Речь

1)Вступление 

Шатерин цаноте Набовти ардзанагруцуны( Навуфей). hишуменк, hезабель тагуин нран анардарациорен маhапатжин ентаркец, ворпези Акаабы верцни Набовти хахохи айгин. 

1932թ.-ին ардзанагруцуны неркаяцвумер ворпес маркареакан патмуцун. Акабн у hезабелы нахапаткерумеин Сатанаин у нра казмакерпуцуны, Набовты Иисусин, нра маhы хоррданшумер Иисуси маhапатижы.

Инчпес тесанк, анцалум hачахер сурбграин ардзанагруцунеры бацатрелис, октагорцвум нахапаткер-паткер мотецумы( по-русски). 

Инче да? Ев инчу верчин таринерин hазвадепе огтагорцум айд мотецумы?Екек тесненк.

2)Основная часть

 «Դիտարանի» 1950թ. սեպտեմբերի 15-ի համարում «նախապատկեր» և «պատկեր» բառերը սահմանվում են հետևյալ կերպ. «նախապատկերը ինչ-որ բանի նախօրինակն է, որը պետք է կատարվի ապագայի ինչ-որ ժամանակահատվածում։ Պատկերը իրողությունն է այն բանի, ինչ ներկայացնում է նախապատկերը։ Ուստի նախապատկերը կարելի է անվանել նախաշուք, իսկ պատկերը՝ իրողություն»։

Աստվածաշունչը նշում է, որ որոշ մարդիկ նախապատկերել են ապագայի հետ կապված ինչ-որ ավելի մեծ բան.

Եբրայեցիներին գրած իր նամակում Պողոսը համեմատական է տանում թագավոր-քահանա Մելքիսեդեկի և Հիսուսի միջև՝ նշելով կոնկրետ նմանություններ, որ նրանք ունեին.

Բայց նույնիսկ երբ Աստվածաշնչում նշվում է, որ ինչ-որ մեկը նախապատկերում է որևէ մեկին, մենք չպետք է եզրակացնենք, որ այդ անհատի կյանքում տեղի ունեցած ամեն մի մանրամասնություն կամ դեպք նույնպես ինչ-որ մեծ բանի նախապատկեր է։ Օրինակ՝ թեև Պողոսը նշում է, որ Մելքիսեդեկը նախապատկերում է Հիսուսին, նա ոչինչ չի ասում այն մասին, որ Մելքիսեդեկը հաց ու գինի բերեց Աբրահամին, երբ վերջինս հաղթել էր չորս թագավորների։ Ուստի սուրբգրային հիմք չկա այս միջադեպի հետևում թաքնված իմաստ փնտրելու. 

Иск инчу верчин таринерин hазвадепе огтагорцвум айд мотецумы?

Таринери ынтацкум Еhован огнела hаватарим ев имастун цараин дарналу авели имастун. Իմաստության շնորհիվ այժմ նա ավելի զգույշ է աստվածաշնչյան արձանագրությունները մարգարեական պատմություններ կոչելու հարցում, եթե սուրբգրային հստակ հիմք չկա դրա համար։ Наев, нкатвелер вор чапазанц джваре hасканаль айдписи бацатруцунеры.

Ուրեմն ինչպե՞ս կարող ենք օգուտներ քաղել Աստվածաշնչում արձանագրված իրադարձություններից և օրինակներից? (Римлянам 15:4)

Айд хоскы цуйца талис те инчу մեր գրականությունն այսօր ավելի շատ կենտրոնանում է հավատի, տոկունության, Աստծու հանդեպ նվիրվածության և այլ կարևոր հատկությունների վերաբերյալ այն պարզ ու գործնական դասերի վրա, որ կան աստվածաշնչյան արձանագրություններում.

Ичпесе похвель мер hаскацохцуны Набовти масин патмуцан вераберьяль?

Այդ արդար մարդը մահացավ ոչ թե այն պատճառով, որ Հիսուսի կամ օծյալների նախապատկերն էր, այլ որ պահեց իր անարատությունը։ Նա չխախտեց Եհովայի Օրենքը, չնայած որ ծանր ճնշման ենթարկվեց իշխանություն ունեցողների կողմից.

Պե՞տք է արդյոք եզրակացնենք, որ աստվածաշնչյան արձանագրությունները միայն գործնական կիրառություն ունեն։ Ո՛չ։ Դրանք բացատրելիս մեր հրատարակություններն այսօր ավելի շատ կենտրոնանում են այն բանի վրա, թե ինչ են հիշեցնում մեզ այդ արձանագրությունները, կամ թե ինչպես է մի պատմությունը լուսաբանում մյուսը։ 

Уремн екек мишт шноракал линенк Еhоваин вор на огнуме мез авели hстак hасканаль Аствацашнчаин чшмартуцунеры!