-STALKER…💀

- Bema'ni baxtsiz hodisa, kichik tushunmovchilik yoki muvaffaqiyatsizlik bir necha yildan keyin o'zini namoyon qilishi va hayotingizni tubdan o'zgartirishi mumkinligiga ishonasizmi? Ehtimol, ko'pchilik "yo'q" deb javob bergan bo’lardi.
Bir paytlar men ham shunday o'ylagandim. Ammo oxirgi paytlarda men boshqacha o'ylay boshladim. Endi xayolimga tobora ko'proq o'ylar keladi: "Agar bu tasodif bo'lmasa-chi? Agar bularning barchasi taqdirning hiyla-nayranglari bo'lsa va bu voqealar sodir bo'lgan bo'lsa-chi?"

Balki...

Buni odam bilishi mumkin emas, deb qo‘rqaman. Biz faqat yashashimiz, oz ta'sirimiz ostida bo'lgan narsani o'zgartirishga harakat qilishimiz va nazoratimiz ostida bo'lmagan narsalarga chidashimiz mumkin.

- 2016 yil

Ajoyib quyoshli tong. Hayajonlangan abituriyentlar va bir xilda hayajonlangan ota-onalar hamma joyda yugurishardilar.
Buning ajablanarli joyi yo'q, chunki bugungi kunda universitetlarga abituriyentlar ro'yxati e'lon qilina boshladi.

- Mikazuki! – alaqanday qiz bu ismni aytib chaqirarkan qiz ortiga qaradi…

- Tiffani! – Mikazuki oz dugonasni korarkan birdan jilmaygancba qol siltadi…

Bir-birlari tomon yugurib kelib, xursandchilik bilan quchoqlashdi.

- Nima boldi?

-Seni tabriklasam maylimi, prokuror Mikazuki demak prokuror bolmiqchi eding maqsadinga yetibsanda…

– Tiffani quvnoq jilmayib gapirardi,

- Ha! Xo'sh, sen-chi?

- Hozir mening hayotim raqs bilan bog'liq.

- Sen uchun juda xursandman! Sening orzuing amalga oshibdi unda…

Mikazuki do'stini qo'lidan endi ushlamoqchi bolganda…ularning oldiga uzun, qora sochlari tailandlik ko'rinishidagi bir qiz jimgina sudralib kelardi…

- Salom! –

- Hoy! Nega bunchalik qo'rqinchlisan? – Mikazuki xafa bo'lib, lablarini burishtirdi, bu esa uni yoqimtoy bolaga o'xshatib qo'yardi.

- Seni olib ketishdimi?

– Ha, men biznes jarayonlari mutaxassisi bo'lish uchun o'qiyman. Sun Mi qayerda? U hali qaytmadimi?

- Yo'q.

Bu Suxbatni Tiffani jim tinglarkan telefoniga kelgan SMS uning xayolni boldi…

-"Mensiz uyga bor."

Pov.Tiffani_"Men uzoq vaqtdan beri uning fikr o'qiy olishiga shubha qilganman." Qiziq, nima bo'ldi? "U uyga qaytganida bilib olamiz",

Qizlar hayol surub turarkan yonilariga kelib chalingan mashina segnalidan chochib ketishdi…

-‘Yo hudo yuragimni yording Mikazuki

-Ketdik, u qaytib kelishidan oldin kechki ovqatga nimadir tayyorlab berishga ulguraman.

Qizlar shahar chekkasida, ikki qavatli kichkina uyda yashashardi.

-*deyarli uylari ummuman hashamatli emasdi Kichkina koridor bor va uning orqasida oshxonadan ovqatlanish stoli bo'lib xizmat qiladigan bar peshtaxtasi bilan ajratilgan keng yashash xonasi bor. Yashash xonasida divan, kofe stoli, yumshoq toshaklar, javonlar, devorda kichkina televizor, bar peshtaxtasi va turli xil mayda narsalar mavjud. Shuningdek, birinchi qavatda hammom va Mikazukning tashabbusi bilan uy kinoteatriga aylantirilgan boshqa xona bor edi. Qizlarning yotoqxonalari ikkinchi qavatda edi…

Qizlar Uyga yaqinlashganda, Tiffani qo'shni taslandik uy yonida to'xtab turgan mashinani payqab qoldi…

- Qaranglar, qo'shni uyni kimdir sotib olganga o'xshaydi.

- Haqiqatan ham. Qiziq, qo‘shnilarimiz kimlar

Mikazuki mashina dvigatelni o'chirdi va kalitlarni cho'ntagiga solarkan qoshni xovlidagi mashinani sinchkovlik bilan kozdan kechirdi…

- Demak bu yerga yigtlar kelishibdi…Umid qilamanki, chiroyli yigitlar, -

Mikazuki masinadan oziq-ovqat solingan qoplarni olib qizlarga qara turarkan….Qizlar birdan bir bi birga qarab yengilgina kulishdi.

Qizlar bir birga qarab jimgina uyga kirin ketdi uyga kirib oshxona tomon yol olarkan Mikazuki qol siatiga qarab kozlar qindan chiqib kelay dedi…

Mikazukning qo'l soati 16:02 ni ko'rsatgan, ekan shuning uchun u darhol ovqat pishirishni boshlashga qaror qildi. Ovqat pishirish jarayoni har doim unga zavq bag'ishlardi, unga yoqardi, lekin yillar davomida u uchun haqiqiy oilaga aylangan do'stlariga g'amxo'rlik qilish yanada ko'proq yoqar edi, Shuning uchun u odatda juda kop ovqat pishirardi.

"Biz senga yordam beramiz",…

- Lekin...

Mikazuki e'tiroz bildirmoqchi bolib endi fap boshlagan edi hamki, lekin Tiffani darhol uning gapini bo'ldi:

- "Lekin" yo'q! Sen allaqachon biz uchun ko'p narsa qilding, endi yordam berish navbati bizda",

Mikazuki nim tabasum qilarkan qizlar yengni shimarganch ishni boshlab yuborishdi…

Bir birlari bilan suxbatlashib kulshib ovqat tayyorlashayotgan qizlarni korga har bir odam ichdan hursand bolar edi…

1 soatdan song….

Qiz ovqatlanish uchun tayyorlanar ekan Mikazukni diqatni nimadurlar toratardi….

- Hoy, eshitdingizmi? -

- Aynan nima? - Tiffani birdan yuzini o'zgartirgan dugonasiga hayron bo'lib qarab qoldi..

-"Eshik tashqarisidagi ovozlar",

Bu gapdan keyin xonada pashshaning uchshdan boshqa hich qanday ovoz eshtilmasdi qizlar eshik olddan kelayotgan erkakning ovdan biroz chochib bir birga qararkan….

- Kim bo'lishi mumkin?

-Bizning oilamizdan boshqa hech kim manzilni bilmaydi,

- Biz koridorga o'tamiz. Ikkingiz, mening ishoram bilan eshikni keskin ochasizlar, men esa ularni tova bilan boshga tushraman…,

Tiffani bu gaplarni Mikazuki va Anayaga pichirlab aytarkan sekin qadamlar bilan oshxona tomonga qarab ketdi…

Qizlar uning ortidan jim kuzatarkan qoldan bir qora rangli tova bilan kelib unga qarab turgan qizlarga koz qoqdi…

-bilaman Bularning barchasi filmdagi sahnani eslatdi,…

Qizlar unga ensa qotirgancha Ehtiyotkorlik bilan eshik tomon yo'l olishdi, tizzalari biroz titrar ekan.

Ko'chada vaqti-vaqti bilan yigitlarning ovozi eshitilardi, shekilli, ulardan sal kamida to'rttasi bor edi…

kochadagi suxbat…

- Ularning qo'ng'irog'i buzilganga o'xshaydi.

- Qayta urinib ko'r.

- Balki eshikni sindirarmiz?

- Qanday qilib! Faqat eshikni taqillat.

- Balki uyda hech kim yo'qdir? -

Qizlar eshik ortida yogtlarning suxbatni eshitib tirarkan Tiffani Anayaga eshikni ochosh uchun ishora qilarkan…

Anaya tutqichni keskin tortdi, Tiffani g'azablangan qichqiriq bilan tovani otmoqchi bolarkan, yigitlarning yuzlarini ko'rib, to'xtadi va ulardan birining qolidagi quroli Tiffanini hayratga solib qo'ydi.

- Aaa!!

- yettita qo'rqib ketgan yigit g'ayritabiiy uy bekalariga lol bo'lib qarardi…

Qizlar esa butunlay indamay qolishdi. ularga tomon qarab turgan yiglarni korib deyarli kozlarga ham korgan bolsa kerak deb oylardi…

idish Tiffanining qo'lidan sirg'alib chiqib, to'g'ri bir yigtning oyog'iga tasodifan tushib ketdi…

- Aah!

- Oh! Uzr so'rayman. Kechirasiz, kechirasiz, men xohlamagan edim. Bu baxtsiz hodisa edi.

- Hammasi yaxshi. Bizni birinchi marta shunday kutib olishdi,

- Kechirasiz. Bizning manzilimizni deyarli hech kim bilmaydi, shuning uchun biz qo'rqib ketdik. Lekin bu yerda nima qilyapsizlar?

"Bu haqiqatan ham ro'y bermoqdami?! Mening sevimli guruhim va mening tarafkashligim qarshimda turibdi?! Men yurak xurujiga duchor bolsam kerak…[Mikazuki]

- Bizni taniysizmi? – noaniq so‘radi Jimin.

- Albatta! Siz mashhur odamsiz. "Biz sizning qo'shiqlaringizni juda yaxshi ko'ramiz",

deb javob berishdi qizlar bir ovozdan.

- Ha, mayli, ha... - yigit kinoyali jilmayib qo'ydi.

- Biz qo'shni uy sotib oldik. Mebel bir necha soat ichida yetkazib beriladi, bundan tashqari, u yerda kichik ta'mirlash ishlari olib borilmoqda. Siz bilan bir muddat o'tirsak bo'ladimi? - so'radi Namjun.

-Mayli biz rozimiz qani kelinglar

"Juda chiroyli uyingiz bor", dedi Jin ichkariga kirib.

- Rahmat. Lekin bu haqiqatan ham bizniki emas; biz uni o'qiyotganimizda ijaraga olganmiz. Biz asli Incheondanmiz va Seulga o'qish uchun kelganmiz. Mening ismim Kang Chihyun. Bu Choi Tiffany va Hongsawan Jiravat.

- Iltimos, meni G. deb chaqiring. Bu yerda to‘rttamiz yashaymiz; negadir do‘stimiz Xan Sun Mi hali qaytib kelmagan.

"Biz siz bilan tanishganimizdan juda xursandmiz", dedi yigitlar.

Bolalar Chihyun va uning do'stlari bilan muloqot qilishdan zavqlanishdi; ular uzoq vaqtdan beri birinchi marta oddiy odamlar bo'lishdi. Qoidalar va cheksiz mashqlar haqida o'ylashning hojati yo'q.

Tush uzoq vaqtdan beri shaharni qoplagan edi, lekin Seul neon reklamalar, derazalar va chiroqlar yorug'ligi ostida ko'milgan edi. Bu erda, chekkada, bularning hech biri yo'q edi. Bu yerda cheksiz odamlar oqimi yo‘q, mashinalarning tinimsiz gumburlashi yo‘q. Bu yerda shaharning har bir hujrasini qamrab oladigan g'azabli ritm yo'q. Ammo o'ziga xos, juda nozik va mayin sukunat musiqasi borki, odamlar bir vaqtlar tabiat bilan tinch yolg'izlikda o'z xotiralarida saqlaydilar.

Koridorda halokat yuz berdi, bu Sun Mi edi, u aniq yomon kunni o'tkazdi.