stress

احساس استرس ، اضطراب و تنهایی

شفقت شاید تغییری ایجاد کند

نوشته دکتر دیان درهر

ترجمه فرهنگ آبرومندی

28 اکتبر 2017

استرس مزمن رحم و شفقت ما را به شکل عجیبی کاهش می دهد و ما را به موجوداتی تبدیل می کند که نسبت به اطرافیانمان بی تفاوت خواهیم شد. به عبارت دیگر موجب تحریف و تغییر توانایی های ما برای شنیدن ، دیدن و فهمیدن اطرافیانمان خواهد شد و به مرور موجب تخریب رابطه ما با خودمان و دیگران خواهد شد .

ظرفیت شناختی ما را ضعیف می کند و باعث می شود توانایی هایمان برای حل مشکلاتمان تحلیل رود. و این در حالیست که بر اساس آمار فعلی از هر 5 آمریکایی یک نفر استرس مزمن را تجربه می کند ، استرسی که می تواند منجر به حملات پنیک ، اضطراب ، افسردگی ، مشکلات گوارشی ، فشار خون ،دیابت، چاقی، حمله قلبی، خستگی مزمن، زوال عقل، و یک لیست طولانی از رفتارهای اعتیاد آور شود.

هرچند که استرس توانایی ما را برای شفقت خاموش می کند در عین حال مدیتیشن می تواند کمک کند تا این ظرفیت ترمیم شود. در مطالعات بوستون (2013) محققان 39 جوان مرد و زن را از اجتماعات و شهرهای بزرگ برای مدت هشت هفته در یکی از موقعیت های زیر قرار دادند: 1) دوره مدیتیشن با تمرکز بر تمرکز حواس2) دوره مدیتیشن با تمرکز بر شفقت و مهربانی و 3) یک گروه کنترل

در پایان 8 هفته از مشارکت کنندگان خواسته شد تا به آزمایشگاهی برای انجام آزمایشات بروند. در اتاق انتظار که برای مراجعه کنندگان بدون اطلاع ایشان طراحی شده بود سه صندلی قرار داشت که دو صندلی توسط دو خانم اشغال شده بود و آزمایش شونده روی صندلی خالی سوم می نشست ، پس از مدت کوتاهی یک خانم با عصا و با نمایش درد و مشکل بدنی از طرف گروه آزمایش کنندگان وارد صحنه می شد و آن دو خانم هنرپیشه قبلی از جای خود بلند نمی شدند و هیچ واکنشی به درد و رنج این زن عصا به دست نشان نمی دادند.

شفقت و مهربانی مشارکت کنندگان با چالش اینکه آیا صندلی خود را به آن زن پیشنهاد می دهند یا نه مورد سنجش قرار گرفت . بعد از دو دقیقه از ورود زن عصا به دست جریان به اطلاع مشارکت کننده بوسیله ی یک پیامک می رسید و متوجه میشد که آزمایش وی همین حضور در این صحنه بوده است و می توانست آزمایشگاه را ترک نماید.

نتایج به شکل باورنکردنی ای جالب توجه بود. نتایج نشان داد که کسانی که در یکی از دو دوره های مدیتیشن شرکت کرده بودند نسبت به کسانی که در گروه کنترل بودند و در دوره ای شرکت داده نشده بودند تا 5 برابر بیشتر جای خودشان را به زن عصا به دست و رنجور پیشنهاد می دادند و به عبارت دیگر مهربانانه تر رفتار می کردند. جنسیت افراد هم تغییری در نتایج ایجاد نمی کرد هم مردان اینگونه عمل کرده بودند و هم خانم ها . نوع دوره های مدیتیشن نیز تفاوتی نداشتند با یکدیگر.

این آزمایش چه پیامی برای ما دارد ؟ نشان می دهد که یک برنامه مدیتیشن و مراقبه منظم چیزهایی بسیار بیشتر از فقط یک حال خوب را برای ما در بردارد . فقط به صورت شخصی برای ما مفید نیست بلکه استرس هایمان را نیز کاهش می دهد ، سلامتمان را بهبود می دهد و صلح درونی ما را بالاتر می برد(شاپیرو و کلارسون،2009) و در نهایت جدای از این منافع شخصی شفقت و مهربانی را در جامعه ما بالاتر برده و به ما کمک می کند تا بر اضطراب ها و از خودبیگانگی های جهان معاصرمان بهتر فایق آییم.