test
#اپوزیشنقد
📘آیا فرم نظام سیاسی در استقرار دموکراسی بی‌تاثیر است؟
✍️دکتر #احمد_فعال
🍂 تاثیر «فرم نظام سیاسی» - که آیا سلطنتی باشد یا جمهوری - در محتوایی که «دموکراسی»ست، موضوعی‌ست که بارها از سوی این قلم مورد بحث قرار گرفته‌است، اما متاسفانه طرفداران نظام سلطنت، مثل همیشه که در برابر منطق مخالفان و منتقدین یا به سکوت و یا با فحش و ناسزا زبان می‌گشایند، هیچ پاسخی ارائه نداده و دائما به تکرار حرف‌های بی‌اساس خود ادامه دادند.
🍂 رضا پهلوی یک فریب را همیشه تکرار می‌کند. چیزی که او همواره تکرار می‌کند، برای بخشی از عوام جذاب است. او در برابر این پرسش که نظام آینده ایران چگونه نظامی است، سلطنت یا جمهوری؟ می‌گوید: «برای من محتوا مهم است و فرم یا شکل اهمیت ندارد». رضا پهلوی چون فاقد دانش سیاسی و جامعه شناسی است، از «رابطه فرم با محتوا» بی‌اطلاع است و آگاه نیست که کل جریان پست مدرنیسم که دنیای امروز را در تسلط فکری خود به مهار درآورده است، به‌قول اسکات‌لش، چیزی جز «چیره شدن فرم بر محتوا نیست»؛ اصطلاحی که اسکات لش به‌عنوان «فیگورال کردن پدیده‌ها» یاد می‌کند.
🍂 طرفداران سلطنت با هدف آلترنانیوسازی رضا پهلوی، با یک ترفند خیلی ماهرانه‌ای، ابتدا سعی می‌کنند، تا توجه و حساسیت جامعه سیاسی را از «فرم نظام سیاسی» منحرف کنند؛ آنها با ذکر مثال‌هایی چون «سوئد، دانمارک، نروژ و انگلستان امروز»، مدعی هستند که بهترین دموکراسی‌ها در کشورهایی‌ست که فرم نظام سیاسی آنها سلطنتی‌ست و از این نظر، جامعه و کنشگران سیاسی نباید زیاد به «فرم نظام سیاسی» اصالت بدهند، بلکه باید به «محتوای نظام سیاسی»، یعنی «دموکراسی و آزادی» اصالت بدهند.
🍂 من فکر می‌کنم اگر جامعه سیاسی به همین باور برسد که «فرم نظام سیاسی» اهمیت ندارد، در گام بعدی در دامی می افتند که رهبری رضا پهلوی را به رسمیت بشناسند. اگر مدعیان این نظر، اندکی مطالعه در سیر تحولات سرزمینی کشور ایران داشتند و دست‌کم، دو یا سه اثر مهم و نظریه‌های مهمی که در باب «علل از توسعه بازماندگی» و «دیرپایی جریان استبداد» را در کشور از مطالعه می گذراندند، به این نظر نمی رسیدند که فرم نظام سیاسی اهمیت ندارد.
🍂 طرفداران نظام سلطنت، از «نظام مشروطه سلطنتی» یاد می‌کنند. آنها بدون اطلاع از وضعیت سرزمینی و تاریخی ایران، آن را با بعضی از کشورهای پیشرفته که صاحب «سلطنتی مشروطه و دموکراتیک» شده‌اند، مقایسه می‌کنند. وضعیت سرزمینی ایران از ایام باستان تا امروز، به دلیل شرایط سرزمینی، از جمله مسائلی چون:
۱) مسئله کمبود آب (نظریه آن لمتون)،
۲) شیوه تولید آسیایی (نظریه مارکس و کاتوزیان)،
۳) تداوم آئین سلطانی و پاتریمونالیستی (نظریه ماکس وبر)،
۴) مسئله استبداد شرقی (نظریه کارل ویتفوگل)،
۵) مسئله وسعت جغرافیایی (نظریه منتسکیو)،
۶) مسئله ناامنی‌ها از درون و بیرون مرزها (نظریه راهبرد سرزمینی دکتر پیران)،
۷) فقدان مناسبات دمکراتیک در روابط منطقه‌ای،
۸) مسئله «فرّه ایزدی» که بخشی از عناصر سفت و سخت فرهنگ و آئین ایرانیان است،
۹) بسط ایده فرّه ایزدی در اسلام شیعی،
۱۰) اقتضائات تمرکز قدرت در کانون‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی (تحقیق از اینجانب)،
موجب شده‌اند تا همواره، نظام‌های سیاسی، یکی پس از دیگری، با استقرار یک «نظام سلطانی»، «استبداد متمرکز» را در درون خود بازتولید کنند. مسئله «امنیت و تهدید سرزمینی» از درون و برون مرزها، و مسئله «پراکندگی جغرافیایی» و «پراکندگی اقوام» به گونه‌ای‌ست که تمام رژیم‌های ایرانی را به «رژیم‌های امنیتی» تبدیل می‌کند.
🍂 از دوران باستان تاکنون، همۀ رژیم‌های ایرانی، در محتوا «رژیم امنیتی» بوده‌اند. مرحوم محمد رضاشاه پهلوی در مصاحبه با اوریانا فالانچی مِی‌گوید....
⏰ زمان مطالعه: ۵ دقیقه
🔖 ۹۰۱ واژه
➖➖➖
🌾 @Naqdagin | @Bayane_azadi