Star
ᴬⁿᵃˢᵗᵃˢⁱᵃسِتاره یا اَختَر یک شیء آسمانی درخشان و گویوار است که از پلاسما تشکیل شده و انسجام خود را توسط نیروی گرانش خود حفظ میکند. نزدیکترین ستاره به زمین خورشید و پس از آن پروکسیما قنطورس است. ستارگانِ قابل دیدن در شب از روی زمین، بهدلیل فاصلهٔ بسیار دورشان، به شکل نقاطی ثابت (گاهی چشمکزن) و روشن دیده میشوند. در طول تاریخ، گروههای ستارههای برجستهتر، بهنام صورتها و صورتوارههای فلکی، گروهبندی شده و روشنترین ستارگان نیز نامگذاری شدهاند.
✧چشمک ستاره✧
غیر از خورشید دیگر ستارگانی که در آسمان میبینیم، در فاصله بسیار دوری از ما قرار گرفتهاند، به طوری که حتی از پشت تلسکوپ تنها به شکل نقطه ای نورانی به نظر میرسند، زمانی که به یک ستاره نگاه میکنیم، آشفتگیهای موجود در جو زمین باعث میشود نوری که از آن ستاره به چشم ما میرسد در جهات مختلف دچار شکست شود. در نتیجه ستاره از نظر ما چشمک میزند.
ستارههای دوتایی ممکن است نامرئی باشند. در برخی حالات، ستاره دو سامانه ستارگان دو تایی کوتوله قهوه ای کم نور یا ستاره ای نوترون است که شناسایی آن تنها از طریق اثرات گرانشی که روی ستاره همدم خود میگذارد، امکانپذیر است
✧تاریخچه مشاهدات✧
از نظر تاریخی ستارگان برای تمدنهای مختلف در سراسر تاریخ اهمیت داشتهاند. گاهی ستارگان بخشی از آیینهای مذهبی بودهاند و برای ناوبری فلکی و جهتیابی از آنها استفاده میشدهاست. بسیاری از ستارهشناسان باستان بر این باور بودند که ستارگان بهطور دائمی به کره آسمانی دوخته شدهاند و هرگز تغییر نمیکنند. ستارهشناسان بر مبنای قراردادهایی ستارگان را در قالب صور فلکی دستهبندی میکردند و از آنها برای ردیابی مسیر حرکت سیارات و موقعیت خورشید استفاده میکردند.از حرکت خورشید نسبت به ستارگان پسزمینه و افق در ساختن گاهشمار استفاده شد که در قاعدهمند کردن فعالیتهای کشاورزی بهکار میرفت.
گاهشمار میلادی که امروزه در بسیاری از نقاط دنیا مورد استفاده قرار میگیرد، یک گاهشمار خورشیدی بر اساس زاویهٔ محور چرخشی زمین نسبت به ستارهٔ محلیاش خورشید است.
قدیمیترین نقشه آسمان که تاریخ دقیقی دارد، حاصل تلاشهای اخترشناسی مصر باستان در سال ۱۵۴۸ پیش از میلاد است
قدیمیترین کاتالوگ ستارگان کشف شده توسط اخترشناسان بابلی بینالنهرین در اواخر هزارهٔ دوم پیش از میلاد در دوره کاسیها گردآوری شدهاست (۱۵۳۱–۱۱۵۵ پیش از میلاد)