaczenia dla stworzenia stabilnego środowiska życia organizmów.
Woda ma wysoką pojemność cieplną, co oznacza, że do podniesienia jej temperatury o 1°C potrzebna jest duża ilość ciepła. Nagrzewanie i ochładzanie wody następuje bardzo powoli, co chroni organizmy przed gwałtownymi zmianami temperatury. Dzięki temu środowisko wodne zarówno w jeziorze, jak i w jajach ptaków i gadów czy w macicy ssaków zapewnia dogodne dla rozwoju organizmów warunki termiczne
Zdjęcie trzecie. Na zdjęciu przedramię człowieka przedstawione poziomo. Łokieć i dłoń niewidoczne. Skóra pokryta drobnymi kroplami potu. Pod skórą widoczne naczynia krwionośne
Skóra pełni funkcję regulacji temperatury ciała
Ilustracja przedstawia pionowy przekrój zbiornika wody zimą. Pozioma podziałka wskazuje temperaturę. Na powierzchni jest minus dziesięć stopni, pod lodem zero, a przy dnie zbiornika plus cztery stopnie. Pływają tam dwie ryby. Woda ma największą gęstość w temperaturze cztery stopnie Celsjusza, dzięki czemu nie zamarza i umożliwia przeżycie zimy organizmom wodnym. Fotografia przedstawia owada nartnika na powierzchni wody. Siły działające pomiędzy cząsteczkami wody tworzą tak zwaną błonę powierzchniową, po której owad może się „ślizgać”.
Podczas mroźnej zimy woda w głębokich zbiornikach zalega przy dnie, zapewniając dogodne warunki życia dla zamieszkujących ją organizmów
Zdjęcie piąte. Zdjęcie przedstawia gładką powierzchnię wody. Na powierzchni wody owad o długich odnóżach. Odnóża owada wspierają się na wodzie. W miejscach oparcia odnóży na wodzie, lekkie wklęsłe owalne kręgi
Siły działające między cząsteczkami wody sprawiają, że na jej powierzchni powstaje błona, która może utrzymać znaczny ciężar. Wykorzystują to owady wodne do „biegania” po jej powierzchni
Ilustracja przedstawia sposób obliczania zawartości wody w liściach. Wynik odejmowania świeżej masy lisci i suchej masy liści mnoży sie przez 100, a wynik dzieli przez masę świeżych liści.
Źródło: Aleksandra Ryczkowska, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia fioletowy sześciokąt. Jest to schemat cząsteczki glukozy.
Źródło: Andrzej Bogusz, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia dwa połączone ze sobą sześciokąty, filetowy i zielony. Jest to schemat cząsteczki sacharozy.
Źródło: Andrzej Bogusz, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia po lewej kilka bulw ziemniaków. Czerwona strzałka prowadzi w prawo do powiększenia komórki ziemniaka. W komórce znajdują się wybarwione na brązowo i fioletowo ziarna skrobi. Kolejna strzałka w prawo prowadzi do powiększenia cząsteczki skrobi. Zbudowana jest z wielu fioletowych sześciokątów, czyli cząsteczek glukozy.
Źródło: Andrzej Bogusz, Kiselov Yuri (http://commons.wikimedia.org), licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia po lewej wątrobę człowieka w kolorze brunatnym. Czerwona strzałka prowadzi w prawo do powiększenia cząsteczki glikogenu. Zbudowana jest z wielu połączonych fioletowych sześciokątów, skręconych w spirale.
Źródło: Andrzej Bogusz, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia po lewej zielony liść. W prawo znajduje się powiększenie kilku komórek liścia, oddzielonych od siebie białymi ścianami. Czerwona strzałka prowadzi w prawo do powiększenia ściany komórkowej, złożonej z błękitnych włókien celulozy, ułożonych warstwami na przemian. Dalej po prawej znajduje się powiększenie cząsteczki celulozy, zbudowanej z wielu fioletowych sześciokątów, czyli cząsteczek glukozy.
Źródło: Andrzej Bogusz, Dr. phil.nat Thomas Geier, Fachgebiet Botanik der Forschungsanstalt Geisenheim (http://commons.wikimedia.org), LadyofHats (http://commons.wikimedia.org), licencja: CC BY-SA 3.0.
Ilustracja przedstawia obraz mikroskopowy ziaren skrobi z bulwy ziemniaka. Ziarna są jajowate, załamują światło, które tworzy wokół nich grube fioletowe linie. Drobniejsze owalne plamy to zanieczyszczenia preparatu.
Źródło: Marzena Sujkowska (Tomorrow Sp. z o.o.), licencja: CC BY 2.0.
Ilustracja przedstawia odręczny rysunek ziaren skrobi oglądanych przez mikroskop. Ziarna są jajowate, widać na nich koncentrycznie ułożone linie.
Źródło: Marzena Sujkowska (Tomorrow Sp. z o.o.), licencja: CC BY 2.0.
Ilustracja przedstawia model cząsteczki tłuszczu. Cząsteczka tłuszczu ma kształt trzech niemal równoległych długich walców zbudowanych z cząsteczek węgla. Na nich leżą liczne białe kulki wodoru i nieliczne czerwone kulki tlenu
Źródło: Andrzej Bogusz, Benjah-bmm27 (http://commons.wikimedia.org), Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia zbiór kolorowych figur geometrycznych, obrazujących aminokwasy. Są tu kwadraty, prostokąty, kółka, romby, trójkąty. Poniżej znajdują się trzy łańcuchy białek, ułożone z tych figur. Każdy łańcuch ma inną kolejność aminokwasów, dlatego jest to inne białko.
Źródło: Anita Mowczan, licencja: CC BY 3.0.
Ilustracja przedstawia schemat budowy kwasów nukleinowych. Po lewej umieszczono owal, zaznaczony przerywaną linią, obrazujący nukleotyd. Znajduje się w nim żółte kółko z literą P, czyli fosforan. Jest on połączony z zielonym pięciokątem z literą O, czyli cukrem. Powyżej łączy się z nim różowy sześciokąt, czyli zasada. Po prawej przedstawiono cząsteczkę DNA. Wygląda jak spiralnie skręcona drabinka, zbudowana z szarych wstęg, połączonych ze sobą kolorowymi nukleotydami.
Źródło: Sponk (http://commons.wikimedia.org), Krzysztof Jaworski, Aleksandra Ryczkowska, licencja: CC BY-SA 3.0.



azot.


węgiel.


wapń.


tlen.



Źródło: Alicja Kasińska, licencja: CC BY 3.0.
Źródło: Alicja Kasińska, licencja: CC BY 3.0.



Transportuje wiele różnych substancji.


Dostarcza energii komórkom.


Uczestniczy w regulacji temperatury ciała.


Jest substratem reakcji biochemicznych.



Źródło: Alicja Kasińska, licencja: CC BY 3.0.
Źródło: Alicja Kasińska, licencja: CC BY 3.0.



Stanowią źródło energii dla procesów zachodzących w komórkach.


Tworzą długie łańcuchy złożone z reszt glukozy.


Regulują przebieg reakcji chemicznych w komórce.


Tworzą warstwę izolacyjną chroniącą przed zimnem.


Są środowiskiem, w którym zachodzą reakcje w komórkach.


Niszczą drobnoustroje wnikające do organizmów.



Źródło: Alicja Kasińska, licencja: CC BY 3.0.
Źródło: Alicja Kasińska, licencja: CC BY 3.0.
Wszystkie istoty żyjące na naszej planecie mają zdumiewająco wiele wspólnego, składają się bowiem niemal z tych samych cząsteczek chemicznych, które w ich organizmach podlegają bardzo podobnym przemianom. Pierwiastki budujące te cząsteczki pochodzą ze skorupy i z atmosfery ziemskiej. Do dziś pozostaje zagadką, jak z substancji nieorganicznych powstał pierwszy na Ziemi żywy organizm.
materia jest zbudowana z różnych substancji, np. wody, soli, żelaza;
substancje składają się z drobin, które nadają im charakterystyczne właściwości;
organizmy pobierają substancje z otoczenia i je przetwarzają.
wymieniać przykłady pierwiastków budujących organizmy;
wyjaśniać, dlaczego węgiel i woda są tak ważne dla życia;
wykazywać związek między budową chemiczną i właściwościami węglowodanów, białek, tłuszczów i kwasów nukleinowych a ich funkcją biologiczną.
Wszystkie substancje zbudowane są z atomów. Jeśli substancja składa się z jednakowych atomów atom atomów , które nie są ze sobą trwale połączone, nosi nazwę pierwiastka pierwiastek chemiczny pierwiastka .
Prześledźmy zawartość niektórych pierwiastków w organizmie człowieka. Przeciętnie kilogram jego ciała zawiera 650 g tlenu, 180 g węgla, 100 g wodoru, 30 g azotu. Te cztery pierwiastki to podstawowe składniki budujące żywą materię. Gdy dodamy do nich jeszcze kolejne pierwiastki: fosfor (10 g) i siarkę (3 g) – otrzymamy grupę tzw. pierwiastków biogennych pierwiastki biogenne pierwiastków biogennych . Bez nich nie istniałoby życie na Ziemi.
Kolejne pierwiastki w analizowanej próbce to 15 g wapnia, 4 g potasu, 2 g sodu, 1 g magnezu i 1 g chloru. Wraz z pierwiastkami biogennymi nazywane są makroelementami makroelementy makroelementami , gdyż ich ilość w organizmach jest na tyle duża, że łatwo da się ją określić wagowo. Pozostałe pierwiastki to tzw. mikroelementy mikroelementy mikroelementy , czyli pierwiastki występujące w ilościach śladowych, z których każdy stanowi mniej niż 0,01% suchej masy sucha masa suchej masy . Są one równie ważne w rozwoju i funkcjonowaniu organizmów jak makroelementy. Należą do nich między innymi: żelazo, jod, miedź, cynk, fluor i krzem.
Nazwa i symbol chemiczny pierwiastka
podstawowy składnik wszystkich związków organicznych
wchodzi w skład wszystkich związków organicznych związek organiczny związków organicznych
wchodzi w skład wszystkich związków organicznych (z wyjątkiem węglowodorów węglowodory węglowodorów )
jeden ze składników atmosfery ziemskiej
niezbędny do oddychania dla większości organizmów
składnik białek i kwasów nukleinowych
wchodzi w skład wielu białek i niektórych węglowodanów
bierze udział w procesach oddechowych w komórce
składnik płynów wypełniających wnętrze organizmów
składnik kości, muszli mięczaków, ścian komórkowych roślin
niezbędny w procesie krzepnięcia krwi i skurczu komórek mięśniowych
biorą udział w przewodzeniu impulsów nerwowych
niezbędny w procesach fotosyntezy i oddychania
składnik zielonego barwnika roślin – chlorofilu
tworzy kwas solny – składnik soku żołądkowego
składnik hemoglobiny – czerwonego barwnika krwi
bierze udział w oddychaniu komórkowym
składnik enzymów biorących udział w tworzeniu chlorofilu i hemoglobiny
niezbędny do wzrostu i rozwoju roślin
Jaki wpływ na rozwój rzeżuchy mają pierwiastki zawarte w wodzie mineralnej?
Zasilanie rzeżuchy wodą mineralną powoduje szybki wzrost roślin.
woda mineralna o znanym składzie pierwiastkowym,
woda destylowana (demineralizowana).
Ułóż w talerzykach grubą warstwę waty zwilżonej wodą destylowaną (Próba 1) i wodą mineralną (Próba 2).
Wysiej na talerzykach po 30 nasion i ustaw je w nasłonecznionym miejscu o stałej temperaturze około 20°C.
W razie potrzeby podlewaj hodowlę wodą destylowaną (Próba 1) i mineralną (Próba 2).
Przez 14 dni codziennie dokonuj pomiarów i porównuj wysokość wykiełkowanych roślin.
Pobierz załącznik. Zapisz wyniki doświadczenia i wniosek.
Jeśli rzeżucha podlewana wodą mineralną rośnie lepiej niż rzeżucha zaopatrywana tylko w wodę destylowaną, to znaczy, że pierwiastki zawarte w wodzie mineralnej prawdopodobnie sprzyjają jej szybszemu rozwojowi.
Na czystym talerzyku o ciemnej barwie umieść kroplę wody destylowanej, a obok niej kroplę wody mineralnej. Poczekaj, aż woda wyschnie. Wyjaśnij, dlaczego na talerzyku pozostał ślad tylko po jednej kropli.
Czym jest białawy osad pozostawiony na talerzyku? Czy skład chemiczny wody destylowanej i wody mineralnej jest taki sam?
Istnieje grupa pierwiastków, które oddziałują niekorzystnie na organizmy. Są to metale ciężkie , do których należą: ołów, glin, rtęć, arsen, kadm. Nagromadzone w zanieczyszczonym środowisku wnikają do organizmów, powodując zaburzenia procesów życiowych.
Organizmy zbudowane są z tych samych podstawowych związków chemicznych związek chemiczny związków chemicznych , występujących jednak w różnych proporcjach. Ciało człowieka składa się przeciętnie w 65% z wody i w 2% z innych związków nieorganicznych związek nieorganiczny związków nieorganicznych . Resztę, czyli około 33%, stanowią cząsteczki związków organicznych zbudowanych z licznych pierwiastków, z których najważniejszy jest węgiel . Węgiel wyróżnia się zdolnością do tworzenia długich łańcuchów o zróżnicowanych kształtach. Stanowią one „szkielet”, do którego mogą dołączać inne pierwiastki. W ten sposób powstają złożone cząsteczki związków takich, jak białka białka białka , węglowodany węglowodany węglowodany , tłuszcze tłuszcze tłuszcze i kwasy nukleinowe kwasy nukleinowe kwasy nukleinowe . Budują one ciała organizmów, są źródłem energii dla ich funkcjonowania oraz regulują procesy w nich zachodzące. Do związków organicznych należą także witaminy odpowiedzialne za prawidłowy przebieg procesów życiowych.
Alkaloidy są związkami organicznymi gromadzonymi w nasionach, łodygach, liściach czy korzeniach roślin. Wykazują zwykle silnie odurzające, czasem trujące działanie na organizmy. Najbardziej znane substancje tego rodzaju to: chinina , morfina , nikotyna , kokaina , kofeina . Silnie trującym alkaloidem jest kurara stosowana przez Indian południowoamerykańskich do zatruwania grotów strzał używanych podczas polowań na zwierzęta.
Woda woda Woda jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych substancji na Ziemi. Bez niej nie istniałoby życie. Znajduje się w komórkach i płynach tkankowych wypełniających przestrzenie międzykomórkowe oraz w płynach ustrojowych (np. we krwi) zwierząt. Występuje także w tkankach i organach roślin. Średnia zawartość wody w organizmach nie jest jednakowa, zależy od gatunku i środowiska życia, od wieku i stanu organizmu, a także od rodzaju narządu lub organu. Budowa chemiczna cząsteczki wody decyduje o jej właściwościach fizycznych, te zaś wpływają na jej funkcje biologiczne. Woda jest środowiskiem, w którym przebiega większość procesów życiowych, i rozpuszczalnikiem dla wielu związków chemicznych. Ponadto u
Anal z grubym dildo
Andzia nagrywa swoje porno
Seks najlepszy na wkurwa