Text

کاش یه جا بود واسه فرار منو تو، منو تو

اینجا نشد اون دنیا باشه قراره منو تو،منو تو

با یه رولی پیری مونو بیست سالگی جشن میگیریم

توام رو دستت یه این روزا میگذره رو،تتو کن

چهار صبحه مطمئنم کل شهر من بی خوابه،کی خوابه

زمین ما عصبیه خورشید مجبوری میتابه

نگاه کن تو صورتامون چی میبینی به جز یه اخم

تو این خونه اعصاب کی داره؟ کی شاده؟

بغلم کن، بغل کن روحمو که خستَست

بغلم کن،همین الان شاید فردا برم از دست

بغلم کن بغلم کن قلبمون یه درد توشه رفیق

بغلم کن تن ما زخمیه،از بی رحمی یه تیغ

بغلم کن،بغلم کن،بغلم کن...