Ref

تحصّن معلمان برای نجات «نظام آموزشی»

جامعه نو: "ما مجبوریم.. ما مجبوریم برای یک مدرسه عاری از خشونت تلاش کنیم. برای یک مدرسه استاندارد.. برای کیفیت آموزشی، برای آزادی معلمانی که به خاطر فعالیت صنفی در بازداشت به سرمی برند ، برای محو کالایی سازی آموزش و از طرفی برای بحرانی شدن وضعیت اقتصادی معلمان که بخشی از همین جامعه هستند.."

بحرانی تر شدن نرخ تورم و کاهش قدرت خرید معلمان از یک سو و پایین آمدن کیفیت ارائه خدمات آموزشی از سوی دیگر، موجب شد که شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان سراسرکشور ، از معلمان بخواهد در اعتراض به ادامه دار شدن روند موجود، برای دو روز متوالی در روزهای 22 و 23 مهرماه با تحصن در مدارس از رفتن به کلاس های درس خودداری کنند. این اعتصاب صنفی در روز نخست یعنی یکشنبه 22 مهرماه با استقبال جمع زیادی از معلمان در شهرهای مختلف کشور همراه شد. عکسها و تصاویر ارسالی به شبکه های اجتماعی فرهنگیان نشان می داد که معلمان، با نشستن در دفاتر مدارس از رفتن به کلاسهای درس خودداری کردند  و با در دست داشتن پلاکاردهایی ضمن حمایت از این حرکت صنفی، اعتراض خود را نسبت به شرایط به گفته آنها نامطلوب آموزشی اعلام کردند. آنچنان که برخی فعالان صنفی می گویند، گرچه کارشکنی ها و اعمال محدودیت هایی هم در برخی مدارس برای جلوگیری از برگزاری اعتراض صنفی انجام شده اما در پاره ای از موارد مدیران مدارس هم با اعتراض صنفی معلمان همراه شده اند

جعفرابراهیمی فعال صنفی و بازرس شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان سراسرکشور که متشکل از چند تشکل بزرگ صنفی معلمان است، در ارتباط با ابعاد این اعتراض بزرگ صنفی به جامعه نو می گوید: از ساعت 8 صبح امروز تعداد زیادی از معلمان در شهرها و استانهای مختلف از خراسان، یزد، اصفهان، تهران، ایلام ، کردستان، کرمانشاه ، خوزستان، سیستان و بلوچستان تحصن کردند و در برخی از مناطق مثل روانسر،جوانرود، سقز، سرپل ذهاب و نقاطی از این دست اعتراضات گسترده تر بوده است.

ابراهیمی می گوید؛ شرایط سخت اقتصادی و مطالبات محقق نشده معلمان ، از دلایل اصلی این اعتراض بزرگ صنفی بود. او می گوید: واقعیت این است که این اعتراضات به تشکل های صنفی تحمیل می شود. قرار بود برای 13 مهرماه ، همایشی برای بررسی و بیان مشکلات صنفی فرهنگیان داشته باشیم و این همایشها را در ادارات آموزش و پرورش استانها و با حضور مسولین برگزار کنیم اما هیچ همراهی از سوی دولت صورت نگرفت. این برخلاف ادعایی است که پارسال دولت در خصوص حمایت از تشکلها و همراهی با آنان مطرح می کرد. همین مسائل و نادیده گرفتن مطالبات معلمان باعث می شود، که اعتراضها به این سمت و سو کشیده شود.

این فعال صنفی در پاسخ به این سوال که ادامه دار شدن روند اعتراضات صنفی معلمان در سالهای گذشته تا چه حد موثر بوده و تشکلهای صنفی معلمان برای برون رفت از شرایط موجود نظام آموزشی چه ساختار جایگزینی را پیشنهاد می کننند، می گوید: ما طرفدار تجمع و تحصن نیستیم. همانطور که گفتم تجمع و تحصن به ما تحمیل می شود. ما معلمانی هستیم که بیش از هرچیز کلاس درس و دانش آموزانمان را دوست داریم و این شرایط که امروز شاهدش هستیم نتیجه عدم توجه به مطالبات صنفی معلمان و نشان دهنده تشدید دغدغه های معلمان نسبت به شرایط غیراستاندار آموزشی و افزایش فشارها بر فعالان صنفی معلمان است.

ابراهیمی ادامه می دهد: بارها مطالباتمان از طریق نامه نگاری، مذاکره و ایجاد کمپین مطرح کردیم، اما متاسفانه نه تنها جوابی نگرفتیم بلکه با پاسخ دستگیری و بازداشت معلمان و فعالان صنفی مواجه شدیم. اکنون حداقل سه نفر از این فعالان در زندان به سر می برند و تعدادی از آنها هم با احکام سنگین قضایی، تنها برای دنبال کردن مطالبات صنفی مواجه اند.

او راه برون رفت از شرایط فعلی در نظام آموزشی را صراحت و شفافیت در بودجه تخصیص یافته به آموزش و پرورش و ایجاد یک نظام آموزشی برابر و رایگان برای تمام دانش آموزان می داند. ابراهیمی با یادآوری حوادثی که در سالهای اخیر منجر به بروز فجایع اسفباری شده، می گوید: ساخت مدارس استاندارد حق معلم و دانش آموز است. از دختری که چند روز پیش در کردستان آن اتفاق برایش رخ داد تا حمیدرضا گنگوزهی معلمی که چندسال پیش دیوار مدرسه روی او فرو ریخت، از تصادفهای جاده ای که در پی سفرهای غیرآموزشی اتفاق می افتد و جان دانش آموزانی را به خطر می اندازد و گسترش چرخه خشونت و آسیب هایی که معلمان و دانش آموزان را تهدید می کند، همگی نشان می دهد که مساله معلمان تنها بحث حقوق و دستمزد نیست.

دسترسی به سیستم آموزشی مشارکتی که معلمان، دانش آموزان و والدین در سیاستگذاری های آن نقش داشته باشند و جلوگیری از کالایی سازی آموزش از جمله مواردی است که این فعال صنفی در زمره مطالبات صنفی معلمان می داند و بر زمینه سازی برای اجرایی شدن هرچه سریعتر آنها تاکید می کند.