МАЖЛИСЖОНЛАРДАН АЙЛАНАЙ  

Зап замонлар келди-да, ёронлар. Айниқса, биз, журналистларнинг куни туғди. Ҳар куни мажлис, ҳар куни тадбир. Зерикишга вақт йўқ. Югур-югурлардан пойабзалимизнинг пошнаси борган сайин юпқалашиб кетаяпти. Илгарилари хонамизда хат ишлаб, келган-кетганларнинг дардини эшитиб ўтирардик. Тадбирлар бизни хонанишинлик, дангасалик касалидан қутқарди.

Лекин йиғилишу тадбирларнинг ҳаддан зиёд кўпайиб кетиши ҳам бўлмас экан. Кун бўйи ҳамкабларингни дийдорини кўролмас экансан. Бир мажлисдан чиқиб энди нафас ростлаганингда, бўлим мудиринг йўқлаб қолади.

Душанба куни ишга келсам, столим устида икки энлик хат турибди. Дарров кўз югиртирдим. Бўлим мудирим:

—Мен йиғилишга кетдим. Қачон қайтишимни билмайман. Бугун соат 13.00 да қуёнбоқарлар жамиятининг йиғилиши бор экан. Шунга ўтиб келсангиз! —деган ёзувни қолдирибди.

 Қуён боқиш яхши. Дастурхонингизда пархез гўшт бўлади. Бироқ йиғилишнинг қоқ туш пайтига белгилангани чатоқ бўлибди-да. Қуёнлар ҳам вақтида озиқланмаса, семирмаслигини мажлис ташкилотчилари билмасмикин?

Мажлис бошланишига ўн дақиқалар қолганда хонамдан чиқдим. Йўл-йўлакай қавзланиб кетдим.

Раҳбарнинг гапи гап. Айтилган жойдан қолма, деган машойихларнинг нақли бор. Роппа-роса бирда мажлис ўтадиган жойга етиб бордим. Тумонот одам. Қуёнсеварлар ҳам кўп экан-да, дунёда. Бола-бақара зални тўлдириб ўтирибди. Бу норасидаларга мажлисда нима бор экан? Э, хомкалла! Ахир, мактабларда ҳам қуёнчилик тўгараклари борку! Уларни ҳам тадбиркорликка болаликдан ўргатганга не етсин! 

 Йиғилиш айтилган вақтдан роппа-роса ярим соат кечикиб бошланди. Кейин суриштириб билсам, залдагилар бир соатдан буён мажлис бошланишини кутиб ўтирган экан.

Президиумдан тўрт-бешта қориндор одамлар жой олишди. Афтидан, қуён гўшти тановул қилавериб, тўлишиб кетганга ўхшайди. Зални зимдан кузатдим. Тўрга илинган баннерда оқ, кулранг семиз қуёнларнинг расмлари илинган. Айниқса, товада қизартириб пиширилган қуён гўштининг расми иштаҳангни қитиқлаб юбораркан. 

Минбарга кўтарилган нотиқ қуён боқишнинг фойдаси ҳақида узоқ гапирди. Айниқса, қуён гўштининг дорилиги ҳақида ваъз айтганда, оғзим сув очиб кетди. Ёлчитиб тушлик қилмаган эдим-да. Нотиқ ўз чиқишини тугатгуна бир фужур минерал сувни ичиб тугатди. Қуён гўшти ҳам кучли бўлади, шекилли.

Тадбирни шаққилатиб суратга олаётганимда ҳузуримга пўрим кийинган бир йигит яқинлашди.

—Мухбиржон, ёзадиган мақолангизга ҳамкор сифатда бизнинг ташкилот номини ҳам қистириб кетинг! Отчётга керак бўлади.

—Сизнинг ташкилотингиз ҳам қуёнчилик билан шуғулланадими?

—Йўқ, ака. Овчилар жамиятида раҳбарман. Қуён овлаб ақл тишим чиққан. Бизни ҳам таклиф қилган экан. Сийланган жойида азиздир инсон, деб келавердик-да! Ғам еманг. Куни кеча Сирдарё бўйидан иккита қуён овлаб келганман. Газитга чиқарсангиз битта қулингўргилсин меҳмондорчилик биздан.

Йиғилиш тугагунча ҳузуримга беш-олтита ҳамкор ташкилотларнинг вакиллари келди. Балиқчилар жамияти, курка боқувчилар ширкати, туяқушчилар кенгаши... дегандай.

Мажлис тугагач, тадбир ташкилочиларидан бири ҳузуримга келиб, маҳлламизни ҳам қўшиб қўйиш эсдан чиқмасин, деди. Ахир, маҳалласиз ҳозир бирор ишни уддалаб бўладими?!

Йиғилишдан чарчаб-ҳориб таҳририятга келсам, котиба қўлимга янги таклифномани тутқазди. Соат 17.00 да итбоқарлар жамиятининг йиғилиши бўлар эмиш.

Мажлисжонлардан айлaнай. Кунинг мазмунли ўтади. Жонинг ҳузур олади. Ҳар хил одамлар билан учрашасан. Дунёқарашинг бойийди. Бугун қуёнлар ҳақида анча нарсани билиб олдим. Итлар ҳақида ҳам унчалик билимим йўқ. Фақат мақола ёзганда ит — вафо, хотин—жафо, деган мақолни бир неча марта ишлатганман. Энди бу вафодор жонзот ҳақида янада кўпроқ маълумотларни билиб оламан-да. А, лаббай?!

Муҳаммадали АҲМАД