سخن آغازین
سردبیرنمیدانم یادتان هست یا نه. نمی‌دانم سن و سال شما قد می‌دهد یا نه، اما قدیم‌ها رسم بود برای با خبر شدن از حال دوستان و عزیزانِ دور مانده از یار و دیار نامه بنویسیم؛ روی کاغذ، با خودکار یا مداد. و دائم مراقب بودیم خطمان خوانا باشد و نامه را بدون خط‌خوردگی به پایان ببریم. چه حال و هوای خوبی داشتند آن نامه‌ها. حس نویسنده، از تک‌تک کلمات سرک می‌کشید به بیرون و سرریز می‌کرد روی دل مخاطب نامه. ما هنوز هم برای یکدیگر نامه می‌نویسیم. اما به شیوه‌ای دیگر و با حال و هوایی متفاوت. در روزگار ما فضای مجازی جای پاکت‌نامه‌ها را گرفته؛ فضایی که محاسن و معایب خودش را دارد و شاید بزرگ‌ترین حسنش این است که فاصله‌ها را کم کرده.
مجله «98 +» برای ما حکم همان پاکت‌های نامه را دارد. می‌کوشیم در آنچه از جانب خود می‌نویسیم حس و حال همان نامه‌های قدیمی را حفظ کنیم، و خدا را شکر وقتی با شما دوستان دانشجوی خارج از کشور مصاحبه می‌کنیم یا یادداشتی برای انتشار در مجله از جانب‌تان دریافت می‌کنیم، همان حال و هوا در دلمان زنده می‌شود. دوست داریم این مکاتبه و تعامل دوسویه، برقرار و بردوام باشد و تا جایی که ممکن است از شما نامه‌های بیشتری دریافت کنیم زیرا رمز دوام و بقای نشریه، مشارکت شما دانشجویان عزیز و به‌اشتراک‌گذاشتن تجربیات ارزشمندتان از زندگی و تحصیل در سرزمین‌هایی دیگر است. از این رو می‌کوشیم در پرونده ویژه هر شماره، به سراغ موضوعاتی برویم که شاید همه شما به‌نوعی دغدغه‌شان را دارید.
در شماره حاضر نیز یکی از همین موضوعات را برگزیدیم؛ پرونده ویژه این شماره با محوریت غذا، آشپزی و تغییر ذائقه غذایی به همت شما عزیزان پر از مطالب خواندنی است؛ تجربه‌های شیرین شما در باب این موضوع سبب شد دیگر بخش‌های مجله را نیز ـ جز دو سه مورد ـ با همین موضوع پی بگیریم و صفحات بیشتری را به پرونده ویژه اختصاص بدهیم. «غذا» موضوعی فرهنگی است و در آداب دینی و ملی ما نیز بسیار بدان پرداخته شده؛ چنان‌که هم از معصومین علیهم‌السلام درباره آداب غذا خوردن، احادیث بسیار نقل شده و هم حکما و ادبای ما در جای‌جای آثار خویش، از چگونه‌خوردن و با که خوردن و کی خوردن و چگونه میهمانی رفتن و میهمانی دادن سخن به میان آورده‌اند.
علاوه بر اینها، همه ما بارها و بارها از مادران یا مادربزرگ‌های مهربان خود نکات ارزنده و آموزنده‌ای را درباره پرهیزات غذایی آموخته‌ایم، و اغلب‌مان می‌دانیم که مثلا زمستان‌ها باید چه خورد و تابستان‌ها باید از چه چیزهایی پرهیز کرد. گرمی و سردی خوراکی‌ها را می‌شناسیم و حتی بعضی از ما خوب می‌دانیم مثلا سردی عدس را باید با گرمی دارچین و کشمش جبران کرد و قس علی هذا. پرسش اصلی پرونده حاضر این است که شما دانشجویان عزیز وقتی با چنین پشتوانه فرهنگی در باب غذا، به کشوری دیگر سفر می‌کنید، با چه چالش‌ها و موقعیت‌هایی مواجه می‌شوید و برای تطابق با شرایط جدید، چه فرایندی را سپری می‌کنید.
ضمن سپاس بسیار از دانشجویانی که علی‌رغم مشغله‌های فراوان با ما همکاری کردند و تجارب خوشمزه! خود را روایت کرده یا قلمی نمودند، امیدوارم دیگر مخاطبان نشریه نیز از این مطالب استقبال کنند.