× Telegraph

<<جنس سوم>> /<<دردانه>>

SHAHIN_NAJAFIFAMIL

به قلم شاهین نجفی

<<در دانه ی من>>

او: نکن شاهین جان، عوضش کن،دوباره داستان میشه

من: من خودمو سانسور نمی کنم.

او: اما کارتو تلف می کنی. کاری که باید روی موسیقی شعرش دقت بشه رو به حاشیه می کشونی.

من: هیچکی نمی فهمه که منظورم چی و کی بوده!

او: مردم احمق نیستن، قشنگ تابلوئه داری کیو می گی!

من: مگه فقط <<....>>،<<....>>بوده؟ میشه اینطور تعبیر بشه که.... اصلا آب از سرما گذشته، الان دیگه همه چیز عادی شده واسه مردم.

او: مردم؟ چرا چشاتو بستی؟ دقیقا کدوم مردم؟ این کار حیفه. مگه چند نفر از این مردم به فرم و ساختار و رنگ آمیزی و خلاقیت کارها دقت می کنن. جز اینکه یه سری <<....>>و شاد کنی و یه سری <<....>>رو عصبانی و از ارزش کار غفلت بشه چه نتیجه ای داره؟

نه سیگارکشید، نه به سبک فیفارسی های لوتی پسند به الکل پناه برد و نه به کنج تنهایی و شمع و اینکه<<آه مردم مرا نمی فهمند>> های دستمالی شده لغزید و غر و لندهای لای کتاب ها و تز های نیمه روشنفکرانه را مزه کرد. <<دردانه>> منطق می خواست و کمی دیوانگی و نه ادا بازی و رفتار های رومانتیک سطحی!

دردانه>> پنج ضربی با هار مونی جذاب و معلقش،<< با آن شعر سیا و زبان پریش و مغرورش، چرا باید تنها برای یک <<بند>> به بیراهه ی معنا های عامه پسندفرو می رفت؟ این تعزیه چند بعدی را باید گریست.) <<دردانه>> آنقدر مرا زجر داد (رام نمی شد) تا در استودیو به ضجه افتادم و وقتی اشکهایم رفت، آرام شد!

حبیب مفتاح خلاقانه باضرب های لنگش استخوان کار را آماده کرده بود و بعد پویا محمودی آمد و بخش دوم را خواندم و همزمان در <<همایون >> استادانه گیتارش را زد و کار جان گرفت و <<دردانه>> دردانه شد.

دردانه!

منبع:IranWire

SHAHIN_NAJAFIFAMIL